Το γελεκάκι που φορείς
εγώ στο ‘χω ραμμένο.
Με πίκρες και με βάσανα
στο ‘χω φοδραρισμένο.
Φόρα το μωρό μου,
φόρα το χρυσό μου,
Γιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια,
φόρα το για νασαι
για να με θυμάσαι,
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά.
Με πήρ’ ο ύπνος κι έγειρα
στου καραβιού τη πλώρη
και ήρθε και με ξύπνησε
του καπετάνιου η κόρη.
Άντε το μαλώνω, το μαλώνω,
άιντε κι ύστερα το μετανιώνω.
Άιντε το μαλώνω και το βρίζω,
άιντε την καρδούλα του ραγίζω.
-
Σαν θα περάσει και αυτή η μπόρα
χιλιάδες δώρα θα βγάλει η γη
-
Φτωχό κομπολογάκι μου
σε είχα το μεράκι μου
συ μου πε, συ μου πέρναγες την ώρα
πες μου τι, πες μου τι να κάνω τώρα
Σε όποια χέρια κι αν βρεθείς
πάλι εμέ να θυμηθείς
που να βρω, που να βρω να σ’ αγοράσω
για να μη, για να μη σε ξαναχάσω
-
Στα άρματα στ’ άρματα εμπρός στον αγώνα
-
Νάνι νάνι το μωρό μου
-
Πως θα 'θελα να είχα
ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά
και σα θα μεγαλώσουν όλα
να γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
1 σχόλιο:
100 σοφοί κι αν μαζευτούνε δεν θα βρουν σωστή λέξη για την γλυκειά Ξενούλα, γιά την γιορτή της, την φωνούλα της, την χαρά της, την καρδούλα της, την ματιά της και την πεντανόστιμη αγκαλιά της...
Θείος Θάνος
Δημοσίευση σχολίου