έκθεση ζωγραφικής τετράχρονης

τι είναι ευτυχία

“Έπρεπε να γεράσω, για να μάθω τι είναι ευτυχία.

Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια.

Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμίσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.

Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν. Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις.



Θανάσης Βέγγος

Θανάσης Βέγγος -η μπαλάντα των σκουπιδιών

πάλι εσύ μπροστά μου;

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Τον είχα ξεχάσει… Μάλλον τον είχα αφήσει πίσω μου. Νόμισα ότι τον προσπέρασα.Τον εγκατέλειψα κάπου να κάθεται λουφαγμένος…Ίσως και να είχε έρθει η ώρα να κάνει και την αυτοκριτική του, σκεφτόμουν. Τι κατάφερε το καθίκι με την επιπόλαιη, εγκληματική στάση του; Με το να κοιτάει μόνο την πάρτη του! Ήρθε η ώρα της αλήθειας φανταζόμουν… Λάθος μου μεγάλο. Τι μαλάκας είμαι; Πόσο φριχτά ανυποψίαστη; Δε θα ξεμπερδέψω ποτέ μ΄αυτό το τέρας. Το κατάλαβα μόλις είδα την τεράστια ταμπέλα… Δε χρωστάμε. Δε πληρώνουμε. Δε πουλάμε. Τελεία και παύλα. 

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα! Λείπει μόνο το «Δε γουστάρω». Όχι δε λείπει…Το αναγνωρίζω κι ας απουσιάζει ως λέξη. Κατσικώθηκε ως έννοια χρόνια σε τούτη τη χώρα. Το «έτσι γουστάρω» ως απόλυτη φιλοσοφία. Και πάνω που νόμιζα ότι την είδε αλλιώς… Τούτος ξεθάρρεψε κιόλας μες τις φωνές των πολλών. Ανδρώθηκε.

Τον είχα ξεχάσει…Νόμιζα ότι τον άφησα πίσω μου. Πάλι μπροστά μου τον βρήκα. Τον θυμάμαι να κάθεται στο καφενείο. Μα δεν άνοιξε ο κώλος του να κάθεται; Πολιτικές συζητήσεις της δεκάρας, αμπελοφιλοσοφία του κερατά, λίγο να τακτοποιήσει τ΄αρχίδια του, λίγο να κρυφοκοιτάξει τα βυζιά της ανατολικής, λίγο να πηδήξει… Μάλλον πολύ! Το σπέρμα που στούμπωσε ο εγκέφαλος κάπου έπρεπε να διοχετευτεί. Οι επιδοτήσεις νάναι καλά. Ξερή η γη. Χεστήκαμε! Πληρώνει η Ευρώπη.

Τον θυμάμαι να αγοράζει Kαγιέν. Τόσο Καγιέν ακόμα και στα λάχανα. Μα δεν έβγαιναν τα Καγιέν με τα δηλωμένα κουκιά εισοδήματά του. Χεστήκαμε! Να δηλώσουν πρώτα οι πλούσιοι.

Το θυμάμαι να μην εμφανίζεται στην υπηρεσία του.Έχεις πάρει άδεια; Όχι μωρέ έχω καλή σχέση με τον διευθυντή. Τον θυμάμαι να βγαίνει στη σύνταξη στα 40.Μα δεν είναι νωρίς; Όχι μωρέ. Δούλευα στην Ολυμπιακή.Τον θυμάμαι να χτίζει το σύμπαν. Να φράζει τη θέα των πολλών. Δεν είναι άδικο; Κάνε και συ το ίδιο. Ποιος στο απαγορεύει; Τον θυμάμαι στο αστυνομικό τμήμα ν΄απαντάει σε μια παρανομία, μετατοπίζοντας μονίμως την ευθύνη «αν δεν υπάρχει καταγγελία δε μπορώ να κάνω τίποτα»…

Τον θυμάμαι να ακυρώνει ακόμα μια φορά μια δίκη…Χρόνια και χρόνια και χρόνια για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Μα δεν ενοχλείται κανένας; Σώπα μωρέ κάποτε θα βγει απόφαση. Σιγά τ΄αβγά. Τον θυμάμαι να γραπώνει επίδομα για ασθένεια που δεν είχε. Να πληρώνεται για υπερωρίες που δεν έκανε. Να εργάζεται σε υπηρεσία που δεν προσέρχεται. Να φωνάζει «πεινάω» ενώ ρεύονταν.Τον θυμάμαι να μιλάει για το δίκιο του εργάτη όντας μπιλιονέρ. Το θυμάμαι να ταξιδεύει Μύκονο, να χτίζει Μύκονο, να μιλάει Μύκονο, να συνδιαλέγεται Μύκονο, να κοιμάται Μύκονο, να ξυπνάει Μύκονο.

Τον θυμάμαι να παραδίδει όλες τις δουλειές και τα επαγγέλματα στους ξένους, στους Αλβανούς. Εκείνος ήταν για αφεντικό. Τον ανάγκαζε η ιστορία του. Τον υποχρέωναν ρε αδελφέ οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Τον θυμάμαι να σνομπάρει τους ξένους τουρίστες και να τσεκουρώνει τους Έλληνες… «Σαν τον Έλληνα τουρίστα κανένας». Να ζει για να χτυπιέται σε τζακούζι. Τον θυμάμαι να δανειοδοτείται για επιχείρηση που δεν έκανε ή στην καλύτερη περίπτωση στοίχιζε το ένα τρίτο…Είχε άκρη με την Τράπεζα.

Τον θυμάμαι να κανονίζει φροντιστήρια για το παιδί του...Να το προτρέπει «κοίτα πώς τα κατάφερε ρε ο πατέρας σου!».Να το πιέζει για γνωριμίες «οι δημόσιες σχέσεις είναι το παν ρε μαλάκα». Να το κανακεύει, να κάνει τα στραβά μάτια στην αμορφωσιά, στην αχρηστία του. Να το στέλνει Λονδίνο να κάνει παρέα με ελληνάκια. Όπου πήγαινε «με ελληνάκια».

Τον θυμάμαι να ρουφάει κόκα για ν΄αντέξει την πίεση. Τον θυμάμαι να κλείνει δρόμους με συνθήματα τζούφια και επαναστατικές κινήσεις της δεκάρας. Μα θα κλείσουν μαγαζιά. Ποιος θα κατεβεί στο κέντρο να ψωνίσει; Χεστήκαμε. Δημοκρατία έχουμε. Να μην εμφανίζεται στο πανεπιστήμιο να διδάξει και να διδαχτεί. Να επιτρέπει τη βεβήλωση του χώρου.Ν΄ανοίγει διάπλατα πόρτες συνόρων. Δεν επιτρέπεται η ξενοφοβία. Ξανά Δημοκρατία έχουμε… Να διακινεί έντεχνα κάθε λογής παρανομία με εργαλείο τους μετανάστες.

Τον θυμάμαι να δρασκελάει κάθε αρχή. «Εδώ είναι Ελλάδα. Άμα γουστάρεις!». Τον θυμάμαι μασκαρεμένο παπά να εξευτελίζει τη θρησκεία μετατρέποντας το λειτούργημά του σε δημόσιο υπάλληλο και το παγκάρι σε οικογενειακό γεύμα.  

Τον θυμάμαι να μη κάνει τίποτα…Πόσοι άραγε πληρώθηκαν για να μη κάνουν τίποτα! Παγκόσμιο ρεκόρ! Τον θυμάμαι να μην αποδίδει ΦΠΑ και τις εισφορές στο ΙΚΑ των εργαζομένων…Να πληρώσει το κεφάλαιο που στέλνει τα λεφτά στην Ελβετία!

Τον θυμάμαι να σηκώνει ταμπέλες για λακκούβες σε δρόμους με προϋπολογισμό δισεκατομμυρίων…Δεν πρέπει λαός να πλήρωσε πιο ακριβά λακκούβες. Μέχρι που έπεσε μέσα κι αυτός. Η εκδίκηση της λακκούβας. 

Τον θυμάμαι να κάνει γαργάρα καίριες ερωτήσεις σε πολιτικούς...Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα; Τον θυμάμαι, τον θυμάμαι, τον θυμάμαι…Να ψηφίζει λαμόγια. Διάσημα λαμόγια. Μα είναι δυνατόν; Αναρωτιόμουν. «Δε ξέρω τι λέει ο κόσμος…Εμένα μου βόλεψε το παιδί μου»…Τον θυμάμαι ως διαδρομή Τσοχατζόπουλου....Στάση Διονυσίου Αρεοπαγίτη.

Τον θυμάμαι να δείχνει ο ένας τον άλλον στο άκουσμα της λέξης «κλέφτης»… Θυμάμαι λέξεις του…Δεν ήταν δα και πολλές! «Ρε μαλάκα», «καμιά δουλίτσα και για μας;», «Super!», «Έχω μια άκρη», «Αυτό είναι χούντα»….

Νόμιζα ότι τον είχα προσπεράσει. Είδα κόσμο έξω και χάρηκα. Κοιταχτήκαμε στα μάτια και νόμιζα ότι συνεννοηθήκαμε. Έλεγα…Υπάρχει και Θεός! Ώσπου ξαφνικά, δυο βήματα πιο κει…Τον ξαναβρήκα μπροστά μου…Τον αναγνώρισα. Είναι ψυχικό μου τραύμα! Ο ίδιος! Φώναζε. Δε χρωστάμε…(Πάντα χρησιμοποιεί πληθυντικό για να κρύβεται)….Δε χρωστάμε. Δε πληρώνουμε. Δε πουλάμε….Κατάλαβα! Πάλι καλούνε την κλάση μας πατριώτη…Παρόν. Παρούσα. Έλλην έντιμος …Όχι απόλυτα νομοταγής…Χρέωσε μου ένα κόκκινο κι αυτό γιατί νόμιζα ότι δε λειτουργεί το φανάρι. Χρέωσε μου και έναν ακάλυπτο…(Ναι, ναι θα πληρώσω τώρα. Και με την παρανομία μου ακόμα θα καλύψω το κράτος)…

Ας το ξαναπιάσουμε από την αρχή. Έλλην έντιμος, όχι απόλυτα νομοταγής ωστόσο επικίνδυνα αντιστασιακός στο «σύστημα»… Μιλάμε για αντίσταση…Έλλην επίμονα, επίπονα έντιμος, διαχρονικά μαλάκας.

Χρωστάω! Πληρώνω! Πουλάω! Κι να φανταστείς…Δε χρωστάω ρε γαμώτο…

PROTAGONGR

Ανοιχτή επιστολή (του 2004) ενός αιθεροβάμωνα προς πολιτικές ασώματες κεφαλές

Ανοιχτή Επιστολή προς το Νέο Πρωθυπουργό

Κ. Πρωθυπουργέ,

ΔΕΝ ξέρω αν στις 8 Μαρτίου, θα φοράτε πουκάμισο Polo Ralph Lauren και κασκόλ ή κουστούμι απ’ τον Giannetos ή τον Stronguilos. Βλέπετε, όταν έγραφα αυτές τις γραμμές η υπόθεση Πάχτα βρισκόταν στο απόγειό της, οι συζητήσεις και αποκαλύψεις είχαν σκεπάσει την επικράτεια (και πέρα απ’ αυτή), τα gallop έδειχναν Γιαννέτο, αλλά η 35ετής θητεία μου στο επάγγελμα (του δημοσιογράφου), με έχει μάθει να μην υποτιμώ τα Polo ή τα ζιβάγκο. Αρκεί μία τράπεζα (Κρήτης), ένα Πόρτο (Καράς) ή η δημοσίευση μιας φωτογραφίας στην οποία ο υποψήφιος παρουσιάζεται αγκαλιά με τον Bags Bunny για να αλλάξει το δημόσιο (τηλεοπτικό) αίσθημα και οι δημοσκοπήσεις να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων.

Ακριβώς λοιπόν επειδή δεν γνωρίζω αν ο ελληνικός(;) λαός θα επιλέξει Δημοκρατικό ή Ρεπουμπλικάνο πρωθυπουργό και αν το σύστημα των caucuses θα βρει πρόσφορο έδαφος στην Ελλάδα θα επιθυμούσα, πάντα ως αιθεροβάμων, να σας πω κάποιες σκέψεις ή και προτάσεις που, ίσως, βοηθούσαν στη χάραξη μιας «άλλης» πολιτικής. Μη θέλοντας να αντιγράψω τον πρόεδρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ο οποίος, εδώ και χρόνια, ζητάει μία «άλλη πολιτική» χωρίς ποτέ να λεει ποια είναι, θα ξεκινήσω από τα αυτονόητα.

Ακόμα και ένας μη ευλογημένος (made?) δημοσιογράφος σαν εμένα καταλαβαίνει πως, για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη και η χώρα να γίνει Ιρλανδία (για να μη πω Σουηδία, Νορβηγία ή, έστω, Πορτογαλία) δεν αρκεί οι πολίτες να κυκλοφορούν με Mercedes 350 και Porsche Cayenne, να κάνουν «πανωσηκώματα» και να ξημεροβραδιάζονται στα μπαρ (όπως άφησε να εννοηθεί σε τηλεοπτικό τραπέζι ο υπουργός Αιγαίου) αλλά να παράγει πλούτο. 

Στα 40 χρόνια της δημοσιογραφικής μου ζωής έχω παρατηρήσει ότι, πλούτο παράγουν χώρες που διαθέτουν παραγωγικές μονάδες, που κατασκευάζουν ή παράγουν και, βέβαια, εξάγουν από πορτοκάλια και αυτοκίνητα (Ισπανία) μέχρι αεροπλάνα, τρένα και υψηλή μόδα (Ιταλία), για να αναφέρω μόνο δύο παραδείγματα. Αντίθετα πλούτο δεν παράγουν οι κοινωνίες, που ζουν σε μία εικονική οικονομική πραγματικότητα επειδή χιλιάδες επιχειρήσεις εισάγουν και πουλάνε στους ιθαγενείς ξένα προϊόντα από αθλητικά υποδήματα μέχρι T-shirts και από Range Rover μέχρι οδοντογλυφίδες και «φιστίκια Αιγίνης Τουρκίας» (δείτε το στους καταλόγους των τελωνείων). 

Με τις λίγες οικονομικές γνώσεις που διαθέτω πιστεύω ότι, για να παραχθεί πλούτος πρέπει ενισχυθούν οι υγιείς δυνάμεις και να προσελκυσθούν οι ξένες και οι εγχώριες επενδύσεις.

Εκτός από τις επιχειρήσεις που παράγουν καταναλωτικά αγαθά, πλούτο παράγουν οι επιστήμονες που ερευνούν το ανθρώπινο γονιδίωμα, αλλά και εκείνοι που ψάχνουν το εμβόλιο για το κοινό κρυολόγημα. Το ίδιο κάνουν όσοι σχεδιάζουν και κατασκευάζουν τρένα, αυτοκίνητα, δορυφόρους, επεξεργαστές αλλά και όσοι που γράφουν βιβλία, προγράμματα Η/Υ, μουσική, μαθηματικά, και φυσική. Πλούτο παράγουν όσοι υπηρετούν τη τεχνολογία και, χρυσό παράγουν όσοι υπηρετούν την αισθητική. Πλούτο παράγουν η NASA, η Ευρωπαϊκή και η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος, το Τμήμα Λέιζερ και Μαθηματικών του Πανεπιστήμιου Κρήτης, οι σπουδαστές του ΕΜΠ, του ΑΠΘ, της Πάτρας και των Τεχνικών Λυκείων, που αποφάσισαν να λάβουν μέρος στον αγώνα ηλιακών οχημάτων «ΦΑΕΘΩΝ 2004». Θα πρόσθετα ότι δισεκατομμύρια φέρνουν σε μία χώρα και αρχιερείς της «οτ κουτούρ», οι επενδύσεις της General Motors και της Mercedes- Chrysler, της Volkswagen-Audi, της Toyota και της Fiat. Χρυσό παράγει η αμυντική βιομηχανία, που κατασκευάζει τμήματα ή πλήρεις μονάδες αεροπλάνων, πλοίων, πυραύλων, συστημάτων Διοίκησης & Ελέγχου με τη προϋπόθεση ότι δεν είναι πουλημένη στα ξένα συμφέροντα και lobby και κάνει …30 χρόνια για να μη κάνει ένα RPV (Remotely Piloted Vehicle ή, σύμφωνα με τη γλώσσα των δελτίων των 8, «κατασκοπευτικό αεροπλάνο».

Η οικονομία και η ποιότητα ζωής των μη προνομιούχων βελτιώνονται με τη λειτουργία μεγάλων ντόπιων και ξένων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους τομείς της Πληροφορικής (Ιρλανδία), της Ιατρικής (Γαλλία, Γερμανία, Τσεχία, Πολωνία), των Μεταφορών (τρένα, φορτηγά, επιβατικά αεροπλάνα).

Ακόμα πλούτο παράγουν όσοι, με τη δουλειά και τη γενικότερη παρουσία και συμμετοχή στα κοινά, βάζουν ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα αντί να αφαιρούν πόρτες, παράθυρα, κεραμίδια ακόμα και θεμέλια όπως κάνουν δεκάδες «πολιτικοί», αεριτζήδες «επιχειρηματίες», εκμεταλλευτές και μεταπράτες, έμποροι φυκιών και μεταξωτών κορδελών, και βέβαια εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που βαδίζουν με τη παλάμη απλωμένη ζητώντας τα πάντα απ’ το «κράτος».

Επειδή, λόγω ενός παλαιού «τραύματος» (από τους δασκάλους και την οικογένειά μου) το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μου είναι απόλυτα συνυφασμένο με το δικό μου, θα πω κάτι που ίσως ξενίσει: πλούτο δεν παράγει ούτε το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» αφού, επί 34 χρόνια τώρα, παρουσιάζει τα επιτεύγματα των ξένων επειδή δεν υπάρχει κανένα ελληνικό! Με τη θεματολογία του προάγει τη κατανάλωση και ενισχύει τις οικονομίες όλων των χωρών του πλανήτη από την Άπω Ανατολή μέχρι τις ΗΠΑ και από τον Βόρειο Αρκτικό Κύκλο μέχρι το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Το μόνο που «δικαιολογεί» την ύπαρξή του είναι ότι φορτικά, ενοχλητικά, κουραστικά υποστηρίζει πως, εκτός από 0-100, ιπποδυνάμεις, δρόμους, γέφυρες, Ολυμπιακά έργα, πέρα από Εθνικές και γέφυρες Ρίο-Αντίρριο (μέγα έργο και μπράβο στον απερχόμενο πρωθυπουργό που το έφερε σε πέρας), απαιτούνται και άλλα για «ισχυρή Ελλάδα». Το πρώτο, πέρα απ’ τα Gant και τα Giannetos, πέρα απ’ τα Πόρτο Καράς, τα πάρκα περιβαλλοντικής «ευαισθητοποίησης»(!), το ξεπάτωμα αεροδρομίων και το ξεπούλημα δημόσιας γης, είναι ότι κάποιος (εσείς;) πρέπει ν’ αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού, και να επαναφέρει την αξιοκρατία.

Η αρχή πρέπει να γίνει στο χώρο της Παιδείας. Αν η κυβέρνησή σας (your administration?) δεν αναδείξει τους άριστους μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές αλλά και τους άξιους δασκάλους, αν δεν απαλλάξει τα Πανεπιστήμια από το «καθηγηταριό», που τρέφεται από τα προγράμματα της Ένωσης και από τους επαγγελματίες φοιτητές που τρωνε τα χρήματα του «μπαμπά», τότε θα χάσει την αποφασιστική μάχη για να αλλάξει το πρόσωπο της χώρας.

Όπως ίσως γνωρίζετε, ιδιαίτερα όσοι υποψήφιοι για τη πρωθυπουργία έχετε μορφωθεί στις Η.Π.Α, η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά στις μεγαλύτερες αλλαγές των τελευταίων 2000 ετών. Η μετά-ανθρώπινη εποχή, η σύνδεση των μηχανών με τον άνθρωπο (με οτιδήποτε αυτό σημαίνει για το «μέλλον των παιδιών μας») και για τα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα, πλησιάζει και η Ελλάδα πρέπει να είναι σε θέση να την αντιμετωπίσει, αν δεν θέλει να γίνει προάστιο των Βρυξελών, του Hollywood ή της Άγκυρας. Είμαι βέβαιος ότι, εκτός από την εργώδη προσπάθεια των στελεχών σας να βρουν χώρο για τα γήπεδα των ομάδων του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ θα αφιερώσετε χρόνο για να σκεφτείτε το μέλλον του τόπου στις κοινωνίες του 21ου αιώνα.

Επόμενό σας βήμα πρέπει να είναι η δημιουργία προτύπων στη Παιδεία, στις Τέχνες, στις Επιστήμες, στη Τεχνολογία, και βέβαια στις επιχειρήσεις. Ο καλός επιστήμονας πρέπει να κατέχει την ίδια θέση με τον επιχειρηματία που ιδρύει και λειτουργεί ένα εργοστάσιο που κατασκευάζει microchips, ένα ναυπηγείο, μία αεροπορική εταιρία. Δεν ξέρω αν έχει υποπέσει στην αντίληψή σας, αλλά μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, επιτυχημένοι επιχειρηματίες είναι οι προμηθευτές του Δημοσίου, οι καταπατητές δημόσιας γης, τα κομματικά στελέχη που «διοικούν» επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι ιδιοκτήτες ΠΑΕ και νυχτερινών κέντρων, οι βαρόνοι των ΜΜΕ και οι εργολάβοι δημοσίων έργων (η επιτυχία τους είναι διαχρονική και διακομματική λόγω των ισχυρών μηχανισμών λίπανσης).

Όμως το έθεσα μαλακά. Δεν πρέπει απλώς να δημιουργήστε, αλλά και να γκρεμίσετε πρότυπα. Να στραφείτε με αποφασιστικότητα εναντίων εκείνων που προβάλουν ψεύτικους παραδείσους. Να απαξιώσετε τις πρακτικές του νέου και του παλαιού χρήματος, να ξευτελίσετε το life style οριεντάλ και να πλήξετε τα χολιγουντιανά πρότυπα (αν η κομματική νομενκλατούρα επιτρέπει). Αντί να επιβραβεύετε φελλούς και να συνεργάζεστε με ομιλούσες κεφαλές πρέπει να δημιουργήσετε «κομάντο» αποφασισμένων ανθρώπων, που θα δώσουν τη μάχη για ν’ αλλάξει η Ελλάδα. Τα «κομάντο» πρέπει να έχουν σαν όπλο τη τιμιότητα, την αποφασιστικότητα, το θάρρος, τις γνώσεις και βέβαια το χιούμορ που είναι απαραίτητο για να αντιμετωπίσει μεταλλαγμένους σοσιαλιστές και σοσιαλίζοντες νεοφιλελεύθερους που η δραστηριότητά τους αρχίζει και τελειώνει στα τραπεζάκια του «μπιντέ» και που ζουν και κινούνται στις «καθωσπρέπει» συνοικίες των βορείων και νοτίων προαστίων. 

Στον αγώνα για μια «άλλη Ελλάδα» μη ξεχάσετε την ιστορία και τη γλώσσα. Δεν είναι δύσκολο να ανταμείψετε (όπως κάνουν οι …Γάλλοι) εκείνους που μιλάνε καλά ελληνικά!

Ακόμα πρέπει να κυνηγήσετε χωρίς οίκτο τους διακινητές ναρκωτικών. Η πρόταση για ελεύθερη πώληση της κάνναβης, εκτός ότι θυμίζει την εποχή των Simon & Garfunkel, είναι μέτρο αντιδραστικό αφού επιτρέπει στους νέους να κάνουν το πρώτο βήμα προς τα «σκληρά». Ίσως βοηθούσε αν σας έλεγα ότι, όσοι θέλουν να «φτιαχτούν» μπορούν να λάβουν μέρος σε αγώνες αυτοκινήτου και μοτοσικλέτας, να κάνουν παραπέντε, ανεμοπορία, αθλητική αεροπορία και αλεξιπτωτισμό, να δοκιμάσουν το καγιάκ και το σκι, να αναρριχηθούν στον Όλυμπο ή στο Έβερεστ. Για να τα κάνουν όμως αυτά πρέπει εσείς, και η κυβέρνηση της 8ης Μαρτίου, να προσφέρετε τα μέσα αφού, μέχρι τις 6 του μήνα, κάνατε το ότι ήταν δυνατόν για να τα ξεπατώσετε, ξεπουλήσετε, διαλύσετε ότι υπήρχε και λειτουργούσε έστω και περιθωριακά. Γιατί; Διότι τα περισσότερα από τα κουστούμια που τοποθετήθηκαν στα υπουργεία έτρεμαν (και τρέμουν) και τα «κάνουν επάνω τους» μόνο που ακούν τη λέξη «αγώνες».

Το πρόβλημα βέβαια είναι αν θα βρείτε ανθρώπους για να φτιάξετε τα κομάντο. Κανείς δημιουργικός πολίτης, κανείς σοβαρός και, το κυριότερο, θυμωμένος άνθρωπος δεν θα θελήσει να βάλει το κεφάλι του στο ντορβά αν πρώτα δεν βάλετε το δικό σας! Για να αλλάξετε μία κοινωνία φρικτών μικρομεσαίων πρέπει να βασιστείτε σε ελεύθερους και, κυρίως, χορτάτους (οικονομικά και κοινωνικά) ανθρώπους και δεν είμαι βέβαιος ότι θα τους βρείτε. Ο κίνδυνος είναι να βρεθείτε (πάλι) περιστοιχισμένος από μία αυλή born again εκσυγχρονιστών ή νεοφιλελεύθερων (New Socialists, New Democrats, New Republicans αν το θέτω σωστά), αλλά και εκσυγχρονισμένων συνδικαλιστών, ευλογημένων δημοσιογράφων, και άλλων εξαπτέρυγων που θέλουν να εξασφαλίσουν, εκτός από δύναμη και παχυλές αμοιβές, προσκλήσεις στο «Μέγαρο» και «πρώτο τραπέζι» στα talk show, μία ικανοποιητική σύνταξη από το Δημόσιο. Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να πω στον ένα εκ των δύο ότι, η ιδέα των caucuses δεν είναι νέα αφού, εκτός από τις ΗΠΑ, προτάθηκε και για τις «εκλογές» στο Ιράκ αλλά εσείς ξέρετε καλύτερα.

Δύσκολα τα πράγματα κύριε μελλοντικέ Πρωθυπουργέ αφού, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) «…οι ξένοι επενδυτές αποφεύγουν την Ελλάδα γιατί δεν εμπιστεύονται τις πολιτικές που εξαγγέλλει και κυρίως το σύστημα διοίκησης και αποφάσεων που διαβρωμένο κοιτάζει προς τους “φίλους μας” και την εγχώρια διαπλοκή…» (Καθημερινή 25.12.03)

Βέβαια, όπως λεει ο λαός, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται γι’ αυτό με αγωνία περιμένω να δω πως τις 100 πρώτες ημέρες. Σημειώστε ότι, λόγω του προχωρημένου της ηλικίας έχω δει πολλές αλλά δεν είμαι σε θέση να ξεχωρίσω μία απ’ αυτές, με εξαίρεση τη περίοδο μετά τη πτώση της (αμερικανό-καρτουνικής σύλληψης, εκτέλεσης και υφής) 7ετούς δικτατορίας και εκείνη που ακολούθησε τη νίκη στις εκλογές της «18 Οχτώβρη» του ’81. Περιμένοντας με αγωνία τη νύχτα της 7ης Μαρτίου παραμένω…

Ειλικρινά υμέτερος

Κώστας Δ. Καββαθάς

Αιθεροβάμων, Δημοσιογράφος-Εκδότης

Αθήνα 18.02.04

The Prism GR 2010

The PrismGR2010 - Trailer from niko on Vimeo.
www.theprism.tv