Το αγοράκι παρακολουθούσε τον παππού του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή ρώτησε: «Γράφεις μια ιστορία που μας συνέβη; Και μήπως κατά τύχη αφορά εμένα;»
Ο παππούς σταμάτησε το γράψιμο, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό του: «Η αλήθεια είναι ότι γράφω για σένα. Αλλά το μολύβι που χρησιμοποιώ έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τις λέξεις που γράφω. Ελπίζω όταν μεγαλώσεις να γίνεις σαν κι αυτό».
Το παιδί κοίταξε το μολύβι με περιέργεια, αλλά δεν παρατήρησε τίποτα ιδιαίτερο σ’ αυτό.
«Μα είναι σαν όλα τ’ άλλα μολύβια που έχω δει μέχρι σήμερα!»
«Το καθετί εξαρτάται από το πώς βλέπει κανείς τα πράγματα.
Υπάρχουν στο μολύβι πέντε χαρίσματα που αν κατορθώσεις να τα κάνεις δικά σου θα έχεις ειρηνικές σχέσεις με όλο τον κόσμο.»
«Το πρώτο χάρισμα: Μπορεί να κάνεις σπουδαία πράγματα αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς ότι υπάρχει κάποιο χέρι που οδηγεί τα βήματά μας. Αυτό το χέρι το ονομάζουμε Θεό, και Αυτός μας οδηγεί σύμφωνα με τη θέλησή Του.»
«Το δεύτερο χάρισμα: Κάθε τόσο πρέπει να σταματάω το γράψιμο και να χρησιμοποιώ ξύστρα. Αυτή η πράξη μου, προξενεί στο μολύβι κάποιο πόνο αλλά στο τέλος το κάνει πιο μυτερό. Έτσι , μάθε ν’ αντέχεις κάποιες ταλαιπωρίες, θα σε κάνουν καλλίτερο άνθρωπο.»
«Το τρίτο χάρισμα: Το μολύβι σου δίνει πάντα τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις σβηστήρα για να διορθώνεις τα λάθη σου.
Μάθε ότι το να διορθώνουμε τα λάθη μας δεν είναι κάτι κακό, αλλά είναι μάλλον απαραίτητο για να κρατηθούμε στον ίσιο δρόμο.»
«Το τέταρτο χάρισμα: Το πιο σημαντικό σ’ ένα μολύβι δεν είναι το ξύλο ή η εξωτερική του μορφή αλλά ο μόλυβδος που βρίσκεται μέσα σ’ αυτό. Γι’ αυτό να δίνεις περισσότερη σημασία στα όσα συμβαίνουν εντός σου.»
«Τέλος, το πέμπτο χάρισμα του μολυβιού: Αφήνει πάντα κάποιο σημάδι. Κατά τον ίδιο τρόπο μάθε πως ό,τι κι αν κάνεις σ’ αυτή τη ζωή θα αφήσει ίχνη, και προσπάθησε να έχεις επίγνωση των πράξεών σου.»
(Μετάφραση από τα Αγγλικά: Παναγιώτης Σκούρτης) από έκδοση της Action Aid
