Έκθεση μαθητή σε αμερικανικό σχολείο

Το παράδοξο της εποχής μας είναι ότι έχουμε ψηλότερα κτήρια, αλλά κοντύτερο ψυχισμό.

Φαρδύτερες λεωφόρους, αλλά στενότερες οπτικές γωνίες.

Σπαταλούμε περισσότερο, αλλά έχουμε λιγότερα.

Αγοράζουμε περισσότερα, αλλά απολαμβάνουμε λιγότερο.

Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες.

Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο.

Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερη αντίληψη.

Περισσότερη γνώση, αλλά λιγότερη κρίση.

Περισσότερους ειδήμονες, αλλά λιγότερες λύσεις.

Περισσότερα φάρμακα, αλλά λιγότερο καλή φυσική κατάσταση.

Έχουμε πολλαπλασιάσει τα αποκτήματά μας, αλλά έχουμε μειώσει τις αξίες μας.

Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπανιότατα και μισούμε συχνότατα.

Έχουμε μάθει πώς να 'κερδίζουμε το ψωμί μας', αλλά όχι πώς να κερδίζουμε τη ζωή.

Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.

Ταξιδεύουμε στο φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε τον δρόμο, ώστε να συναντήσουμε ένα νέο γείτονα.

Κατακτήσαμε το κενό του διαστήματος, αλλά όχι το εσωτερικό μας κενό.

Καθαρίσαμε τον αέρα, αλλά βρωμίσαμε την ψυχή μας.

Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι την εμπάθεια και την προκατάληψή μας.

Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερη ηθική. 

Γίναμε πολλοί σε ποσότητα, αλλά λίγοι σε ποιότητα.

Αυτή είναι η εποχή των ψηλών ανθρώπων, αλλά των μικρών χαρακτήρων.

Του γρήγορου κέρδους, αλλά των ρηχών σχέσεων.

Αυτή είναι η εποχή του κόσμου της ειρήνης, αλλά των εσωτερικών συγκρούσεων.

Περισσότερης άνεσης, αλλά λιγότερης διασκέδασης.

Περισσότερων ειδών διατροφής, αλλά λιγότερης θρεπτικότητας.

Αυτή είναι η εποχή των δύο εισοδημάτων (και των δύο συζύγων), αλλά περισσότερων διαζυγίων.

Των εντυπωσιακότερων κατοικιών, αλλά διαλυμένων σπιτιών.

Είναι η εποχή που υπάρχουν πολλά στις βιτρίνες και λιγότερα αποθέματα.