30/9/09
28/9/09
το ανέκδοτο εστί φιλοσοφείν
Thomas Cathcart & Daniel Klein
Δύο ηλικιωμένοι αμερικανοί συγγραφείς, o Tόμας Κάθκαρτ και ο Ντάνιελ Κλάιν, περιγράφουν τον κόσμο της φιλοσοφίας μέσα από αστεία και ανέκδοτα, σε μια επιτυχημένη προσπάθεια να κάνουν τις ιδέες και τις αιώνιες αναζητήσεις του ανθρώπου πιο προσιτές στο ευρύ κοινό. Εδώ, κάνοντας πάλι πλάκα, μας εξηγούν πώς τα κατάφεραν. ΒΗΜΑ
20/9/09
ποιόν θα ψηφίσω
Η Σώτη Τριανταφύλλου (Athens Voice) μας βοηθά στην επιλογή των πολιτικών που ζητούν για άλλη μία φορά την ψήφο μας.
Εφόσον η αποχή και το λευκό ψηφοδέλτιο δεν αποτελούν λύση (τι σημαίνει άραγε «λύση» στη σημερινή Ελλάδα;) στις εκλογές του Οκτωβρίου θα ψηφίσω το σχηματισμό που θα εξασφαλίσει την ικανοποίηση των ακόλουθων αιτημάτων, τα οποία παραθέτω εδώ χωρίς σειρά προτεραιότητας. Ίσως να μην ενδιαφέρεται κανείς για την ψήφο μου· έχω όμως λόγους να πιστεύω ότι μεγάλος αριθμός πολιτών σκέφτονται σαν εμένα, ή περίπου σαν εμένα. Άρα πρόκειται για κάμποσες ψήφους… Άρα…
Προστασία και ενθάρρυνση των ελληνικών προϊόντων· τόνωση της παραγωγής (γεωργικής και βιοτεχνικής/βιομηχανικής). Δραστική μείωση των εισαγωγών. Είμαστε η τρελή και νωθρή χώρα στην άκρη της Ευρώπης που δεν κατασκευάζει τίποτα και που μόνο συσκευάζει. (Και διορίζεται στο δημόσιο).
Περικοπές στις αμυντικές δαπάνες, τρίμηνη (το πολύ) στρατιωτική θητεία, κατάργηση των προνομίων των στρατιωτικών που χρονολογούνται από την εποχή της χούντας (και παλιότερα). Η «σταδιοδρομία» στις ένοπλες δυνάμεις πρέπει να είναι απολύτως προαιρετική και, προς το παρόν, το τελευταίο καταφύγιο των απελπισμένων. Το ευκτέο θα ήταν η κατάργηση του στρατού και η τοποθέτηση της Ελλάδας σε ζώνη ουδετερότητας. Επιμένω στο χιμαιρικό αίτημα: η Ελλάδα οφείλει να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ με κομψότητα και στιλ.
Αφοπλισμός της αστυνομίας και εκπαίδευση αόπλων οργάνων της τάξεως. (Η δημόσια τάξη είναι απαραίτητη: μόνον οι αναρχοφασίστες επιθυμούν, δήθεν, την κατάργηση της αστυνομίας· αλλά οι αναρχοφασίστες είναι διαλεκτικά συνδεμένοι με την ύπαρξη ανίκανης και διεφθαρμένης αστυνομίας).
Διοχέτευση του 15% του κρατικού προϋπολογισμού στην παιδεία με παράλληλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Δωρεάν και υποχρεωτική δωδεκαετής παιδεία. Εφαρμογή της νομοθεσίας περί παιδικής εργασίας. (Η εργασία ατόμων κάτω των 16 ετών πρέπει να είναι παράνομη· ο εργοδότης να διώκεται).
Σταδιακή δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Έρευνα για διαφθορά στο χώρο της εκκλησίας (δεν χρειάζεται καν έρευνα…) Χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος (με ένα αιώνα καθυστέρηση). Αλλαγή της ονομασίας «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» σε «Υπουργείο Δημόσιας Παιδείας».
Έλεγχος της μετανάστευσης με ανθρωπιστικά κριτήρια. (Το ότι καταντήσαμε χώρα υποδοχής-στρατόπεδο συγκέντρωσης ξεπέρασε τους αγριότερους εφιάλτες μας).
Προτεραιότητα στην αποκατάσταση της καταστροφής του περιβάλλοντος. Πολεοδομικές επεμβάσεις σε βάθος και εύρος: οι ιδέες υπάρχουν, τα χρήματα μπορούν να βρεθούν… Αποθάρρυνση της χρήσης ιδιωτικών αυτοκινήτων, αναδάσωση ευρείας κλίμακας, νέες μορφές ενέργειας φιλικές προς το περιβάλλον. Πρόγραμμα διάσωσης της Αθήνας και των άλλων αστικών κέντρων από την αυθαιρεσία και την ασχήμια.
Αναθεώρηση της εξωτερικής πολιτικής με αξιοπρεπή διπλωματία. Είμαστε γλείφτες και οσφυοκάμπτες… Εκτός αυτού, οι περισσότεροι Έλληνες διπλωμάτες σκοτώνουν τους χρόνους των ρημάτων στα γαλλικά… Στην περίπτωση αυτή πρέπει να περιοριστούν στα ελληνικά, τα οποία, ωστόσο, προϋποτίθεται ότι ξέρουν. (Δεν είναι σίγουρο).
Φοροαπαλλαγή στους πολίτες με εισόδημα κάτω των 40.000 ευρώ ετησίως. Οι Έλληνες θα αποκτήσουν φορολογική συνείδηση όταν αυτό που ονομάζουν «κράτος» αρχίσει να τους προσφέρει κάτι ουσιαστικότερο από τα ρουσφέτια.
Περικοπές στο δημόσιο τομέα. Αντί για προσλήψεις, επιμόρφωση των δημοσίων υπαλλήλων και εκσυγχρονισμός του μηχανισμού. Κατάργηση οποιασδήποτε μονιμότητας.
Ενίσχυση της λεγόμενης «τοπικής αυτοδιοίκησης». Στην πραγματικότητα, ξαναμοίρασμα της εξουσίας: φιλόδοξο αυτό… το ξέρω…
Έρευνα για τη διαφθορά στο χώρο της δικαιοσύνης, όπως και σε οποιονδήποτε άλλο χώρο. Οδεύουμε προς το ιταλικό πρότυπο, προς την εδραίωση μιας εγχώριας, πλην πολυφυλετικής, μαφίας.
Εκσυγχρονισμός και εξανθρωπισμός των φυλακών με σταδιακή εκκένωσή τους: στα σωφρονιστικά ιδρύματα πρέπει να κρατούνται μόνον οι επικίνδυνοι για τη δημόσια ζωή και τάξη: π.χ. οι κατά συρροήν δολοφόνοι. Κανείς άλλος.
Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών.
Εκσυγχρονισμός των νοσοκομείων, περιορισμός των ιδιωτικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Ούτε ένας κάτοικος αυτής της χώρας δεν πρέπει να είναι ανασφάλιστος.
Εφαρμογή της νομοθεσίας σε ό,τι αφορά τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Το μεγαλύτερο μέρος της ραδιοτηλεοπτικής χυδαιότητας είναι, τυπικά, παράνομο.
Mετακίνηση του ορίου συνταξιοδότησης σύμφωνα με την προσδοκούμενη διάρκεια ζωής. Μόνο στην Ελλάδα περιφέρονται σαραντάχρονοι συνταξιούχοι· πουθενά αλλού. Παραλλήλως, αυξήσεις στις συντάξεις των πολιτών πάνω από εβδομήντα ετών.
Αποθάρρυνση της υπερ-γεννητικότητας: όποιος φέρνει στον κόσμο π.χ. εφτά παιδιά πρέπει να θεωρείται ανεύθυνος, όχι να χρηματοδοτείται.
Ποινικοποίηση των κοινωνικών διακρίσεων κατά των γυναικών, των ομοφυλοφίλων, των αλλοδαπών (δηλαδή της πλειοψηφίας του πληθυσμού…)
Συστηματική και οργανωμένη εγκατάλειψη χωριών και οικισμών με πληθυσμό κάτω από 500 κατοίκους και συσσωμάτωση σε κωμοπόλεις για τη διευκόλυνση της γεωργικής παραγωγής, του εμπορίου και των υπηρεσιών.
Ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού του οικογενειακού δικαίου: το εγχείρημα έμεινε ημιτελές.
15/9/09
μαθήματα προς τους γονείς για να μελετά το παιδί τους
Η κ. Λέλα Μαγκανάρη είναι υπέρμαχος της «ανεξαρτησίας» των παιδιών. Αυτή είναι και η τακτική που ακολούθησε με τις δύο κόρες της όσον αφορά τις σχολικές τους υποχρεώσεις. «Τις άφησα και τις δύο να έχουν την πρωτοβουλία. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να μάθει κανείς και κατ΄ επέκταση να τα πηγαίνει και καλά στο σχολείο, γιατί μαθαίνει να είναι υπεύθυνος» λέει στα «ΝΕΑ».
Η μικρή της κόρη θα πάει σε λίγο στη Β΄ Δημοτικού και ήδη από πέρυσι που ήταν πρωτάκι, η κ. Μαγκανάρη φρόντισε να της μάθει πως το διάβασμα είναι η «δουλειά» της και πρέπει να έχει τη δυνατότητα να το κάνει μόνη της, πράγμα για το οποίο δεν μετάνιωσε αφού, όπως δηλώνει, η Χλόη είναι πολύ καλή μαθήτρια. Την ίδια τακτική είχε ακολουθήσει και με τη μεγάλη κόρη της, η οποία είναι τώρα 17 ετών. Βέβαια όπως τονίζει, «ανεξαρτησία δεν σημαίνει αδιαφορία. Και οι δύο γνωρίζουν ότι μπορούν να έλθουν να με ρωτήσουν για οποιαδήποτε απορία έχουν. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι τους δίνω μασημένη τροφή».
Για πολλούς γονείς ένας από τους κύριους στόχους της ανατροφής είναι τα παιδιά τους να έχουν καλές επιδόσεις στο σχολείο. Ειδικά οι Έλληνες γονείς- σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς- κάνουν κάποια λάθη σε αυτήν τους την προσπάθεια.
Επικουρικός ρόλος Όπως υπογραμμίζει η ψυχολόγος κ. Αλεξάνδρα Καππάτου, «το αν θα γίνει ένα παιδί “καλός” μαθητής είναι απόρροια πολλών παραγόντων». Ωστόσο επισημαίνει ότι αν οι γονείς θέλουν να ωθήσουν το παιδί τους προς αυτή την κατεύθυνση, το μυστικό είναι ένα: «να συνειδητοποιήσουν ότι ο ρόλος τους πρέπει να είναι επικουρικός. Το παιδί από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού πρέπει να μάθει και να κατανοήσει ότι το διάβασμα είναι αποκλειστικά δική του ευθύνη». Τονίζει δε ότι «καλό είναι η εκπαίδευση σε αυτό να ξεκινήσει πριν ακόμη αρχίσει το σχολείο. Αν από πολύ μικρή ηλικία μάθει να αναλαμβάνει ευθύνες μέσα στο σπίτι, θα είναι πολύ πιο εύκολη η προσαρμογή στη νέα του “δουλειά”, τα μαθήματα δηλαδή».
Το κλασικό λάθος των Ελλήνων γονέων, σύμφωνα με την κ. Καππάτου, είναι ότι «συνήθως αντί να μαθαίνουν το παιδί να διαβάζει μόνο του, επιλέγουν να το διαβάζουν αυτοί από την αρχή μέχρι το τέλος. Έτσι όμως καταλήγουμε να παίρνουν βαθμούς οι ίδιοι εις βάρος της ψυχική υγείας των παιδιών. Και υπάρχει ο κίνδυνος στο γυμνάσιο, που τα περισσότερα παιδιά κάνουν την επανάστασή τους, να πέσει κατακόρυφα η σχολική απόδοση γιατί πολύ απλά δεν έχουν μάθει να οργανώνουν τη μελέτη τους».
ΤΟ «ΚΛΕΙΔΙ»
Είναι λάθος να μελετά το παιδί υπό διαρκή επιτήρηση γιατί έτσι δεν μαθαίνει να είναι υπεύθυνο
«Να μην τα φορτώνουμε με τις δικές μας προσδοκίες»
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ για την απόδοση των μαθητών μπορούν να αποδειχθούν οι προσδοκίες των γονέων. Όπως επισημαίνει η ψυχολόγος Αλ. Καππάτου«είναι σημαντικό οι γονείς να έχουν προσδοκίες ανάλογες των δυνατοτήτων των παιδιών. Όταν συμβιβάζονται μόνο με το άριστα, το πιθανότερο είναι αυτό να μετατραπεί σε αντικίνητρο για τα παιδιά». Ανάλογη είναι και η άποψη της φιλολόγου κ. Μαρίας Κοντοπάνου, για την οποία για να γίνει ένα παιδί καλός μαθητής σε ένα μάθημα πρέπει πρώτα απ΄ όλα το ίδιο να αγαπά το αντικείμενό του. «Οι γονείς καλό είναι να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να εστιάζουν στη βαθμολογία, αλλά να προτάσσουν την υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, κατευθύνοντάς τα να ανακαλύψουν και να αξιοποιήσουν τις πραγματικές κλίσεις τους».