Χωρίς φτυαράκι το χειμώνα δεν έχει κουβαδάκι το καλοκαίριΣτη Γερμανία, που δεν φημίζεται για χώρα χωρίς καλοκουρδισμένο κράτος, αν γλιστρήσεις στο χιόνι και σπάσεις το πόδι σου έξω από σπίτι ή μαγαζί, ο ιδιοκτήτης σε αποζημιώνει χωρίς δεύτερη κουβέντα με τουλάχιστον 6.000 ευρώ. Τόσο κοστίζει η μήνυση που του κάνεις γιατί δεν καθάρισε το πεζοδρόμιο και το δρόμο του.
Στη Γερμανία, βέβαια, οι άνθρωποι είναι ακόμα σε άγρια κατάσταση και μπανάλ. Δεν έχουν υπηρετικό προσωπικό και πηγαίνουν στο σχολείο και στις δουλειές τους ακόμα με τα πόδια όταν το χιόνι έχει σκεπάσει και τον τελευταίο κωλόδρομο. Πραγματική φρίκη.
Δεν είναι τυχαίο, ίσως, το γεγονός ότι μ' αυτή τη νοοτροπία υποχρέωναν κόσμο και κοσμάκη στην Κατοχή να δουλεύει ασταμάτητα στα τάγματα εργασίας με περισσή σκληρότητα.
Το αποκορύφωμα της βαρβαρότητας αυτού του λαού, αλλά και άλλων γειτονικών, όπως η Αυστριακοί, οι Ελβετοί, οι Σκανδιναβοί είναι ότι, ενώ έχουν όλο τον τεχνικό εξοπλισμό για να καθαρίζουν μέχρι και την τελευταία νιφάδα χιονιού, δεν περιμένουν τα μηχανήματα.
Βγάζουν τα φτυάρια από τις αποθήκες τους και με τα χέρια καθαρίζουν τους δρόμους και τα πεζοδρόμια, ενώ ταυτόχρονα ρίχνουνε και ζεστό νερό για να λιώνει ο πάγος.
Θα μου πεις, στην Ελλάδα δεν έχουμε αποθήκες. Τις νοικιάζουμε για 500 ευρώ το μήνα στους Φιλιππινέζους, που είναι πλούσιοι. Εντάξει. Μπορούμε να πάρουμε μια επιδότηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση για την καταστροφή μισού εκατομμυρίου φίκων μπέντζαμιν στα μπαλκόνια από το χιονιά και μ' αυτήν να φτιάξουμε νέες αποθήκες για να τις νοικιάσουμε 600 ευρώ στους Αλβανούς. Επειδή θα 'ναι καινούριες.
Και τα φτυάρια; Τα φτυάρια, χρυσή μου, τα χρησιμοποιούν μόνο κάτι βάρβαροι χειρώνακτες Βορειοευρωπαίοι για τα χιόνια. Εμείς τα χρησιμοποιούμε μόνο για να θάψουμε κανένα φίλο, κανένα συγγενή, κανένα γείτονα, κανέναν γκόμενο, πίσω από την πλάτη τους πάντα.
Αντε και κανέναν υπουργό, κανένα δήμαρχο, που δεν έρχεται να πλύνει το Τσερόκι που γέμισε χιόνια. Οι ανίκανοι.
Υπάρχει πάντα ένα κρίσιμο φιλοσοφικό ερώτημα στον αέρα: Γιατί ζει ο άνθρωπος; Θέλω να πω, ζει για να δουλεύει ή ζει για να ευχαριστιέται όσο πιο πολύ γίνεται τη ζωή;
Είναι φανερό ότι οι βάρβαροι λαοί, που έτσι και τους πεις ότι δεν πας σήμερα δουλειά γιατί έχεις πυρετό, σου στέλνουν το γιατρό στο σπίτι, δεν ξέρουν να ζουν.
Κατ' αρχήν έχουν πάντα συγκοινωνία, βρέξει-χιονίσει. Μεγάλη ταλαιπωρία. Για τους οδηγούς των λεωφορείων και των τραμ.
Μετά, οι υπάλληλοι στις υπηρεσίες είναι πίσω από τα γραφεία τους, βρέξει-χιονίσει, με αποτέλεσμα να μην τολμάς να πεις ότι δεν το 'χεις το δίπλωμα, γιατί ήταν κλειστό απ' το χιονιά το ΚΕΠ. Ασε που το ΚΕΠ δεν κλείνει ποτέ. Λειτουργεί με τους βάρβαρους κανόνες της βόρειας Ευρώπης, που είναι εκεί για να εξυπηρετούν τους πολίτες. Μεγάλη ταλαιπωρία. Για όλους τους υπαλλήλους δημοτικού, δημόσιου και ιδιωτικού.
Το αποκορύφωμα της αγριότητας είναι που στην Ισπανία, ας πούμε, αλλά και στην Ολλανδία και αλλού δεν βρίζεται ο κόσμος στις υπηρεσίες, στις τράπεζες, στα νοσοκομεία, όπου υπάρχουν ουρές και παρέχονται υπηρεσίες. Είναι μια κατάσταση άνευρη, χωρίς ίχνος ζωντάνιας, πάθους και αντίδρασης. Μια πραγματική ισοπέδωση για τους πολίτες.
Ολα αυτά τα δεινά τα περνάνε οι ξένοι λαοί από την εμμονή τους να δουλεύουν. Βαυκαλίζονται με την εντύπωση -μια ανώμαλη θεωρία του Διαφωτισμού- ότι άμα οι άνθρωποι δουλεύουν σαν κοινωνικό σύνολο, μια και μαζεύτηκαν σε πόλεις, διευκολύνουν ο ένας τη ζωή του άλλου και περνάνε καλύτερα όλοι μαζί.
Δεν έχουν τη δική μας ιστορική πείρα, που δείχνει ότι ό,τι και να κάνεις, δυο μέτρα γης σε περιμένει και μια και σε περιμένει, η ζωή είναι ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας.
Ενδεχομένως, γι' αυτό και είναι μονίμως κατειλημμένος από τους κάθε λογής βαρβάρους ο κώλος μας. Εγχώριους και ξένους.
Συνήθως η υστερία, η ανοργανωσιά, η έλλειψη υπηρεσιών, η διάλυση της ζωής μιας κοινωνίας προέρχεται επειδή δεν υπάρχει κράτος. Εδώ προέρχεται επειδή δεν υπάρχουν πολίτες.
Μ' αρέσει που σκληρίζουν αγανακτισμένοι όλοι αυτοί, που είχανε διακοπές ρεύματος, οι μισοί από τους οποίους έχουν σπρώξει συγγενείς και φίλους, με δόντια, βύσματα και μέσα να προσληφθούν στη ΔΕΗ και τις άλλες υπηρεσίες δημόσιου συμφέροντος, όχι επειδή έχουν τα προσόντα, αλλά για να βρει μια θεσούλα το παιδί, να έχει τη σιγουριά και τα προνόμια της συντεχνίας.
Αλλά το ρεύμα, το νερό, την αποχέτευση, το τρένο, το λεωφορείο, το νοσοκομείο, τη σύνταξή του, την εφορία, το δικαστή, τον τροχονόμο, τα εκχιονιστικά του δήμου και τα σκουπιδιαρέικα τα θέλει να δουλεύουνε ρολόι. Τα απαιτεί.
Με υπαλλήλους, διευθυντές και προϊστάμενους της ήσσονος προσπάθειας και των μικρότερων δυνατών απαιτήσεων!
Ρε δε μας χέζεις ελληνάρα.
Αυτό το αποκλεισμένοι από τα χιόνια δεν το κατάλαβα. Αποκλεισμένοι από κα 'να μπαράκι; Από το Mall; Από την επιστροφή στην επάρατο εργασία;
Και κοίτα μη γλιστρήσει και πέσει ο κανακάρης ή η κοκόνα σου κι ανοίξουνε κανένα κεφάλι, γιατί μπορεί να μάθουν ότι επιζούν και χωρίς να έχουν ανάγκη την υπερπροστασία σου, και τι θα γίνεις.
Αν καταλάβουν πως το σημαντικότερο δεν είναι να είσαι μάνα ή πατέρας. Αυτό είναι ό,τι πιο φυσικό, πρωτόγονα ζωώδες. Το κάνει και το φίδι.
Αν καταλάβουν πως το σημαντικότερο είναι να τους χτίσεις έτσι, που να μη σ' έχουνε ανάγκη.
Να 'ναι γεμάτοι επειδή υπήρξες.
Δεν ανέβαινε το τζιπ την Κηφισίας ε; Ρε γαμώτο! Ρόδες είχες βάλει;
ΥΓ Με την παρότρυνση της Αμερικής και της Βρετανίας η κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ περιοχή του Κοσσυφοπεδίου αυτοανακηρύχτηκε αυτόνομο κράτος, αποσχιζόμενη έτσι βιαίως από τη Σερβία, στην οποία ανήκει ως επαρχία.
Το γεγονός δεν θα ήταν πρόβλημα αν οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου είχαν πολεμήσει εδώ και αιώνες κατά των Σέρβων «κατακτητών», ώστε να μπορέσουν μια μέρα να διεκδικήσουν επιτυχώς την ανεξαρτησία τους.
Αντιθέτως, το γεγονός ότι οι μόνοι, που πολέμησαν κατά των Σέρβων για να γίνει ανεξάρτητο το Κόσοβο είναι οι Βρετανοί και οι αμερικανικές ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας εξ αρχής σαν μισθοφόρους, από μικρές αγγελίες σε εφημερίδες και από συμμορίες λαθρεμπόρων το άνθρος των αλβανών τυχοδιωκτών, προδικάζει απλώς το ιστορικά επαναλαμβανόμενο:
Ανεξαρτησία, που δεν τις κερδίζεις με το αίμα σου, τη χάνεις με το αίμα σου.
Το πρόβλημα είναι, ότι με τέτοια ευρωαμερικανικά εγκλήματα θα χυθεί στο μέλλον και το αίμα των αμέτοχων γειτόνων.
Στη Γερμανία, βέβαια, οι άνθρωποι είναι ακόμα σε άγρια κατάσταση και μπανάλ. Δεν έχουν υπηρετικό προσωπικό και πηγαίνουν στο σχολείο και στις δουλειές τους ακόμα με τα πόδια όταν το χιόνι έχει σκεπάσει και τον τελευταίο κωλόδρομο. Πραγματική φρίκη.
Δεν είναι τυχαίο, ίσως, το γεγονός ότι μ' αυτή τη νοοτροπία υποχρέωναν κόσμο και κοσμάκη στην Κατοχή να δουλεύει ασταμάτητα στα τάγματα εργασίας με περισσή σκληρότητα.
Το αποκορύφωμα της βαρβαρότητας αυτού του λαού, αλλά και άλλων γειτονικών, όπως η Αυστριακοί, οι Ελβετοί, οι Σκανδιναβοί είναι ότι, ενώ έχουν όλο τον τεχνικό εξοπλισμό για να καθαρίζουν μέχρι και την τελευταία νιφάδα χιονιού, δεν περιμένουν τα μηχανήματα.
Βγάζουν τα φτυάρια από τις αποθήκες τους και με τα χέρια καθαρίζουν τους δρόμους και τα πεζοδρόμια, ενώ ταυτόχρονα ρίχνουνε και ζεστό νερό για να λιώνει ο πάγος.
Θα μου πεις, στην Ελλάδα δεν έχουμε αποθήκες. Τις νοικιάζουμε για 500 ευρώ το μήνα στους Φιλιππινέζους, που είναι πλούσιοι. Εντάξει. Μπορούμε να πάρουμε μια επιδότηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση για την καταστροφή μισού εκατομμυρίου φίκων μπέντζαμιν στα μπαλκόνια από το χιονιά και μ' αυτήν να φτιάξουμε νέες αποθήκες για να τις νοικιάσουμε 600 ευρώ στους Αλβανούς. Επειδή θα 'ναι καινούριες.
Και τα φτυάρια; Τα φτυάρια, χρυσή μου, τα χρησιμοποιούν μόνο κάτι βάρβαροι χειρώνακτες Βορειοευρωπαίοι για τα χιόνια. Εμείς τα χρησιμοποιούμε μόνο για να θάψουμε κανένα φίλο, κανένα συγγενή, κανένα γείτονα, κανέναν γκόμενο, πίσω από την πλάτη τους πάντα.
Αντε και κανέναν υπουργό, κανένα δήμαρχο, που δεν έρχεται να πλύνει το Τσερόκι που γέμισε χιόνια. Οι ανίκανοι.
Υπάρχει πάντα ένα κρίσιμο φιλοσοφικό ερώτημα στον αέρα: Γιατί ζει ο άνθρωπος; Θέλω να πω, ζει για να δουλεύει ή ζει για να ευχαριστιέται όσο πιο πολύ γίνεται τη ζωή;
Είναι φανερό ότι οι βάρβαροι λαοί, που έτσι και τους πεις ότι δεν πας σήμερα δουλειά γιατί έχεις πυρετό, σου στέλνουν το γιατρό στο σπίτι, δεν ξέρουν να ζουν.
Κατ' αρχήν έχουν πάντα συγκοινωνία, βρέξει-χιονίσει. Μεγάλη ταλαιπωρία. Για τους οδηγούς των λεωφορείων και των τραμ.
Μετά, οι υπάλληλοι στις υπηρεσίες είναι πίσω από τα γραφεία τους, βρέξει-χιονίσει, με αποτέλεσμα να μην τολμάς να πεις ότι δεν το 'χεις το δίπλωμα, γιατί ήταν κλειστό απ' το χιονιά το ΚΕΠ. Ασε που το ΚΕΠ δεν κλείνει ποτέ. Λειτουργεί με τους βάρβαρους κανόνες της βόρειας Ευρώπης, που είναι εκεί για να εξυπηρετούν τους πολίτες. Μεγάλη ταλαιπωρία. Για όλους τους υπαλλήλους δημοτικού, δημόσιου και ιδιωτικού.
Το αποκορύφωμα της αγριότητας είναι που στην Ισπανία, ας πούμε, αλλά και στην Ολλανδία και αλλού δεν βρίζεται ο κόσμος στις υπηρεσίες, στις τράπεζες, στα νοσοκομεία, όπου υπάρχουν ουρές και παρέχονται υπηρεσίες. Είναι μια κατάσταση άνευρη, χωρίς ίχνος ζωντάνιας, πάθους και αντίδρασης. Μια πραγματική ισοπέδωση για τους πολίτες.
Ολα αυτά τα δεινά τα περνάνε οι ξένοι λαοί από την εμμονή τους να δουλεύουν. Βαυκαλίζονται με την εντύπωση -μια ανώμαλη θεωρία του Διαφωτισμού- ότι άμα οι άνθρωποι δουλεύουν σαν κοινωνικό σύνολο, μια και μαζεύτηκαν σε πόλεις, διευκολύνουν ο ένας τη ζωή του άλλου και περνάνε καλύτερα όλοι μαζί.
Δεν έχουν τη δική μας ιστορική πείρα, που δείχνει ότι ό,τι και να κάνεις, δυο μέτρα γης σε περιμένει και μια και σε περιμένει, η ζωή είναι ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας.
Ενδεχομένως, γι' αυτό και είναι μονίμως κατειλημμένος από τους κάθε λογής βαρβάρους ο κώλος μας. Εγχώριους και ξένους.
Συνήθως η υστερία, η ανοργανωσιά, η έλλειψη υπηρεσιών, η διάλυση της ζωής μιας κοινωνίας προέρχεται επειδή δεν υπάρχει κράτος. Εδώ προέρχεται επειδή δεν υπάρχουν πολίτες.
Μ' αρέσει που σκληρίζουν αγανακτισμένοι όλοι αυτοί, που είχανε διακοπές ρεύματος, οι μισοί από τους οποίους έχουν σπρώξει συγγενείς και φίλους, με δόντια, βύσματα και μέσα να προσληφθούν στη ΔΕΗ και τις άλλες υπηρεσίες δημόσιου συμφέροντος, όχι επειδή έχουν τα προσόντα, αλλά για να βρει μια θεσούλα το παιδί, να έχει τη σιγουριά και τα προνόμια της συντεχνίας.
Αλλά το ρεύμα, το νερό, την αποχέτευση, το τρένο, το λεωφορείο, το νοσοκομείο, τη σύνταξή του, την εφορία, το δικαστή, τον τροχονόμο, τα εκχιονιστικά του δήμου και τα σκουπιδιαρέικα τα θέλει να δουλεύουνε ρολόι. Τα απαιτεί.
Με υπαλλήλους, διευθυντές και προϊστάμενους της ήσσονος προσπάθειας και των μικρότερων δυνατών απαιτήσεων!
Ρε δε μας χέζεις ελληνάρα.
Αυτό το αποκλεισμένοι από τα χιόνια δεν το κατάλαβα. Αποκλεισμένοι από κα 'να μπαράκι; Από το Mall; Από την επιστροφή στην επάρατο εργασία;
Και κοίτα μη γλιστρήσει και πέσει ο κανακάρης ή η κοκόνα σου κι ανοίξουνε κανένα κεφάλι, γιατί μπορεί να μάθουν ότι επιζούν και χωρίς να έχουν ανάγκη την υπερπροστασία σου, και τι θα γίνεις.
Αν καταλάβουν πως το σημαντικότερο δεν είναι να είσαι μάνα ή πατέρας. Αυτό είναι ό,τι πιο φυσικό, πρωτόγονα ζωώδες. Το κάνει και το φίδι.
Αν καταλάβουν πως το σημαντικότερο είναι να τους χτίσεις έτσι, που να μη σ' έχουνε ανάγκη.
Να 'ναι γεμάτοι επειδή υπήρξες.
Δεν ανέβαινε το τζιπ την Κηφισίας ε; Ρε γαμώτο! Ρόδες είχες βάλει;
ΥΓ Με την παρότρυνση της Αμερικής και της Βρετανίας η κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ περιοχή του Κοσσυφοπεδίου αυτοανακηρύχτηκε αυτόνομο κράτος, αποσχιζόμενη έτσι βιαίως από τη Σερβία, στην οποία ανήκει ως επαρχία.
Το γεγονός δεν θα ήταν πρόβλημα αν οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου είχαν πολεμήσει εδώ και αιώνες κατά των Σέρβων «κατακτητών», ώστε να μπορέσουν μια μέρα να διεκδικήσουν επιτυχώς την ανεξαρτησία τους.
Αντιθέτως, το γεγονός ότι οι μόνοι, που πολέμησαν κατά των Σέρβων για να γίνει ανεξάρτητο το Κόσοβο είναι οι Βρετανοί και οι αμερικανικές ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας εξ αρχής σαν μισθοφόρους, από μικρές αγγελίες σε εφημερίδες και από συμμορίες λαθρεμπόρων το άνθρος των αλβανών τυχοδιωκτών, προδικάζει απλώς το ιστορικά επαναλαμβανόμενο:
Ανεξαρτησία, που δεν τις κερδίζεις με το αίμα σου, τη χάνεις με το αίμα σου.
Το πρόβλημα είναι, ότι με τέτοια ευρωαμερικανικά εγκλήματα θα χυθεί στο μέλλον και το αίμα των αμέτοχων γειτόνων.
Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 24/02/2008
