30/9/08
27/9/08
το ποδήλατο
Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ' αδύνατο
κρατάω στο χέρι το κλειδί
πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει
το έργο κάπου το 'χω ξαναδεί
Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά
είχα τ'ονειρό μου, το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά
έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει
είχα μια ζωή μπροστά
Το ποδήλατό μου, ήταν πάντοτε δικό μου
και με πήγαινε πολύ μακρυά
μέσα στη Σαχάρα, σαν την πιο βαθιά λαχτάρα
μ' οδηγούσε πέρα απ' τη χαρά
Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ' την αρχή
Φόρτσα στο πεντάλι, να 'ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές
τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας
ξέρουν από ανηφοριές
Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
25/9/08
23/9/08
Η Αθήνα θα σε εκπλήξει
Μια ομάδα νέων που δραστηριοποιoύνται μέσα απ' το site τους προσπαθούν να κάνουν την πόλη καλύτερη. Οι δράσεις τους ποικίλες: Προτείνουν, καταγράφουν και φωτογραφίζουν μυστικά σημεία και χαμένες ομορφιές σε περιοχές που δύσκολα πιστεύεις ότι βρίσκονται στην Αθήνα.
ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT
ΦΩΤΟ: ΤΟΛΗΣ ΕΛΕΦΑΝΤΗΣ
«Ομάδα μπλάνκο θα μπορούσε να σημαίνει και το αυτοδιορθωτικό βλέμμα απέναντι στο περιβάλλον» λέει ο Στάθης Κεφαλούρος, ιδρυτικό μέλος της ομάδας, σχολιάζοντας τον όρο που επέλεξαν για να ονομάσουν την παρέα τους: λέσχη φιλίας, προβληματισμού και δράσης. «Ο αριθμός των μελών είναι μικρός, ενώ των συνεργατών είναι μεγαλύτερος» προσθέτει. «Δεν καλλιεργούμε κάποια μυστικότητα, απλά λειτουργούμε διακριτικά με έμφαση στην ιδέα ή στην πρόταση που μπορεί να βοηθήσει την πόλη. Η ίδια η ομάδα έρχεται σε δεύτερο πλάνο». Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν τους αρέσει η προβολή. Προτιμούν να ασχολούνται με το έργο τους, παρά με τα πρόσωπά τους.
«Η ομάδα γεννήθηκε το 2003 από τα βιώματα αλλά και το όραμα των μελών της για την Αθήνα στην οποία θα αξίζει να ζεις και είναι ένα εργαστήρι ιδεών για την πόλη» συνεχίζει. «Σκέπτεται, προτείνει και καταθέτει προτάσεις για τη βελτίωση της πόλης και της καθημερινότητάς της. Το αισιόδοξο είναι ότι υπάρχει ανταπόκριση. Το παν είναι να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή. Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα πράγματα στην Ελλάδα λειτουργούν προσωποπαγώς».
Πριν από τρία χρόνια ξεκίνησαν να τρέχουν το project "Η Αθήνα θα σε εκπλήξει", μια καταγραφή των μυστικών και άγνωστων σημείων μέσα και γύρω απ' την πόλη: κτίρια, κήποι, αγροί με αγριολούλουδα, εκκλησίες σκαρφαλωμένες σε βράχους, μέχρι καταρράκτες και λίμνες που προσπερνάς καθημερινά χωρίς να τους δίνεις σημασία, τα περισσότερα με γοητευτικές ιστορίες που περιμένουν να ανακαλύψεις. «Αν θες να μιλάς ή ακόμη περισσότερο να σχεδιάζεις για έναν τόπο, οφείλεις να τον γνωρίσεις. Το σημαντικό σε αυτή την έρευνα δεν είναι τόσο ο τελικός προορισμός, μια λίμνη ή ένα γεφύρι, όσο οι πληροφορίες της διαδρομής για τα μεγέθη, τις αναλογίες, τους κατοίκους και τις νοοτροπίες της πόλης. Η Αθήνα μας εκπλήσσει διαρκώς με νέες ιστορίες. Είναι μια πόλη ζωντανή». Οι εικόνες που έχουν παγιδέψει με την ψηφιακή μηχανή δύσκολα μπορείς να πιστέψεις ότι βρίσκονται μέσα ή γύρω απ' την πόλη.
Πού θα έστελναν οπωσδήποτε κάποιον Αθηναίο; «Εκεί που πέφτει η πρώτη αχτίδα φωτός στην Αθήνα. Μαγεία. Πάνω από το Κορωπί, στον Υμηττό, υπάρχει ο Προφήτης Ηλίας, χτισμένος πάνω στο ναό του Προόψιου Απόλλωνα - αυτού που βλέπει πρώτος το φως. Όποιος κάνει τον κόπο να ανέβει, θα ανακαλύψει και άλλα όμορφα μυστήρια τριγύρω. Τόπος με περίσσεια θετική ενέργεια» λέει ο Στάθης.
Η ομάδα Μπλάνκο δεν περιορίζεται στo συγκεκριμένο project. Στο site τους http://www.omadablanco.com/ μπορεί κανείς να ενημερωθεί για τη δράση τους και για όλα τα project που τρέχουν ταυτόχρονα. «Διαρκεί ακόμα ο διάλογος που έχουμε ανοίξει με επιφανείς Αθηναίους για τις κατεδαφίσεις με τίτλο "μάθε να γκρεμίζεις"», εξηγεί. «Επίσης, το σχέδιο του αρχιτέκτονα Αντώνη Βεζύρογλου, σύμφωνα με το οποίο τα Ι.Χ. δεν θα διαπερνούν διαμπερώς τις πλατείες αλλά θα κινούνται περιφερειακά σε παρακαμπτήριους δρόμους απ' τους οποίους διαθέτουμε αρκετούς. Είναι τα roundabouts που αποτελούν τον κανόνα σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Έτσι ενεργοποιούνται πολλές κατ' όνομα πλατείες των Αθηνών και ο πολίτης αποκτά ελεύθερο χώρο εκεί που τον έχει ανάγκη. Εκείνο που ευελπιστούμε είναι πολύ απλά να γίνει συνείδηση στους Αθηναίους το ενδιαφέρον για την Αθήνα». Οι πιο πρόσφατες προτάσεις τους είναι η απελευθέρωση της παραλίας και η μετεξέλιξη της Δημοτικής Αστυνομίας σε Δημοτική Αστυνομία Καθαριότητας, ώστε να αποκτήσουν επιτέλους αντικείμενο οι περιπολίες της. «Είναι κάτι που προβλέπεται από τον ίδιο τον κανονισμό τους στο Άρθρο 1, ενώ αυτή η πρακτική εφαρμόζεται ήδη σε Βαρκελώνη και Λονδίνο».
Ο τίτλος «Η Αθήνα θα σε εκπλήξει» δεν θα μπορούσε να είναι πιο πετυχημένος. Έντεκα σημεία από όσα έχουν καταγράψει θυμίζουν Άλπεις ή εικόνες που ορκίζεσαι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρίσκονται στα περίχωρα της Αθήνας. Τα περισσότερα είναι μέσα στην πόλη ή σε πολύ μικρή απόσταση από το κέντρο. Επίσης είναι τόσο εύκολα προσβάσιμα που απορείς πώς δεν τα έχεις ποτέ προσέξει..
• Γέφυρα Δουκίσσης Πλακεντίας
Βριλήσσια
Είναι η γέφυρα που χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα για να μπορεί η δούκισσα της Πλακεντίας Σοφία Λεμπρέν να μεταβαίνει στην Πεντέλη και να επιβλέπει την ανέγερση του μεγάρου της. Ανηφορίζοντας τη Λ. Πεντέλης, κάνετε αριστερά στη οδό Δουκίσσης Πλακεντίας.
ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT
ΦΩΤΟ: ΤΟΛΗΣ ΕΛΕΦΑΝΤΗΣ
«Ομάδα μπλάνκο θα μπορούσε να σημαίνει και το αυτοδιορθωτικό βλέμμα απέναντι στο περιβάλλον» λέει ο Στάθης Κεφαλούρος, ιδρυτικό μέλος της ομάδας, σχολιάζοντας τον όρο που επέλεξαν για να ονομάσουν την παρέα τους: λέσχη φιλίας, προβληματισμού και δράσης. «Ο αριθμός των μελών είναι μικρός, ενώ των συνεργατών είναι μεγαλύτερος» προσθέτει. «Δεν καλλιεργούμε κάποια μυστικότητα, απλά λειτουργούμε διακριτικά με έμφαση στην ιδέα ή στην πρόταση που μπορεί να βοηθήσει την πόλη. Η ίδια η ομάδα έρχεται σε δεύτερο πλάνο». Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν τους αρέσει η προβολή. Προτιμούν να ασχολούνται με το έργο τους, παρά με τα πρόσωπά τους.
«Η ομάδα γεννήθηκε το 2003 από τα βιώματα αλλά και το όραμα των μελών της για την Αθήνα στην οποία θα αξίζει να ζεις και είναι ένα εργαστήρι ιδεών για την πόλη» συνεχίζει. «Σκέπτεται, προτείνει και καταθέτει προτάσεις για τη βελτίωση της πόλης και της καθημερινότητάς της. Το αισιόδοξο είναι ότι υπάρχει ανταπόκριση. Το παν είναι να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή. Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα πράγματα στην Ελλάδα λειτουργούν προσωποπαγώς».
Πριν από τρία χρόνια ξεκίνησαν να τρέχουν το project "Η Αθήνα θα σε εκπλήξει", μια καταγραφή των μυστικών και άγνωστων σημείων μέσα και γύρω απ' την πόλη: κτίρια, κήποι, αγροί με αγριολούλουδα, εκκλησίες σκαρφαλωμένες σε βράχους, μέχρι καταρράκτες και λίμνες που προσπερνάς καθημερινά χωρίς να τους δίνεις σημασία, τα περισσότερα με γοητευτικές ιστορίες που περιμένουν να ανακαλύψεις. «Αν θες να μιλάς ή ακόμη περισσότερο να σχεδιάζεις για έναν τόπο, οφείλεις να τον γνωρίσεις. Το σημαντικό σε αυτή την έρευνα δεν είναι τόσο ο τελικός προορισμός, μια λίμνη ή ένα γεφύρι, όσο οι πληροφορίες της διαδρομής για τα μεγέθη, τις αναλογίες, τους κατοίκους και τις νοοτροπίες της πόλης. Η Αθήνα μας εκπλήσσει διαρκώς με νέες ιστορίες. Είναι μια πόλη ζωντανή». Οι εικόνες που έχουν παγιδέψει με την ψηφιακή μηχανή δύσκολα μπορείς να πιστέψεις ότι βρίσκονται μέσα ή γύρω απ' την πόλη.
Πού θα έστελναν οπωσδήποτε κάποιον Αθηναίο; «Εκεί που πέφτει η πρώτη αχτίδα φωτός στην Αθήνα. Μαγεία. Πάνω από το Κορωπί, στον Υμηττό, υπάρχει ο Προφήτης Ηλίας, χτισμένος πάνω στο ναό του Προόψιου Απόλλωνα - αυτού που βλέπει πρώτος το φως. Όποιος κάνει τον κόπο να ανέβει, θα ανακαλύψει και άλλα όμορφα μυστήρια τριγύρω. Τόπος με περίσσεια θετική ενέργεια» λέει ο Στάθης.
Η ομάδα Μπλάνκο δεν περιορίζεται στo συγκεκριμένο project. Στο site τους http://www.omadablanco.com/ μπορεί κανείς να ενημερωθεί για τη δράση τους και για όλα τα project που τρέχουν ταυτόχρονα. «Διαρκεί ακόμα ο διάλογος που έχουμε ανοίξει με επιφανείς Αθηναίους για τις κατεδαφίσεις με τίτλο "μάθε να γκρεμίζεις"», εξηγεί. «Επίσης, το σχέδιο του αρχιτέκτονα Αντώνη Βεζύρογλου, σύμφωνα με το οποίο τα Ι.Χ. δεν θα διαπερνούν διαμπερώς τις πλατείες αλλά θα κινούνται περιφερειακά σε παρακαμπτήριους δρόμους απ' τους οποίους διαθέτουμε αρκετούς. Είναι τα roundabouts που αποτελούν τον κανόνα σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Έτσι ενεργοποιούνται πολλές κατ' όνομα πλατείες των Αθηνών και ο πολίτης αποκτά ελεύθερο χώρο εκεί που τον έχει ανάγκη. Εκείνο που ευελπιστούμε είναι πολύ απλά να γίνει συνείδηση στους Αθηναίους το ενδιαφέρον για την Αθήνα». Οι πιο πρόσφατες προτάσεις τους είναι η απελευθέρωση της παραλίας και η μετεξέλιξη της Δημοτικής Αστυνομίας σε Δημοτική Αστυνομία Καθαριότητας, ώστε να αποκτήσουν επιτέλους αντικείμενο οι περιπολίες της. «Είναι κάτι που προβλέπεται από τον ίδιο τον κανονισμό τους στο Άρθρο 1, ενώ αυτή η πρακτική εφαρμόζεται ήδη σε Βαρκελώνη και Λονδίνο».
Ο τίτλος «Η Αθήνα θα σε εκπλήξει» δεν θα μπορούσε να είναι πιο πετυχημένος. Έντεκα σημεία από όσα έχουν καταγράψει θυμίζουν Άλπεις ή εικόνες που ορκίζεσαι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρίσκονται στα περίχωρα της Αθήνας. Τα περισσότερα είναι μέσα στην πόλη ή σε πολύ μικρή απόσταση από το κέντρο. Επίσης είναι τόσο εύκολα προσβάσιμα που απορείς πώς δεν τα έχεις ποτέ προσέξει..
• Γέφυρα Δουκίσσης ΠλακεντίαςΒριλήσσια
Είναι η γέφυρα που χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα για να μπορεί η δούκισσα της Πλακεντίας Σοφία Λεμπρέν να μεταβαίνει στην Πεντέλη και να επιβλέπει την ανέγερση του μεγάρου της. Ανηφορίζοντας τη Λ. Πεντέλης, κάνετε αριστερά στη οδό Δουκίσσης Πλακεντίας.
• Πύργος ΒασιλίσσηςΊλιον, πάρκο Αντώνη Τρίτση
Πυργοειδής έπαυλη, ημιγοτθικού ρυθμού που ανακατασκευάστηκε από την Αμαλία και προσφέρθηκε γενέθλιο δώρο στον Όθωνα. Είσοδος από τη Λ. Δημοκρατίας ή τη Λ. Φυλής.
• Λίμνη ΜπελέτσιΙπποκράτειος Πολιτεία
Είναι μια μικρή λίμνη που προσφέρει ταπεινά όσα και οι μεγάλες. Μετά τη Βαρυμπόμπη και το Κατσιμίδι, φτάνετε στην Ιπποκράτειο Πολιτεία. Στρίβετε αριστερά στην οδό Κίρκης και η μικρή αυτή λίμνη θα απλωθεί μπροστά σας και θα σας αιφνιδιάσει.
• Αγία ΜαρίναΠάρνηθα
Νομίζεις πως είσαι στο Άγιο Όρος. Στη βόρεια πλευρά της Πάρνηθας, πίσω από το χωριό της Αυλώνας. Μέχρι την Αγία Τριάδα πηγαίνει αυτοκίνητο, μέχρι τον Προφήτη Ηλία αγροτικό σε χωματόδρομο και ως την Αγία Μαρίνα μόνο άνθρωπος. Όλα αυτά, αφού θα έχετε διασχίσει μια «μικρή Ιρλανδία», ένα πανέμορφο οροπέδιο στην αυλή της πόλης.
• Γαλλική Αρχαιολογική ΣχολήΟδός Διδότου, Κολωνάκι
Σπουδαία προσφορά στον τόπο και στην ιστορία με τον ομορφότερο και μεγαλύτερο ιδιωτικό κήπο των Αθηνών. Επιτρέπεται η είσοδος ορισμένες μέρες και ώρες.
• ΚαταρράκτηςΠεντέλη
Εδώ τα λόγια είναι περιττά. Μπάνιο σε ποτάμι της Αττικής εν έτει 2008. Το ακόμη πιο εκπληκτικό είναι ότι εκεί πηγαίνει αστικό λεωφορείο!
• ΧάοςΣούνιο (από Ανάβυσσο)
Υπάρχει και επισήμως στην Αθήνα! Ένα σπάνιο μνημείο της φύσης, η δολίνη Χάος. Ένα τεράστιο βύθισμα από κατάπτωση οροφής μεγάλου σπηλαίου που μοιάζει με των Διδύμων Αργολίδας. Χρησιμοποιείται για σεμινάρια από τους σπηλαιολόγους, με το ενδιαφέρον κάθετο κατέβασμα των 70 μ.
• Θολωτός μυκηναϊκός τάφοςΜενίδι, 5η στάση Κόκκινου Μύλου
Επιβλητικός σαν αυτών των Μυκηνών, χρονολογείται από το 15ο-14ο αιώνα π.Χ. και βρίσκεται στην πλαγιά ενός τεχνητού λόφου που ανακάλυψαν οι Γερμανοί το 1879.
• ΚηφισόςΜενίδι
Ο πιο σημαντικός εν δυνάμει διάδρομος αέρα και δροσιάς για την Αθήνα, αν προστατευτεί και αναδειχθεί. Γεφύρι με το μονόγραμμα του Γεωργίου του Α', κάτω από την πολύβουη Λ. Καραμανλή!
• Βοτανικός Κήπος Αλεξάνδρου ΔιομήδουςΙερά Οδός 401, Χαϊδάρι
Και όμως διαθέτουμε το μεγαλύτερο βοτανικό κήπο της ανατολικής Μεσογείου!
Pixar -Wall.E
Οι άνθρωποι έχουν προ πολλού εγκαταλείψει τη μολυσμένη Γη κι έχουν αφήσει πίσω τον ΓΟΥΟΛ-Υ, ένα μοναχικό ρομπότ, που επί 700 χρόνια μαζεύει σκουπίδια. Όταν στέλνουν την Ιβ, ένα υπερεξελιγμένο ρομπότ, για να διαπιστώσει αν ο πλανήτης είναι κατοικήσιμος, ο ΓΟΥΟΛ-Υ την ερωτεύεται και την ακολουθεί στο ταξίδι της επιστροφής. Η τολμηρότερη κινηματογραφικά και ωριμότερη σεναριακά ταινία της εταιρείας Pixar είναι ένας φόρος τιμής στη βωβή κωμωδία και μια εύστοχη οικολογική αλληγορία. 'Αριστος συνδυασμός δράσης και χιούμορ, αυθεντική συγκίνηση κι ένα από τα πιο ολοκληρωμένα καρτούν στην κινηματογραφική ιστορία.
22/9/08
'Ασπρες στέγες και άσπροι δρόμοι κατά της υπερθέρμανσης του κλίματος
Οι εκτυφλωτικά λευκοί οικισμοί των Κυκλάδων φαίνεται ότι έχουν βρει τον τρόπο να συμβάλουν στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του κλίματος και η επιστημονική έρευνα τώρα τους δικαιώνει. Αν και η ιδέα να βάφονται άσπρες οι στέγες των σπιτιών και οι δρόμοι δεν είναι καινούρια, μια νέα μελέτη υπολόγισε πόσο σημαντικό θα ήταν κάτι τέτοιο για την αντιστάθμιση του διοξειδίου του άνθρακα και των άλλων "αερίων του θερμοκηπίου". Η έρευνα των επιστημόνων του πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας, υπό τον φυσικό Χασέμ Ακμπαρί, η οποία πρόκειται να δημοσιευτεί 
στο περιοδικό "Climate Change", εκτιμά ότι αν οι 100 μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου αντικαθιστούσαν τις σκοτεινές στέγες τους με λευκές, καθώς και τους σκούρους ασφάλτινους δρόμους τους με άλλο ανοιχτόχρωμο υλικό, θα αντισταθμίζονταν 44 δισεκατομμύρια τόνοι αερίων του θερμοκηπίου. Το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από ό,τι όλος ο ανθρώπινος πληθυσμός εκπέμπει σε ένα χρόνο.
Με δεδομένο ότι το διοξείδιο του άνθρακα αποτελεί περίπου το 75% του συνόλου των αερίων του θερμοκηπίου, η στρατηγική αυτή, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικά στην σταθεροποίηση του κλίματος. Επειδή το λευκό χρώμα αντανακλά περισσότερο τις ακτίνες του ήλιου σε σχέση με το μαύρο, χρειάζονται περίπου 10 τετραγωνικά μέτρα λευκής στέγης για να αντισταθμίσουν ένα μετρικό τόνο διοξειδίου του άνθρακα. Στις θερμότερες χώρες, οι λευκές στέγες έχουν το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι μειώνουν το κόστους του αιρ-κοντίσιον μέχρι και 20%. Ήταν αυτός ο δεύτερος λόγος που ώθησε την πολιτεία της Καλιφόρνιας το 2005 να απαιτήσει ότι όλα τα εμπορικά κτίρια με επίπεδες στέγες θα τοποθετούν λευκό χρώμα σε αυτές. Το 2009 η πολιτεία θα απαιτήσει όλα τα νέα κτίρια, εμπορικά ή για κατοικία, είτε με επίπεδη είτε κεκλιμένη στέγη, να τοποθετούν υλικά που αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία, στο πλαίσιο των γενικότερων μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας. Παγκοσμίως οι στέγες αποτελούν περίπου το 25% της συνολικής επιφάνειας των περισσότερων πόλεων και τα οδοστρώματα το 35%. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι λευκές στέγες και δρόμοι θα εξοικονομούσαν τεράστια κεφάλαια είτε από τη μείωση στην κατανάλωση ενέργειας, είτε από την αντιστάθμιση στην εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα. Και υπάρχει, λένε, ένα τρίτο πλεονέκτημα: οι λευκές επιφάνειες μειώνουν τη μέση θερμοκρασία μιας πόλης κατά μερικούς βαθμούς, γεγονός που παράλληλα μειώνει δραστικά το νέφος αιθαλομίχλης. Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι προτίθενται να συνεργασθούν με τα Ηνωμένα Έθνη προκειμένου να πείσουν τις πόλεις του πλανήτη να υιοθετήσουν μια νέα "λευκή" στρατηγική.
στο περιοδικό "Climate Change", εκτιμά ότι αν οι 100 μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου αντικαθιστούσαν τις σκοτεινές στέγες τους με λευκές, καθώς και τους σκούρους ασφάλτινους δρόμους τους με άλλο ανοιχτόχρωμο υλικό, θα αντισταθμίζονταν 44 δισεκατομμύρια τόνοι αερίων του θερμοκηπίου. Το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από ό,τι όλος ο ανθρώπινος πληθυσμός εκπέμπει σε ένα χρόνο.Με δεδομένο ότι το διοξείδιο του άνθρακα αποτελεί περίπου το 75% του συνόλου των αερίων του θερμοκηπίου, η στρατηγική αυτή, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικά στην σταθεροποίηση του κλίματος. Επειδή το λευκό χρώμα αντανακλά περισσότερο τις ακτίνες του ήλιου σε σχέση με το μαύρο, χρειάζονται περίπου 10 τετραγωνικά μέτρα λευκής στέγης για να αντισταθμίσουν ένα μετρικό τόνο διοξειδίου του άνθρακα. Στις θερμότερες χώρες, οι λευκές στέγες έχουν το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι μειώνουν το κόστους του αιρ-κοντίσιον μέχρι και 20%. Ήταν αυτός ο δεύτερος λόγος που ώθησε την πολιτεία της Καλιφόρνιας το 2005 να απαιτήσει ότι όλα τα εμπορικά κτίρια με επίπεδες στέγες θα τοποθετούν λευκό χρώμα σε αυτές. Το 2009 η πολιτεία θα απαιτήσει όλα τα νέα κτίρια, εμπορικά ή για κατοικία, είτε με επίπεδη είτε κεκλιμένη στέγη, να τοποθετούν υλικά που αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία, στο πλαίσιο των γενικότερων μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας. Παγκοσμίως οι στέγες αποτελούν περίπου το 25% της συνολικής επιφάνειας των περισσότερων πόλεων και τα οδοστρώματα το 35%. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι λευκές στέγες και δρόμοι θα εξοικονομούσαν τεράστια κεφάλαια είτε από τη μείωση στην κατανάλωση ενέργειας, είτε από την αντιστάθμιση στην εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα. Και υπάρχει, λένε, ένα τρίτο πλεονέκτημα: οι λευκές επιφάνειες μειώνουν τη μέση θερμοκρασία μιας πόλης κατά μερικούς βαθμούς, γεγονός που παράλληλα μειώνει δραστικά το νέφος αιθαλομίχλης. Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι προτίθενται να συνεργασθούν με τα Ηνωμένα Έθνη προκειμένου να πείσουν τις πόλεις του πλανήτη να υιοθετήσουν μια νέα "λευκή" στρατηγική.
21/9/08
“Αργοπεθαίνει...”
Ένα αριστούργημα του Pablo Neruda
Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει
στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.
Pablo Neruda
Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση: Βασίλη Χατζηγιάννη
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει
στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.
Pablo Neruda
Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση: Βασίλη Χατζηγιάννη
17/9/08
16/9/08
12/9/08
Φίλιππος Πλιάτσικας -Μακάρι να ήταν αλλιώς
Νόμιζα ότι έβλεπα τα πάντα
και δε μ΄έβλεπε κανείς
στο παράθυρο της μοίρας
γεννημένος θεατής
Νόμιζα όταν θα σ΄αγγίξω
θα είσαι η μόνη που θα δεις
και μ΄ ένα κρυφό σινιάλο
μαζί μου θα εξαφανιστείς
Μα ο κόσμος αλλάζει, κι εμείς
και το ξέρεις
Μακάρι να ήταν αλλιώς
Να ζεις για μια αλήθεια χωρίς να υποφέρεις
Μακάρι να ήταν αλλιώς
Νόμιζα ότι έβλεπα τον κόσμο
χωρίς να με βλέπει αυτός
τώρα ξέρω ότι για κείνον ήμουν μόνο αριθμός
Μα ο κόσμος αλλάζει, κι εμείς
και το ξέρεις
Μακάρι να ήταν αλλιώς
Να ζεις για μια αλήθεια χωρίς να υποφέρεις
Μακάρι να ήταν αλλιώς
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Λευτέρης Πλιάτσικας
11/9/08
Regina Spektor -Fidelity
I Never Loved Nobody Fully
Always One Foot On The Ground
And By Protecting My Heart Truly
I Got Lost In The Sounds
I Hear In My Mind
All These Voices
I Hear In My Mind All These Words
I Hear In My Mind All This Music
And It Breaks My Heart
And It Breaks My Heart
And It Breaks My Heart
It Breaks My Heart
And Suppose I Never Met You
Suppose We Never Fell In Love
Suppose I Never Ever Let You Kiss Me So Sweet And So Soft
Suppose I Never Ever Saw You
Suppose We Never Ever Called
Suppose I Kept On Singing Love Songs Just To Break My Own Fall
Just To Break My Fall
Just To Break My Fall
Break My Fall
Break My Fall
All My Friends Say That Of Course Its Gonna Get Better
Gonna Get Better
Better Better Better Better
Better Better Better
I Never Love Nobody Fully
Always One Foot On The Ground
And By Protecting By Heart Truly
I Got Lost
In The Sounds
I Hear In My Mind
All These Voices
I Hear In My Mind All These Words
I Hear In My Mind
All This Music
And It Breaks My Heart
It Breaks My Heart
I Hear In My Mind All Of These Voices
I Hear In My Mind All Of These Words
I Hear In My Mind All Of This Music
Breaks My
Heart
Breaks My Heart
9/9/08
Μάνος Χατζιδάκις -Όρνιθες
Ω, καλή μου ξανθιά
συντροφιά μου γλυκιά
που μαζί σου λαλώ
κάθε ωραίο σκοπό
ήρθες, ήρθες, εφάνης
με σουραύλι να υφάνεις
ύμνους, κελαηδισμούς
ήχους εαρινούς
εμπρός, αρχίνα, πέσ' τους
γλυκά τους αναπαίστους
ΠΑΡΟΔΟΣ (Είσοδος και Επίθεση των πουλιών)
Πού πού πού πού πού πού 'ναι αυτός
που μας εκάλεσε; Πού πού πού πού σε ποιο μέρος βόσκει
Τι τι τι τι τι τι τι 'ν' η αιτία;
Ποιο ποιο ποιο ποιο ποιο ποιος ο λόγος;
Πώς, πούθε, ποιοι 'ναι, που 'ναι, πες μας, δε θα πεις;
Α, προδοθήκαμε, επάθαμε ανόσια
τούτος ήτανε φίλος μας κι έβοσκε
στα χωράφια μαζί μας σαν σύντροφος
Καταπάτησε νόμους αρχαίους
και τους όρκους των όρνιων επρόδωσε
Με δόλο εδώ μας κάλεσε
κοντά σε γένος άνομο
που πάντα εχτρός μας στάθηκε
πάντα τροφή μας έκανε
Αμή με τούτο τ' όρνιο μας ύστερα θα τα ειπούμε
Μόνον ετούτοι οι γέροι λέω, ευτύς να το πληρώσουν:
κομμάτια να τους κάνουμε
κομμάτια να τους φάμε
Α, προδοθήκαμε, πάθαμε ανόσια
Εμπρός, απάνω τους ριχτείτε
εμπρός με ορμή σκοτώστε τους
εμπρός με τις φτερούγες σας
Παντού περικυκλώστε τους
κι οι δυο τους να βογκήξουνε
να φάνε χώμα οι μύτες τους
γιατί ούτε σκιερό Βουνό
ούτε κι αιθέριο σύννεφο
ούτε και πέλαγο ψαρό
μπορεί να τους γλιτώσει αυτούς
από τα νύχια τούτα μου
Ε μην κοντοστεκόσαστε
εμπρός να τους μαδήσουμε
απάνω τους νυχιές, τσιμπιές-
που ‘ν’ ο ταξίαρχος; εμπρός
να προχωρήσει το ελαφρό;
Αέρα, κελελέφ!
χαμηλώστε μπρος τις μύτες
μην κοντοστεκόσαστε
βάρα, χτύπα, μάδα, δείρε
το τσουκάλι σπάσε πρώτα
ΟΡΝΙΘΕΣ (1964)
Από το έργο του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ σε απόδοση ΒΑΣΙΛΗ ΡΩΤΑ
7/9/08
Doris Day - Que sera sera
When I was just a little girl,
I asked my mother, 'What will I be?
Will I be pretty?
Will I be rich?"
Here's what she said to me:
Que sera, sera
what ever will be, will be;
The future's not ours to see.
Que sera, sera
What will be, will be
When I grew up and fell in love,
I asked my sweetheart, "What lies ahead,
will we have rainbows
day after day?"
Guess what my sweeheart said:
Que sera, sera
whatever will be, will be
the future's not ours to see.
Que sera, sera
what will be; will be
Now I have children of my own
they ask their mother "What will I be
will I be handsome?
will I be rich?"
I tell them tenderly
Que sera, sera
whatever will be, will be;
the future's not ours to see.
Que sera, sera
what will be, will be
δάσκαλοι
ΑΝ ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ
ΕΣΥ
Έμπαιναν στην τάξη πάνω σε οδοστρωτήρα
Μπες πεζός
Έκαναν μονόλογο
Κάνε διάλογο
Προσπαθούσαν να επιβληθούν
Επιχείρησε να συνεννοηθείς
Απέβλεπαν στην ομαδοποίηση
Ψηλάφισε τις ιδιαιτερότητες
Υποδείκνυαν μονόδρομους
Καλλιέργησε την ευρυχωρία
Είχαν προθέσεις αφέντη
Να έχεις θέση ηγέτη
Φέρονταν εξουσιαστικά
Να κινείσαι συναινετικά
Ένιωθαν αφεντικά των παιδιών
Να αισθάνεσαι συνέταιρός τους
Επιδίωκαν να κάνουν τα παιδιά κατάλληλα για το Σχολείο
Φρόντισε να είναι το Σχολείο κατάλληλο για τα παιδιά
Σερβίριζαν κονσερβοποιημένες αξίες
Βοήθησε να αυτοοικοδομήσουν το αξιακό τους σύστημα
Τους έδειχναν το δρόμο να ανεβούν
Μάθε τους πώς να σταθούν
Θέριζαν από θερμοκήπια υποκρισίας
Οδήγησέ τους στη δεντροστοιχία της κριτικής
Διακινούσαν τη σοβαρότητα μέσα από το κατσούφιασμα
Αποποιήσου την κληρονομιά και χαμογέλα
Επιβάλλονταν καταπιέζοντας
Απορρύθμισε τις σειρήνες του φόβου
Προωθούσαν ιδεολογία
Να παραθέτεις ποικιλία απόψεων
Προετοίμαζαν υποτακτικούς ακροατές
Να συζητάς και να ενθαρρύνεις
Απαιτούσαν εργασία
Να αποκτάς συνεργασία
Αναζητούσαν λάθη
Να αναγνωρίζεις επιτεύγματα
Στόχευαν στην απομνημόνευση
Να τους κινητοποιείς την κρίση
ΕΣΥ
Έμπαιναν στην τάξη πάνω σε οδοστρωτήρα
Μπες πεζός
Έκαναν μονόλογο
Κάνε διάλογο
Προσπαθούσαν να επιβληθούν
Επιχείρησε να συνεννοηθείς
Απέβλεπαν στην ομαδοποίηση
Ψηλάφισε τις ιδιαιτερότητες
Υποδείκνυαν μονόδρομους
Καλλιέργησε την ευρυχωρία
Είχαν προθέσεις αφέντη
Να έχεις θέση ηγέτη
Φέρονταν εξουσιαστικά
Να κινείσαι συναινετικά
Ένιωθαν αφεντικά των παιδιών
Να αισθάνεσαι συνέταιρός τους
Επιδίωκαν να κάνουν τα παιδιά κατάλληλα για το Σχολείο
Φρόντισε να είναι το Σχολείο κατάλληλο για τα παιδιά
Σερβίριζαν κονσερβοποιημένες αξίες
Βοήθησε να αυτοοικοδομήσουν το αξιακό τους σύστημα
Τους έδειχναν το δρόμο να ανεβούν
Μάθε τους πώς να σταθούν
Θέριζαν από θερμοκήπια υποκρισίας
Οδήγησέ τους στη δεντροστοιχία της κριτικής
Διακινούσαν τη σοβαρότητα μέσα από το κατσούφιασμα
Αποποιήσου την κληρονομιά και χαμογέλα
Επιβάλλονταν καταπιέζοντας
Απορρύθμισε τις σειρήνες του φόβου
Προωθούσαν ιδεολογία
Να παραθέτεις ποικιλία απόψεων
Προετοίμαζαν υποτακτικούς ακροατές
Να συζητάς και να ενθαρρύνεις
Απαιτούσαν εργασία
Να αποκτάς συνεργασία
Αναζητούσαν λάθη
Να αναγνωρίζεις επιτεύγματα
Στόχευαν στην απομνημόνευση
Να τους κινητοποιείς την κρίση
5/9/08
το σχολείο σκοτώνει τη δημιουργικότητα;
Do schools kill creativity?
Sir Ken Robinson
Μετάφραση http://www.hagitegas.gr/
Καλημέρα, πως είστε;
Απομακρύνθηκα από το όλο θέμα. Στην πραγματικότητα αυτό κάνω.
Υπήρχαν 3 θέματα που έτρεχαν μέσα από αυτό το συνέδριο που είναι σχετικά με αυτό για το οποίο θέλω να σας μιλήσω.
Μία είναι η έκτακτη απόδειξη της ανθρώπινης δημιουργικότητας, σε όλες τις παρουσιάσεις που κάναμε και σε όλους τους ανθρώπους εδώ. Μόνο η ποικιλία και το εύρος της…….
Το δεύτερο είναι ένα σημείο που δεν έχουμε ιδέα για το τι πρόκειται να συμβεί. Αναφορικά με το μέλλον. Καμία ιδέα με το πώς μπορεί να εξελιχθεί . Με ενδιαφέρει η εκπαίδευση. Βασικά αυτό που διαπιστώνω είναι ότι όλοι έχουν κάποιο ενδιαφέρον για την εκπαίδευση. Εσείς δεν έχετε;
Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Εάν καταφέρεις να πας σε ένα πάρτι και πεις ότι δουλεύεις στην εκπαίδευση, (για την ακρίβεια δεν πας συχνά σε πάρτι). Εάν δουλεύεις στην εκπαίδευση δεν είσαι διαθέσιμος (γέλια) και ποτέ δεν ρωτάς με περιέργεια (πράγμα περίεργο για μένα). Αλλά αν είσαι περίεργος, λες σε κάποιον: «Τι δουλειά κάνεις; Εγώ δουλεύω στην εκπαίδευση», βλέπεις το αίμα να φεύγει από το πρόσωπο τους. « Ω Θεέ μου, γιατί εγώ;» (γέλια) «Η μοναδική μου νύχτα έξω από όλη τη βδομάδα!» (γέλια). Αν τους ρωτήσεις για την μόρφωση τους σε καρφώνουν στον τοίχο γιατί είναι ένα από αυτά τα πράγματα που ενοχλούν τους ανθρώπους. Έχω άδικο;
Αν το σκεφτείς οι Ιορδανοί ξεκινούν το σχολείο αυτή τη χρονιά και θα πάρουν σύνταξη το 2065. Κανείς λοιπόν δεν έχει ιδέα παρ'όλη τη γνώση που παρέλασε τις προηγούμενες τέσσερις μέρες. Κανείς δεν γνωρίζει το πώς θα είναι ο κόσμος σε 5 χρόνια, και εμείς πρέπει να τους διδάξουμε γι'αυτό. Έτσι η μη προβλεψιμότητα αυτή είναι εξωπραγματική .
Το τρίτο μέρος είναι ότι όλοι παρόλαυτα έχουμε συμφωνήσει για τις εξωπραγματικές ικανότητες των παιδιών μας, την ικανότητα για καινοτομία. Η Σερένα χτες το βράδυ ήταν ένα θαύμα. Δεν ήταν; μόνο να βλέπατε τι μπορούσε να κάνει. Και είναι ξεχωριστεί. Νομίζω πως τελικά δεν είναι ξεχωριστή, και μιλάω γενικά για όλα τα παιδιά.
Έχετε είναι ένα άτομο με μεγάλη αφοσίωση, καινούργιο και ανεξερεύνητο ταλέντο. Η άποψή μου είναι ότι όλα τα παιδιά έχουν τεράστια ταλέντα και εμείς τα καταπιέζουμε. Αρκετά βάναυσα θα έλεγα. Θέλω λοιπόν να μιλήσω για εκπαίδευση και δημιουργικότητα. Η άποψη μου είναι ότι η δημιουργικότητα είναι εξίσου σημαντική στην εκπαίδευση όπως η παιδεία. Πρέπει λοιπόν να την αντιμετωπίσουμε με το ίδιο κύρος.
Άκουσα μια υπέροχη ιστορία πρόσφατα την οποία λατρεύω να διηγούμαι. Ένα μικρό κορίτσι που παρακολουθούσε ένα μάθημα ζωγραφικής καθόταν πάντα στο τέλος της αίθουσας και σπάνια πρόσεχε το μάθημα. Κάποια μέρα λοιπόν το κορίτσι άρχισε να προσέχει. Η δασκάλα ήταν ενθουσιασμένη με το κορίτσι και το ρώτησε: «Τι ζωγραφίζεις;» αυτό απάντησε: «Ζωγραφίζω μια εικόνα του Θεού» Η δασκάλα απάντησε: «Μα κανείς δεν γνωρίζει πως είναι ο Θεός» τότε το κορίτσι απάντησε: « Σε λίγο θα γνωρίζουν».
Όταν ο γιος μου ήταν τεσσάρων στην Αγγλία… Για την ακρίβεια ήταν τεσσάρων παντού. Οπουδήποτε και να πήγαινε ήταν τεσσάρων αλλά ήταν στη φάση του παιχνιδιού, τη ξέρετε την ιστορία? Όχι είναι μια μεγάλη, μεγάλη ιστορία. Ο Mel Gibson γύριζε τη συνέχεια της ταινίας ‘O Oοιωνός 2’. Αλλά ο James (ο γιος μου) πήρε το ρόλο του Ιωσήφ κι εμείς ήμασταν ενθουσιασμένoι γι'αυτό . Τον θεωρούσαμε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Γεμίσαμε ασφυκτικά το χώρο με τι; Με ατζέντηδες; Με μπλουζάκια που γράφανε: Ο James είναι ο Ιωσήφ. Ο James δεν χρειαζόταν να μιλήσει.
Θυμάστε το σημείο όπου οι τρεις μάγοι μπαίνουν μέσα; μπαίνουν φέροντας δώρα, φέρνουν χρυσο, λιβάνι και μύρα. Και τότε συνέβη. Καθόμασταν εκεί οι γονείς και σχεδιάζαμε και τη συνέχεια του έργου. Τότε μπήκαν τα τρία αγόρια. Μικρά τετράχρονα ντυμένα γέροντες με πετσέτες στα κεφάλια τους και άφησαν κάτω 3 κουτιά και το πρώτο αγόρι είπε: «εγώ σου φέρνω μύρα», το δεύτερο είπε «εγώ σου φέρνω χρυσάφι» και το τρίτο είπε «Στο στέλνει ο Frank» (γέλια)
Το κοινό σε αυτές τις ιστορίες είναι ότι τα παιδιά θα προσπαθήσουν ακόμα και αν δεν γνωρίζουν κάτι, θα κάνουν μια προσπάθεια. Δεν έχω δίκιο; Τα παιδία δεν φοβούνται να κάνουν λάθος. Δεν εννοώ ότι το να κάνεις λάθος είναι το ίδιο με το να είσαι δημιουργικός. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι αν δεν είσαι έτοιμος να κάνεις λάθος δεν θα καταφέρεις τίποτα αυθεντικό. Εάν δεν είσαι προετοιμασμένος να κάνεις λάθος, και τα παιδιά μέχρι να μεγαλώσουν έχουν χάσει αυτή τους την ικανότητα. Φοβούνται να κάνουν λάθος και όλοι μας διευθύνουμε τις εταιρείες μας με αυτό τον τρόπο. Στιγματίζουμε τα λάθη. Και τώρα διευθύνουμε και κατευθύνουμε τα εθνικά συστήματα παιδείας με τρόπο όπου τα λάθη είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκπαιδεύουμε ανθρώπους κάνοντας τους να ξεχνούν τις δημιουργικές τους ικανότητες.
Ο Πικάσο κάποτε είπε: «Όλα τα παιδιά γεννιούνται καλλιτέχνες». Το πρόβλημα είναι να παραμείνουμε καλλιτέχνες καθώς μεγαλώνουμε. Αυτό το πιστεύω ακράδαντα: εάν δεν μεγαλώνουμε μέσα στη δημιουργικότητα, μεγαλώνουμε έξω από αυτή, ή μάλλον εκπαιδευόμαστε χωρίς αυτή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Έζησα στο Stratford μέχρι πριν 5 χρόνια. Μετακομίσαμε από το Stratford στο Los Angeles. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο ανούσια μετάβαση θα ήταν αυτή. Στην πραγματικότητα ζούσαμε σε ένα μέρος που λεγόταν Snitterfield και είναι έξω από το Stratford όπου είναι εκεί όπου γεννήθηκε ο πατέρας του Σαίξπηρ. Ταρακουνηθήκατε από την καινούργια σκέψη; Εγώ ταρακουνήθηκα. Δεν σκεφτήκατε ότι ο Σαίξπηρ είχε πατέρα έτσι; σκεφτήκατε ότι ο Σαίξπηρ ήταν παιδί κάποτέ; Ο Σαίξπηρ 7 χρονών; Εγώ δεν το σκέφτηκα ποτέ. Πόσο ενοχλητικό θα μπορούσε να ήταν αυτό; (γέλια) «Πρέπει να προσπαθήσει πιο σκληρά». Να τον στέλνουν στο κρεβάτι. «Πήγαινε στο κρεβάτι τώρα !» Στον Γουίλιαμ Σαίξπηρ! «...άσε το μολύβι κάτω πια» (γέλια) «Και σταμάτα να μιλάς έτσι» (γέλια) «….Μπερδεύεις τους πάντες!!!!».
Τέλος πάντων μετακομίσαμε από το Stratford στο L.A. και θέλω να πω κάτι για αυτή τη μετάβαση. Ο γιος μου δεν ήθελε να έρθει (έχω 2 παιδιά ξέρετε). Ο γιος μου είναι 21 και η κόρη μου 16. Ο γιος μου δεν ήθελε να έρθει στο L.A. To λάτρευε το L.A. Αλλά είχε μια φιλενάδα στην Αγγλία, ήταν η αγάπη της ζωής του, Σάρα τη λέγανε….
Την γνώριζε.. και ένα μήνα. Σκέψου να έχεις την επέτειο της τέταρτης εβδομάδας. Αλλά αυτό είναι, γιατί όταν είσαι 16 χρονών σου φαίνεται πολύς καιρός. Τέλος πάντων στο αεροπλάνο ο γιος μου ήταν πραγματικά ταραγμένος. Έλεγε: Δεν θα βρω ποτέ κανένα άλλο κορίτσι σαν τη Σάρα. Και εμείς ήμασταν χαρούμενοι με αυτό ειλικρινά (γέλια)…. Γιατί…. Αυτή ήταν ο κύριος λόγος που φύγαμε από τη χώρα.
Όμως κάτι σου συμβαίνει όταν μετακομίζεις στην Αμερική και ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο. Κάθε εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο έχει την ίδια σειρά ταξινόμησης των θεμάτων. Όλα τα συστήματα! Δεν έχει σημασία που πας. Σκέφτεσαι ότι θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αλλά δεν είναι! Στην κορυφή είναι τα μαθηματικά και οι γλώσσες μετά είναι τη μελέτη της ανθρωπότητας και τέλος οι τέχνες. Παντού σε όλη τη γη. Σε κάθε σύστημα, επίσης υπάρχει μια σειρά ταξινόμησης ανάμεσα στις ίδιες τις τέχνες. Δεξιοτεχνία και μουσική έχουν φυσικά μεγαλύτερο κύρος στα σχολεία απ’ ότι το θέατρο και ο χορός. Δεν υπάρχει ούτε ένα εκπαιδευτικό σύστημα στον πλανήτη που να διδάσκει χορό στα παιδιά , με κάθε τρόπο όμως τους διδάσκουμε μαθηματικά. Γιατί; Γιατί όχι; Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Πιστεύω ότι τα μαθηματικά είναι πολύ σημαντικά αλλά το ίδιο και ο χορός. Τα παιδιά χορεύουν όλη την ώρα εάν τους το επιτρέψεις! Όλοι μας το κάνουμε. Όλοι μας έχουμε σώμα. Έτσι δεν είναι;
Η αλήθεια είναι ότι καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά αρχίζουμε προοδευτικά να τα εκπαιδεύουμε από τη μέση και πάνω και τέλος επικεντρωνόμαστε στα κεφάλια τους και ελαφρώς στη μια πλευρά. Εάν αναρωτιώσουν για την εκπαίδευση όντας εξωγήινος θα έλεγες: «σε τι χρησιμεύει η δημόσια εκπαίδευση;» Σκέφτομαι ότι θα έβγαζε κανείς κάποιο συμπέρασμα εάν κοιτούσε τη συνολική παραγωγή και ποιος επιτυγχάνει με αυτή. Ποιος έχει μια ευκαιρία, ποιος κατέχει τις καλύτερες θέσεις, ποιοι είναι οι νικητές? Νομίζω ότι θα καταλήξουμε στο ότι ο σκοπός της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο είναι να παράγει καθηγητές πανεπιστημίου. Και έτσι είναι! Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να φτάσουν την κορυφή. Έτσι ήμουν και εγώ! (γέλια).
Συμπαθώ τους καθηγητές πανεπιστημίου, αλλά δεν θα έπρεπε να τους θεωρούμε το ανώτατο ανθρώπινο επίτευγμα. Είναι απλά μια μορφή ζωής και αυτοί. Είναι έως κάποιο σημείο περίεργοι και αυτό το λέω με τρυφερότητα γι'αυτούς. Υπάρχουν κάποιοι από τους καθηγητές πανεπιστημίου, όχι όλοι τους, που τυπικά ζούνε μόνο μέσα στο κεφάλι τους. Ζούνε μόνο εκεί μέσα. Και περισσότερο προς τη μια πλευρά του. Έχουν εξαϋλωθεί. Ξέρετε με έναν κάπως κυριολεκτικό τρόπο. Βλέπουν το σώμα τους και το θεωρούν σαν ένα μέσω μεταφοράς για τα κεφάλια τους (γέλια). Έτσι είναι. Είναι ο δικός τους τρόπος για να μεταφέρουν το κεφάλι τους σε κάποια συνάντηση. Εάν θέλετε αληθινές ενδείξεις για εξαϋλωτικές εμπειρίες χαρίστε στον εαυτό σας ένα απόσπασμα συζήτησης των γηραιότερων και αριστοκρατικότερων ακαδημαϊκών. Στο τέλος της ημέρας αν πάτε σε μια ντισκοτέκ, εκεί θα το καταλάβετε. Οι μεγάλοι άνθρωποι σε ηλικία, κάθονται με ανυπονυσία να φύγουν για να πάνε στα σπίτια τους και να γράψουν σε ένα κομμάτι χαρτί γι'αυτή την εμπειρία. Τώρα το εκπαιδευτικό μας σύστημα προϋποθέτει την ιδέα της ακαδημαϊκής ικανότητας. Και υπάρχει λόγος. Το όλο σύστημα μας επιννοήθηκε σε όλο τον κόσμο πριν το 19ο αιώνα όταν δεν υπήρχε καν δημόσιο σύστημα. Όλοι τότε ήρθαν στη ζωή για να συναντήσουν τις ανάγκες της εκβιομηχάνισης. Έτσι η υψηλή ιεραρχική σειρά βασίζεται σε δύο ιδέες.
Ότι τα πιο πιο χρήσιμα μαθήματα είναι αυτά που σχετίζονται με τη δουλειά. Αρχικά απομακρυνόσουν από τα πράγματα που σου άρεσαν, με το σκεπτικό ότι ποτέ δεν θα έβρισκες δουλειά κάνοντας αυτά. Δεν έχω δίκιο;
Μην ασχολείσαι με τη μουσική, δεν θα γίνεις μουσικός.
Μην ασχολείσαι με τις τέχνες, δεν θα γίνεις καλλιτέχνης.
Καλοκάγαθη συμβουλή τότε, έντονα λανθασμένη σήμερα. Ολόκληρος ο κόσμος καταβροχθίστηκε σε μια επανάσταση.
Και το δεύτερο είναι η ακαδημαϊκή ικανότητα η οποία ερχόταν να κυριαρχήσει στο πως βλέπουμε την εξυπνάδα διότι τα πανεπιστήμια σχεδίασαν το σύστημα με βάση το δικό τους ύφος. Εάν το σκεφτείτε λιγάκι το όλο εκπαιδευτικό σύστημα γύρω από το σύστημα είναι μια παρατεταμένη διαδικασία για την είσοδο στα πανεπιστήμια...
Και οι συνέπειες είναι ότι πολλοί ταλαντούχοι ιδιοφυείς και δημιουργικοί άνθρωποι δεν πίστευαν ποιο πραγματικά είναι και τι δυνατότητες είχαν. Διότι το αντικείμενο στο οποίο ήταν καλοί, στο σχολείο, δεν είχε καμιά αξία ή για την ακρίβεια είχε στιγματιστεί. Και νομίζω ότι δεν μας συμφέρει να ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο. Στα επόμενα 30 χρόνια σύμφωνα με την UNESCO, σε όλο τον κόσμο θα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι πτυχιούχοι μέσω της εκπαίδευσης απ’ ότι στην αρχή της ιστορίας. Και είναι ο συνδυασμός από όλα αυτά που συζητήσαμε. Η τεχνολογία και η μεταμόρφωση της έχουν επίπτωση στη δουλεία και στη δημογραφία για την εξάπλωση του πληθυσμού. Ξαφνικά τα πτυχία δεν έχουν καμία αξία. Δεν είναι αλήθεια; Όταν ήμουν μαθητής , εάν ήσουν κάτοχος πτυχίου είχες δουλειά . Εάν δεν είχες δουλειά ήταν επειδή εσύ δεν το ήθελες. Και εγώ δεν ήθελα (γέλια). Σήμερα παιδία με πολλά πτυχία συχνά καταλήγουν σπίτι τους να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Διότι για να βρεις σήμερα δουλειά χρειάζεσαι Master of Arts ενώ στην προηγούμενη δουλειά χρειαζόσουν Bachelor of Arts και τώρα σου ζητούν και Doctora. Είναι μια πρόοδος του ακαδημαϊκού πληθωρισμού η οποία δείχνει ότι όλο το κατασκεύασμα της εκπαίδευσης σείεται συθέμελα... Χρειάζεται να ξανασκεφτούμε από την αρχή την άποψη μας για την εξυπνάδα. Γνωρίζουμε τρία πράγματα για την εξυπνάδα. Ένα είναι η ποικιλία της. Σκεφτόμαστε για τον κόσμο με όλους τους τρόπους που τον βιώνουμε. Σκεφτόμαστε οπτικά , ακουστικά, κιναισθητικά . Σκεφτόμαστε σε αφηρημένες περιόδους , σκεφτόμαστε εν κινήσει. Δεύτερον η εξυπνάδα είναι δυναμική , εάν κοιτάξεις τις αλληλεπιδράσεις του ανθρώπινου μυαλού όπως ακούσαμε χτες από έναν αριθμό παρουσιάσεων: Η εξυπνάδα είναι υπέροχα διορατική. Το μυαλό μας χωρίζεται σε δυο διαμερίσματα. Στην πραγματικότητα η δημιουργικότητα την οποία εγώ ορίζω σαν μια διαδικασία του να έχεις αυθεντικές ιδέες που έχουν αξία, πιο συχνά από το να μην έχεις, έρχεται μέσα από τους διαφορετικούς τρόπους αλληλεπίδρασης της αλληλοπειθαρχείας του πως βλέπεις τα πράγματα.
Με την ευκαιρία, υπάρχει μια δέσμη νεύρων που είναι μέλη του μυαλού που λέγεται Corpus Collosum, είναι χοντρότερο στις γυναίκες. Παρατηρώντας τη γυναίκα μου χτες σκέφτηκα ότι σ’αυτό οφείλεται το γεγονός ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες στο να ασχολούνται με πολλά θέματα ταυτόχρονα. Διότι πραγματικά έτσι είστε εσείς οι γυναίκες.
Έκανα μια πρόχειρη έρευνα αλλά το γνωρίζω και από την προσωπική μου ζωή. Εάν η γυναίκα μου ετοιμάζει το δείπνο στο σπίτι, πράγμα που δεν κάνει συχνά ευτυχώς, (γέλια). Όχι, είναι καλή σε κάποια πράγματα . Μαγειρεύει, απαντά στο τηλέφωνο, φροντίζει τα παιδιά , βάφει το ταβάνι (γέλια) κάνει εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς εδώ…. (γέλια).
Όταν εγώ μαγειρεύω, η πόρτα είναι κλειστή, τα παιδιά λείπουν, το τηλέφωνο είναι στη θέση του και αν η γυναίκα μου μπει μέσα ενοχλούμαι. Της λέω αγάπη μου σε παρακαλώ! Προσπαθώ να τηγανίσω ένα αυγό εδώ (γέλια). Κάνε μου τη χάρη. Γνωρίζεται αυτή τη φιλοσοφική ρήση; Εάν ένα δέντρο πέσει στο δάσος , συνέβη ποτέ; Εκείνη η γέρικη καρυδιά.
Είδα πρόσφατα ένα ωραίο Τ-shirt που έγραφε. Εάν ένας άντρας λέει αυτό που σκέφτεται και δεν τον ακούει καμία γυναίκα , πάλι κάνει λάθος; (γέλια)
Και το τρίτο πράγμα για την εξυπνάδα είναι χαρακτηριστικό . Γράφω ένα βιβλίο αυτό τον καιρό και έχει τον τίτλο «Επιφοίτηση» το οποίο βασίζεται σε μια σειρά από συνεντεύξεις ανθρώπων και πραγματεύεται και πώς αυτοί ανακάλυψαν το ταλέντο τους. Είμαι ενθουσιασμένος με το πώς οι άνθρωποι το καταφέρνουν. Πραγματικά απορρέει από μια συζήτηση που είχα με μια υπέροχη γυναίκα την οποία οι περισσότεροι δεν την έχουν γνωρίζουν. Το όνομα της είναι Julia Lynne. Την γνωρίζεται; Μερικοί μπορεί. Είναι χορογράφος και όλοι γνωρίζουν τη δουλειά της. Χορογράφησε το μιούζικαλ Cats και το Φάντασμα της Όπερας. Είναι υπέροχη.
Παλιά συμμετείχα στο Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας όπως πολύ καλά μπορείτε να δείτε (γέλια). Η Julian λοιπόν και εγώ τρώγαμε ένα μεσημέρι και τη ρώτησα. Πώς κατάφερες να γίνεις χορεύτρια; Αυτό που μου είπε ήταν αληθινά ενδιαφέρον. Όταν πήγαινε στο σχολείο δεν είχε καμία ελπίδα σ’αυτό και το σχολείο της δεκαετίας του 30 ξέρετε πως ήταν. Θα σκέφτεστε ότι είχε μαθησιακές δυσκολίες. Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Σκέφτομαι ότι σήμερα πολλοί θα έλεγαν ότι είχε 88HD. Εσείς τι σκέφτεστε; Αυτό όμως συνέβαινε το 1930 και τότε τίποτα δεν είχε ανακαλυφθεί. Δεν ήμουν διαθέσιμος τότε (γέλια). Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να γνωρίζουν. Η Julian πήγε λοιπόν να δει έναν ειδικό στο γεμάτο σοφία γραφείο του, με τη μητέρα της. Κάθισε σε μια καρέκλα για 20 λεπτά και ο ειδικός ανέλυε όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Julian στο σχολείο. Στο τέλος της είπε ότι ενοχλούσε τους συμμαθητές της και ότι στις εργασίες της ήταν αμελής. Ένα παιδάκι 8 ετών . Ο γιατρός κάθισε δίπλα στη Julian και της είπε: Julian, θέλω να μιλήσω στη μητέρα σου ιδιαιτέρως. Της είπε λοιπόν να καθίσει εκεί μόνη της και ότι αυτοί δεν θα αργήσουν να γυρίσουν. Έφυγαν λοιπόν από το γραφείο και την άφησαν! Καθώς έφευγαν ο γιατρός άνοιξε το ραδιόφωνο. Η Julian καθόταν στο γραφείο του. Όταν λοιπόν έφυγαν από το δωμάτιο κάθονταν απέξω και την παρατηρούσαν. Στο επόμενο λεπτό το κορίτσι σηκώθηκε και άρχισε να χορεύει με το ρυθμό της μουσικής. Την παρακολουθούσαν για μερικά λεπτά και στο τέλος ο γιατρός είπε στη μητέρα της «Κυρία μου η κόρη σας δεν είναι άρρωστη, είναι χορεύτρια. Πηγαίνετε την σε μια σχολή χορού. Αφού μου τα είπε όλα αυτά η Julian τη ρώτησα τι έγινε μετά. Μου είπε ότι τελικά πήγε σε σχολή χορού. «Δεν μπορώ να σου περιγράψω το πόσο υπέροχα ήταν. Μπήκαμε σε εκείνο το χώρο και ήταν γεμάτος με ανθρώπους σαν εμένα. Ανθρώπους που δεν μπορούσαν να μείνουν ακίνητοι. Ανθρώπους που για να σκεφτούν έπρεπε να κινούνται. Χόρευαν μπαλέτο, Jazz, μοντέρνους και παραδοσιακούς χορούς
Τελικά η Julian, έκανε αίτηση για το Βασιλικό Μπαλέτο, έγινε χορεύτρια, είχε μια λαμπρή καριέρα στο Βασιλικό μπαλέτο από το οποίο αποφοίτησε, ίδρυσε τη δική της εταιρεία που ονομάζεται Julian Dance Company γνώρισε τον Andrew Lloyd Webber, χορογράφησε μερικά από τα πιο επιτυχημένα έργα στην ιστορία , έδωσε χαρά σε χιλιάδες ανθρώπους και είναι εκατομμυριούχος.
Κάποιος άλλος μπορεί να της έδινε φαρμακευτική αγωγή και να της έλεγε να ηρεμήσει. Αυτό που σκέφτομαι είναι το εξής . Ο Al Gore μίλησε για την οικολογία και την επανάσταση που έχει κηρυχθεί. Εγώ πιστεύω ότι η μόνη μας ελπίδα για το μέλλον είναι να υιοθετήσουμε μια νέα ιδεολογία για την ανθρώπινη οικολογία. Μια οικολογία στην οποία θα αρχίσουμε να επανιδρύουμε την άποψή μας για τον πλούτο της ανθρώπινης ικανότητας.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχτισε τα μυαλά μας με τον ίδιο αυστηρό τρόπο που εμείς χτίσαμε τη γη. Με ένα συγκεκριμένο είδος κατασκευής. Η οποία για το μέλλον δεν θα μας εξυπηρετήσει. Πρέπει να ξανασκεφτούμε τις θεμελιώδεις αρχές πάνω στις οποίες εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας.
Υπάρχει μια υπέροχη ρήση του Jonas Soft η οποία λέει. Εάν όλα τα ζωύφια στον κόσμο εξαφανίζονταν από τον πλανήτη, μέσα σε 50 χρόνια η ζωή στον πλανήτη θα έπαυε να υπάρχει. Εάν εξαφανίζονταν το ανθρώπινο είδος από τον πλανήτη μέσε σε 50 χρόνια η γη θα έσφυζε από υγεία. Και είναι σωστή αυτή η ρήση. Αυτό που εγώ χαίρομαι πιο πολύ είναι το δώρο της ανθρώπινης φαντασίας.
Πρέπει να προσέχουμε, να χρησιμοποιούμε αυτό το δώρο με σοφία και να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας κάποια από τα σενάρια που προαναφέραμε. Ο μόνος τρόπος για να το καταφέρουμε είναι να βρούμε τη δημιουργική μας ικανότητα και τον πλούτο της και επίσης να δεχτούμε τον σκοπό για τον οποίο γεννήθηκαν τα παιδιά μας. Ο σκοπός μας είναι να εκπαιδεύσουμε την ύπαρξη τους με τρόπο που να τους βοηθάει να αντιμετωπίσουν το μέλλον αυτό. Εμείς μπορεί να μην βλέπουμε αυτό το μέλλον, τα παιδιά όμως μπορούν.
Η δική μας δουλειά είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να κερδίσουν κάτι από αυτό.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Μετάφραση http://www.hagitegas.gr/
Καλημέρα, πως είστε;
Απομακρύνθηκα από το όλο θέμα. Στην πραγματικότητα αυτό κάνω.
Υπήρχαν 3 θέματα που έτρεχαν μέσα από αυτό το συνέδριο που είναι σχετικά με αυτό για το οποίο θέλω να σας μιλήσω.
Μία είναι η έκτακτη απόδειξη της ανθρώπινης δημιουργικότητας, σε όλες τις παρουσιάσεις που κάναμε και σε όλους τους ανθρώπους εδώ. Μόνο η ποικιλία και το εύρος της…….
Το δεύτερο είναι ένα σημείο που δεν έχουμε ιδέα για το τι πρόκειται να συμβεί. Αναφορικά με το μέλλον. Καμία ιδέα με το πώς μπορεί να εξελιχθεί . Με ενδιαφέρει η εκπαίδευση. Βασικά αυτό που διαπιστώνω είναι ότι όλοι έχουν κάποιο ενδιαφέρον για την εκπαίδευση. Εσείς δεν έχετε;
Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Εάν καταφέρεις να πας σε ένα πάρτι και πεις ότι δουλεύεις στην εκπαίδευση, (για την ακρίβεια δεν πας συχνά σε πάρτι). Εάν δουλεύεις στην εκπαίδευση δεν είσαι διαθέσιμος (γέλια) και ποτέ δεν ρωτάς με περιέργεια (πράγμα περίεργο για μένα). Αλλά αν είσαι περίεργος, λες σε κάποιον: «Τι δουλειά κάνεις; Εγώ δουλεύω στην εκπαίδευση», βλέπεις το αίμα να φεύγει από το πρόσωπο τους. « Ω Θεέ μου, γιατί εγώ;» (γέλια) «Η μοναδική μου νύχτα έξω από όλη τη βδομάδα!» (γέλια). Αν τους ρωτήσεις για την μόρφωση τους σε καρφώνουν στον τοίχο γιατί είναι ένα από αυτά τα πράγματα που ενοχλούν τους ανθρώπους. Έχω άδικο;
Αν το σκεφτείς οι Ιορδανοί ξεκινούν το σχολείο αυτή τη χρονιά και θα πάρουν σύνταξη το 2065. Κανείς λοιπόν δεν έχει ιδέα παρ'όλη τη γνώση που παρέλασε τις προηγούμενες τέσσερις μέρες. Κανείς δεν γνωρίζει το πώς θα είναι ο κόσμος σε 5 χρόνια, και εμείς πρέπει να τους διδάξουμε γι'αυτό. Έτσι η μη προβλεψιμότητα αυτή είναι εξωπραγματική .
Το τρίτο μέρος είναι ότι όλοι παρόλαυτα έχουμε συμφωνήσει για τις εξωπραγματικές ικανότητες των παιδιών μας, την ικανότητα για καινοτομία. Η Σερένα χτες το βράδυ ήταν ένα θαύμα. Δεν ήταν; μόνο να βλέπατε τι μπορούσε να κάνει. Και είναι ξεχωριστεί. Νομίζω πως τελικά δεν είναι ξεχωριστή, και μιλάω γενικά για όλα τα παιδιά.
Έχετε είναι ένα άτομο με μεγάλη αφοσίωση, καινούργιο και ανεξερεύνητο ταλέντο. Η άποψή μου είναι ότι όλα τα παιδιά έχουν τεράστια ταλέντα και εμείς τα καταπιέζουμε. Αρκετά βάναυσα θα έλεγα. Θέλω λοιπόν να μιλήσω για εκπαίδευση και δημιουργικότητα. Η άποψη μου είναι ότι η δημιουργικότητα είναι εξίσου σημαντική στην εκπαίδευση όπως η παιδεία. Πρέπει λοιπόν να την αντιμετωπίσουμε με το ίδιο κύρος.
Άκουσα μια υπέροχη ιστορία πρόσφατα την οποία λατρεύω να διηγούμαι. Ένα μικρό κορίτσι που παρακολουθούσε ένα μάθημα ζωγραφικής καθόταν πάντα στο τέλος της αίθουσας και σπάνια πρόσεχε το μάθημα. Κάποια μέρα λοιπόν το κορίτσι άρχισε να προσέχει. Η δασκάλα ήταν ενθουσιασμένη με το κορίτσι και το ρώτησε: «Τι ζωγραφίζεις;» αυτό απάντησε: «Ζωγραφίζω μια εικόνα του Θεού» Η δασκάλα απάντησε: «Μα κανείς δεν γνωρίζει πως είναι ο Θεός» τότε το κορίτσι απάντησε: « Σε λίγο θα γνωρίζουν».
Όταν ο γιος μου ήταν τεσσάρων στην Αγγλία… Για την ακρίβεια ήταν τεσσάρων παντού. Οπουδήποτε και να πήγαινε ήταν τεσσάρων αλλά ήταν στη φάση του παιχνιδιού, τη ξέρετε την ιστορία? Όχι είναι μια μεγάλη, μεγάλη ιστορία. Ο Mel Gibson γύριζε τη συνέχεια της ταινίας ‘O Oοιωνός 2’. Αλλά ο James (ο γιος μου) πήρε το ρόλο του Ιωσήφ κι εμείς ήμασταν ενθουσιασμένoι γι'αυτό . Τον θεωρούσαμε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Γεμίσαμε ασφυκτικά το χώρο με τι; Με ατζέντηδες; Με μπλουζάκια που γράφανε: Ο James είναι ο Ιωσήφ. Ο James δεν χρειαζόταν να μιλήσει.
Θυμάστε το σημείο όπου οι τρεις μάγοι μπαίνουν μέσα; μπαίνουν φέροντας δώρα, φέρνουν χρυσο, λιβάνι και μύρα. Και τότε συνέβη. Καθόμασταν εκεί οι γονείς και σχεδιάζαμε και τη συνέχεια του έργου. Τότε μπήκαν τα τρία αγόρια. Μικρά τετράχρονα ντυμένα γέροντες με πετσέτες στα κεφάλια τους και άφησαν κάτω 3 κουτιά και το πρώτο αγόρι είπε: «εγώ σου φέρνω μύρα», το δεύτερο είπε «εγώ σου φέρνω χρυσάφι» και το τρίτο είπε «Στο στέλνει ο Frank» (γέλια)
Το κοινό σε αυτές τις ιστορίες είναι ότι τα παιδιά θα προσπαθήσουν ακόμα και αν δεν γνωρίζουν κάτι, θα κάνουν μια προσπάθεια. Δεν έχω δίκιο; Τα παιδία δεν φοβούνται να κάνουν λάθος. Δεν εννοώ ότι το να κάνεις λάθος είναι το ίδιο με το να είσαι δημιουργικός. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι αν δεν είσαι έτοιμος να κάνεις λάθος δεν θα καταφέρεις τίποτα αυθεντικό. Εάν δεν είσαι προετοιμασμένος να κάνεις λάθος, και τα παιδιά μέχρι να μεγαλώσουν έχουν χάσει αυτή τους την ικανότητα. Φοβούνται να κάνουν λάθος και όλοι μας διευθύνουμε τις εταιρείες μας με αυτό τον τρόπο. Στιγματίζουμε τα λάθη. Και τώρα διευθύνουμε και κατευθύνουμε τα εθνικά συστήματα παιδείας με τρόπο όπου τα λάθη είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκπαιδεύουμε ανθρώπους κάνοντας τους να ξεχνούν τις δημιουργικές τους ικανότητες.
Ο Πικάσο κάποτε είπε: «Όλα τα παιδιά γεννιούνται καλλιτέχνες». Το πρόβλημα είναι να παραμείνουμε καλλιτέχνες καθώς μεγαλώνουμε. Αυτό το πιστεύω ακράδαντα: εάν δεν μεγαλώνουμε μέσα στη δημιουργικότητα, μεγαλώνουμε έξω από αυτή, ή μάλλον εκπαιδευόμαστε χωρίς αυτή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Έζησα στο Stratford μέχρι πριν 5 χρόνια. Μετακομίσαμε από το Stratford στο Los Angeles. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο ανούσια μετάβαση θα ήταν αυτή. Στην πραγματικότητα ζούσαμε σε ένα μέρος που λεγόταν Snitterfield και είναι έξω από το Stratford όπου είναι εκεί όπου γεννήθηκε ο πατέρας του Σαίξπηρ. Ταρακουνηθήκατε από την καινούργια σκέψη; Εγώ ταρακουνήθηκα. Δεν σκεφτήκατε ότι ο Σαίξπηρ είχε πατέρα έτσι; σκεφτήκατε ότι ο Σαίξπηρ ήταν παιδί κάποτέ; Ο Σαίξπηρ 7 χρονών; Εγώ δεν το σκέφτηκα ποτέ. Πόσο ενοχλητικό θα μπορούσε να ήταν αυτό; (γέλια) «Πρέπει να προσπαθήσει πιο σκληρά». Να τον στέλνουν στο κρεβάτι. «Πήγαινε στο κρεβάτι τώρα !» Στον Γουίλιαμ Σαίξπηρ! «...άσε το μολύβι κάτω πια» (γέλια) «Και σταμάτα να μιλάς έτσι» (γέλια) «….Μπερδεύεις τους πάντες!!!!».
Τέλος πάντων μετακομίσαμε από το Stratford στο L.A. και θέλω να πω κάτι για αυτή τη μετάβαση. Ο γιος μου δεν ήθελε να έρθει (έχω 2 παιδιά ξέρετε). Ο γιος μου είναι 21 και η κόρη μου 16. Ο γιος μου δεν ήθελε να έρθει στο L.A. To λάτρευε το L.A. Αλλά είχε μια φιλενάδα στην Αγγλία, ήταν η αγάπη της ζωής του, Σάρα τη λέγανε….
Την γνώριζε.. και ένα μήνα. Σκέψου να έχεις την επέτειο της τέταρτης εβδομάδας. Αλλά αυτό είναι, γιατί όταν είσαι 16 χρονών σου φαίνεται πολύς καιρός. Τέλος πάντων στο αεροπλάνο ο γιος μου ήταν πραγματικά ταραγμένος. Έλεγε: Δεν θα βρω ποτέ κανένα άλλο κορίτσι σαν τη Σάρα. Και εμείς ήμασταν χαρούμενοι με αυτό ειλικρινά (γέλια)…. Γιατί…. Αυτή ήταν ο κύριος λόγος που φύγαμε από τη χώρα.
Όμως κάτι σου συμβαίνει όταν μετακομίζεις στην Αμερική και ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο. Κάθε εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο έχει την ίδια σειρά ταξινόμησης των θεμάτων. Όλα τα συστήματα! Δεν έχει σημασία που πας. Σκέφτεσαι ότι θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αλλά δεν είναι! Στην κορυφή είναι τα μαθηματικά και οι γλώσσες μετά είναι τη μελέτη της ανθρωπότητας και τέλος οι τέχνες. Παντού σε όλη τη γη. Σε κάθε σύστημα, επίσης υπάρχει μια σειρά ταξινόμησης ανάμεσα στις ίδιες τις τέχνες. Δεξιοτεχνία και μουσική έχουν φυσικά μεγαλύτερο κύρος στα σχολεία απ’ ότι το θέατρο και ο χορός. Δεν υπάρχει ούτε ένα εκπαιδευτικό σύστημα στον πλανήτη που να διδάσκει χορό στα παιδιά , με κάθε τρόπο όμως τους διδάσκουμε μαθηματικά. Γιατί; Γιατί όχι; Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Πιστεύω ότι τα μαθηματικά είναι πολύ σημαντικά αλλά το ίδιο και ο χορός. Τα παιδιά χορεύουν όλη την ώρα εάν τους το επιτρέψεις! Όλοι μας το κάνουμε. Όλοι μας έχουμε σώμα. Έτσι δεν είναι;
Η αλήθεια είναι ότι καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά αρχίζουμε προοδευτικά να τα εκπαιδεύουμε από τη μέση και πάνω και τέλος επικεντρωνόμαστε στα κεφάλια τους και ελαφρώς στη μια πλευρά. Εάν αναρωτιώσουν για την εκπαίδευση όντας εξωγήινος θα έλεγες: «σε τι χρησιμεύει η δημόσια εκπαίδευση;» Σκέφτομαι ότι θα έβγαζε κανείς κάποιο συμπέρασμα εάν κοιτούσε τη συνολική παραγωγή και ποιος επιτυγχάνει με αυτή. Ποιος έχει μια ευκαιρία, ποιος κατέχει τις καλύτερες θέσεις, ποιοι είναι οι νικητές? Νομίζω ότι θα καταλήξουμε στο ότι ο σκοπός της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο είναι να παράγει καθηγητές πανεπιστημίου. Και έτσι είναι! Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να φτάσουν την κορυφή. Έτσι ήμουν και εγώ! (γέλια).
Συμπαθώ τους καθηγητές πανεπιστημίου, αλλά δεν θα έπρεπε να τους θεωρούμε το ανώτατο ανθρώπινο επίτευγμα. Είναι απλά μια μορφή ζωής και αυτοί. Είναι έως κάποιο σημείο περίεργοι και αυτό το λέω με τρυφερότητα γι'αυτούς. Υπάρχουν κάποιοι από τους καθηγητές πανεπιστημίου, όχι όλοι τους, που τυπικά ζούνε μόνο μέσα στο κεφάλι τους. Ζούνε μόνο εκεί μέσα. Και περισσότερο προς τη μια πλευρά του. Έχουν εξαϋλωθεί. Ξέρετε με έναν κάπως κυριολεκτικό τρόπο. Βλέπουν το σώμα τους και το θεωρούν σαν ένα μέσω μεταφοράς για τα κεφάλια τους (γέλια). Έτσι είναι. Είναι ο δικός τους τρόπος για να μεταφέρουν το κεφάλι τους σε κάποια συνάντηση. Εάν θέλετε αληθινές ενδείξεις για εξαϋλωτικές εμπειρίες χαρίστε στον εαυτό σας ένα απόσπασμα συζήτησης των γηραιότερων και αριστοκρατικότερων ακαδημαϊκών. Στο τέλος της ημέρας αν πάτε σε μια ντισκοτέκ, εκεί θα το καταλάβετε. Οι μεγάλοι άνθρωποι σε ηλικία, κάθονται με ανυπονυσία να φύγουν για να πάνε στα σπίτια τους και να γράψουν σε ένα κομμάτι χαρτί γι'αυτή την εμπειρία. Τώρα το εκπαιδευτικό μας σύστημα προϋποθέτει την ιδέα της ακαδημαϊκής ικανότητας. Και υπάρχει λόγος. Το όλο σύστημα μας επιννοήθηκε σε όλο τον κόσμο πριν το 19ο αιώνα όταν δεν υπήρχε καν δημόσιο σύστημα. Όλοι τότε ήρθαν στη ζωή για να συναντήσουν τις ανάγκες της εκβιομηχάνισης. Έτσι η υψηλή ιεραρχική σειρά βασίζεται σε δύο ιδέες.
Ότι τα πιο πιο χρήσιμα μαθήματα είναι αυτά που σχετίζονται με τη δουλειά. Αρχικά απομακρυνόσουν από τα πράγματα που σου άρεσαν, με το σκεπτικό ότι ποτέ δεν θα έβρισκες δουλειά κάνοντας αυτά. Δεν έχω δίκιο;
Μην ασχολείσαι με τη μουσική, δεν θα γίνεις μουσικός.
Μην ασχολείσαι με τις τέχνες, δεν θα γίνεις καλλιτέχνης.
Καλοκάγαθη συμβουλή τότε, έντονα λανθασμένη σήμερα. Ολόκληρος ο κόσμος καταβροχθίστηκε σε μια επανάσταση.
Και το δεύτερο είναι η ακαδημαϊκή ικανότητα η οποία ερχόταν να κυριαρχήσει στο πως βλέπουμε την εξυπνάδα διότι τα πανεπιστήμια σχεδίασαν το σύστημα με βάση το δικό τους ύφος. Εάν το σκεφτείτε λιγάκι το όλο εκπαιδευτικό σύστημα γύρω από το σύστημα είναι μια παρατεταμένη διαδικασία για την είσοδο στα πανεπιστήμια...
Και οι συνέπειες είναι ότι πολλοί ταλαντούχοι ιδιοφυείς και δημιουργικοί άνθρωποι δεν πίστευαν ποιο πραγματικά είναι και τι δυνατότητες είχαν. Διότι το αντικείμενο στο οποίο ήταν καλοί, στο σχολείο, δεν είχε καμιά αξία ή για την ακρίβεια είχε στιγματιστεί. Και νομίζω ότι δεν μας συμφέρει να ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο. Στα επόμενα 30 χρόνια σύμφωνα με την UNESCO, σε όλο τον κόσμο θα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι πτυχιούχοι μέσω της εκπαίδευσης απ’ ότι στην αρχή της ιστορίας. Και είναι ο συνδυασμός από όλα αυτά που συζητήσαμε. Η τεχνολογία και η μεταμόρφωση της έχουν επίπτωση στη δουλεία και στη δημογραφία για την εξάπλωση του πληθυσμού. Ξαφνικά τα πτυχία δεν έχουν καμία αξία. Δεν είναι αλήθεια; Όταν ήμουν μαθητής , εάν ήσουν κάτοχος πτυχίου είχες δουλειά . Εάν δεν είχες δουλειά ήταν επειδή εσύ δεν το ήθελες. Και εγώ δεν ήθελα (γέλια). Σήμερα παιδία με πολλά πτυχία συχνά καταλήγουν σπίτι τους να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Διότι για να βρεις σήμερα δουλειά χρειάζεσαι Master of Arts ενώ στην προηγούμενη δουλειά χρειαζόσουν Bachelor of Arts και τώρα σου ζητούν και Doctora. Είναι μια πρόοδος του ακαδημαϊκού πληθωρισμού η οποία δείχνει ότι όλο το κατασκεύασμα της εκπαίδευσης σείεται συθέμελα... Χρειάζεται να ξανασκεφτούμε από την αρχή την άποψη μας για την εξυπνάδα. Γνωρίζουμε τρία πράγματα για την εξυπνάδα. Ένα είναι η ποικιλία της. Σκεφτόμαστε για τον κόσμο με όλους τους τρόπους που τον βιώνουμε. Σκεφτόμαστε οπτικά , ακουστικά, κιναισθητικά . Σκεφτόμαστε σε αφηρημένες περιόδους , σκεφτόμαστε εν κινήσει. Δεύτερον η εξυπνάδα είναι δυναμική , εάν κοιτάξεις τις αλληλεπιδράσεις του ανθρώπινου μυαλού όπως ακούσαμε χτες από έναν αριθμό παρουσιάσεων: Η εξυπνάδα είναι υπέροχα διορατική. Το μυαλό μας χωρίζεται σε δυο διαμερίσματα. Στην πραγματικότητα η δημιουργικότητα την οποία εγώ ορίζω σαν μια διαδικασία του να έχεις αυθεντικές ιδέες που έχουν αξία, πιο συχνά από το να μην έχεις, έρχεται μέσα από τους διαφορετικούς τρόπους αλληλεπίδρασης της αλληλοπειθαρχείας του πως βλέπεις τα πράγματα.
Με την ευκαιρία, υπάρχει μια δέσμη νεύρων που είναι μέλη του μυαλού που λέγεται Corpus Collosum, είναι χοντρότερο στις γυναίκες. Παρατηρώντας τη γυναίκα μου χτες σκέφτηκα ότι σ’αυτό οφείλεται το γεγονός ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες στο να ασχολούνται με πολλά θέματα ταυτόχρονα. Διότι πραγματικά έτσι είστε εσείς οι γυναίκες.
Έκανα μια πρόχειρη έρευνα αλλά το γνωρίζω και από την προσωπική μου ζωή. Εάν η γυναίκα μου ετοιμάζει το δείπνο στο σπίτι, πράγμα που δεν κάνει συχνά ευτυχώς, (γέλια). Όχι, είναι καλή σε κάποια πράγματα . Μαγειρεύει, απαντά στο τηλέφωνο, φροντίζει τα παιδιά , βάφει το ταβάνι (γέλια) κάνει εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς εδώ…. (γέλια).
Όταν εγώ μαγειρεύω, η πόρτα είναι κλειστή, τα παιδιά λείπουν, το τηλέφωνο είναι στη θέση του και αν η γυναίκα μου μπει μέσα ενοχλούμαι. Της λέω αγάπη μου σε παρακαλώ! Προσπαθώ να τηγανίσω ένα αυγό εδώ (γέλια). Κάνε μου τη χάρη. Γνωρίζεται αυτή τη φιλοσοφική ρήση; Εάν ένα δέντρο πέσει στο δάσος , συνέβη ποτέ; Εκείνη η γέρικη καρυδιά.
Είδα πρόσφατα ένα ωραίο Τ-shirt που έγραφε. Εάν ένας άντρας λέει αυτό που σκέφτεται και δεν τον ακούει καμία γυναίκα , πάλι κάνει λάθος; (γέλια)
Και το τρίτο πράγμα για την εξυπνάδα είναι χαρακτηριστικό . Γράφω ένα βιβλίο αυτό τον καιρό και έχει τον τίτλο «Επιφοίτηση» το οποίο βασίζεται σε μια σειρά από συνεντεύξεις ανθρώπων και πραγματεύεται και πώς αυτοί ανακάλυψαν το ταλέντο τους. Είμαι ενθουσιασμένος με το πώς οι άνθρωποι το καταφέρνουν. Πραγματικά απορρέει από μια συζήτηση που είχα με μια υπέροχη γυναίκα την οποία οι περισσότεροι δεν την έχουν γνωρίζουν. Το όνομα της είναι Julia Lynne. Την γνωρίζεται; Μερικοί μπορεί. Είναι χορογράφος και όλοι γνωρίζουν τη δουλειά της. Χορογράφησε το μιούζικαλ Cats και το Φάντασμα της Όπερας. Είναι υπέροχη.
Παλιά συμμετείχα στο Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας όπως πολύ καλά μπορείτε να δείτε (γέλια). Η Julian λοιπόν και εγώ τρώγαμε ένα μεσημέρι και τη ρώτησα. Πώς κατάφερες να γίνεις χορεύτρια; Αυτό που μου είπε ήταν αληθινά ενδιαφέρον. Όταν πήγαινε στο σχολείο δεν είχε καμία ελπίδα σ’αυτό και το σχολείο της δεκαετίας του 30 ξέρετε πως ήταν. Θα σκέφτεστε ότι είχε μαθησιακές δυσκολίες. Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Σκέφτομαι ότι σήμερα πολλοί θα έλεγαν ότι είχε 88HD. Εσείς τι σκέφτεστε; Αυτό όμως συνέβαινε το 1930 και τότε τίποτα δεν είχε ανακαλυφθεί. Δεν ήμουν διαθέσιμος τότε (γέλια). Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να γνωρίζουν. Η Julian πήγε λοιπόν να δει έναν ειδικό στο γεμάτο σοφία γραφείο του, με τη μητέρα της. Κάθισε σε μια καρέκλα για 20 λεπτά και ο ειδικός ανέλυε όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Julian στο σχολείο. Στο τέλος της είπε ότι ενοχλούσε τους συμμαθητές της και ότι στις εργασίες της ήταν αμελής. Ένα παιδάκι 8 ετών . Ο γιατρός κάθισε δίπλα στη Julian και της είπε: Julian, θέλω να μιλήσω στη μητέρα σου ιδιαιτέρως. Της είπε λοιπόν να καθίσει εκεί μόνη της και ότι αυτοί δεν θα αργήσουν να γυρίσουν. Έφυγαν λοιπόν από το γραφείο και την άφησαν! Καθώς έφευγαν ο γιατρός άνοιξε το ραδιόφωνο. Η Julian καθόταν στο γραφείο του. Όταν λοιπόν έφυγαν από το δωμάτιο κάθονταν απέξω και την παρατηρούσαν. Στο επόμενο λεπτό το κορίτσι σηκώθηκε και άρχισε να χορεύει με το ρυθμό της μουσικής. Την παρακολουθούσαν για μερικά λεπτά και στο τέλος ο γιατρός είπε στη μητέρα της «Κυρία μου η κόρη σας δεν είναι άρρωστη, είναι χορεύτρια. Πηγαίνετε την σε μια σχολή χορού. Αφού μου τα είπε όλα αυτά η Julian τη ρώτησα τι έγινε μετά. Μου είπε ότι τελικά πήγε σε σχολή χορού. «Δεν μπορώ να σου περιγράψω το πόσο υπέροχα ήταν. Μπήκαμε σε εκείνο το χώρο και ήταν γεμάτος με ανθρώπους σαν εμένα. Ανθρώπους που δεν μπορούσαν να μείνουν ακίνητοι. Ανθρώπους που για να σκεφτούν έπρεπε να κινούνται. Χόρευαν μπαλέτο, Jazz, μοντέρνους και παραδοσιακούς χορούς
Τελικά η Julian, έκανε αίτηση για το Βασιλικό Μπαλέτο, έγινε χορεύτρια, είχε μια λαμπρή καριέρα στο Βασιλικό μπαλέτο από το οποίο αποφοίτησε, ίδρυσε τη δική της εταιρεία που ονομάζεται Julian Dance Company γνώρισε τον Andrew Lloyd Webber, χορογράφησε μερικά από τα πιο επιτυχημένα έργα στην ιστορία , έδωσε χαρά σε χιλιάδες ανθρώπους και είναι εκατομμυριούχος.
Κάποιος άλλος μπορεί να της έδινε φαρμακευτική αγωγή και να της έλεγε να ηρεμήσει. Αυτό που σκέφτομαι είναι το εξής . Ο Al Gore μίλησε για την οικολογία και την επανάσταση που έχει κηρυχθεί. Εγώ πιστεύω ότι η μόνη μας ελπίδα για το μέλλον είναι να υιοθετήσουμε μια νέα ιδεολογία για την ανθρώπινη οικολογία. Μια οικολογία στην οποία θα αρχίσουμε να επανιδρύουμε την άποψή μας για τον πλούτο της ανθρώπινης ικανότητας.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχτισε τα μυαλά μας με τον ίδιο αυστηρό τρόπο που εμείς χτίσαμε τη γη. Με ένα συγκεκριμένο είδος κατασκευής. Η οποία για το μέλλον δεν θα μας εξυπηρετήσει. Πρέπει να ξανασκεφτούμε τις θεμελιώδεις αρχές πάνω στις οποίες εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας.
Υπάρχει μια υπέροχη ρήση του Jonas Soft η οποία λέει. Εάν όλα τα ζωύφια στον κόσμο εξαφανίζονταν από τον πλανήτη, μέσα σε 50 χρόνια η ζωή στον πλανήτη θα έπαυε να υπάρχει. Εάν εξαφανίζονταν το ανθρώπινο είδος από τον πλανήτη μέσε σε 50 χρόνια η γη θα έσφυζε από υγεία. Και είναι σωστή αυτή η ρήση. Αυτό που εγώ χαίρομαι πιο πολύ είναι το δώρο της ανθρώπινης φαντασίας.
Πρέπει να προσέχουμε, να χρησιμοποιούμε αυτό το δώρο με σοφία και να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας κάποια από τα σενάρια που προαναφέραμε. Ο μόνος τρόπος για να το καταφέρουμε είναι να βρούμε τη δημιουργική μας ικανότητα και τον πλούτο της και επίσης να δεχτούμε τον σκοπό για τον οποίο γεννήθηκαν τα παιδιά μας. Ο σκοπός μας είναι να εκπαιδεύσουμε την ύπαρξη τους με τρόπο που να τους βοηθάει να αντιμετωπίσουν το μέλλον αυτό. Εμείς μπορεί να μην βλέπουμε αυτό το μέλλον, τα παιδιά όμως μπορούν.
Η δική μας δουλειά είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να κερδίσουν κάτι από αυτό.
Σας ευχαριστώ πολύ.
3/9/08
John Lee Hooker & Jim Morrison (The Doors) -Roadhouse Blues
Ah keep your eyes on the road,
Your hands upon the wheel.
Keep your eyes on the road
Your hands upon the wheel.
Yeah, were going to the roadhouse,
Gonna have a real good-time.
Yeah, the back of the roadhouse,
Theyve got some bungalows.
Yeah, the back of the roadhouse,
Theyve got some bungalows.
They dance for the people
Who like to go down slow.
Let it roll, baby, roll.
Let it roll, baby, roll.
Let it roll, baby, roll.
Let it roll, all night long.
Do it, robby, do it!
You gotta roll, roll, roll,
You gotta thrill my soul, alright.
Roll, roll, roll, roll-a
Thrill my soul.
Ashen-lady.
Ashen-lady.
Give up your vows.
Give up your vows.
Save our city.
Save our city.
Ah, right now.
Well, I woke up this morning
And I got myself a beer.
Well, I woke up this morning
And I got myself a beer.
The futures uncertain
And the end is always near.
Let it roll, baby, roll.
Let it roll, baby, roll.
Let it roll, baby, roll.
Let it roll, all night long.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
