Για τη τιμή της Ψωροκώσταινας

(Η αληθινή ιστορία της Πανωραίας Χατζηκώστα)

Την αφορμή για τη διήγηση που παραθέτω, μου έδωσε ένας αδαής δημοσιογράφος με εκπομπή σε έναν καθόλα νεοταξικό μεγάλο ραδιοφωνικό σταθμό, με τη συνεχή υποτιμητική αναφορά του στο παρατσούκλι αυτής της μεγάλης ελληνίδας. Και το έκανε, όπως πολλοί από εμάς, που εν αγνοία μας προσβάλλουμε καθημερινά στις συζητήσεις αυτήν την αγνή ψυχή, στην προσπάθεια να περιγράψουμε την καχεξία και την κακομοιριά του νεοελληνικού κράτους.

Στην Ελλάδα των  Βαυαρών, λοιπόν, καταδιώχθηκαν ο Κολοκοτρώνης, ο Μακρυγιάννης και άλλοι αγωνιστές, όπως ο μέγας Νικηταράς, που πέθανε άπορος

πάνω στην ψάθα κάπου στον Πειραιά. Και αρνήθηκε, αυτός ο «ομοιοπαθής» της «Ψωροκώσταινας», να πάρει την βοήθεια που του πρόσφερε το φιλάνθρωπο χέρι ενός Άγγλου διπλωμάτη, που είχε ακούσει για τη μεγάλη φτώχεια στην οποία ζούσε ο ξεχασμένος ήρωας από τους Βαυαρούς κυβερνώντες.

Αρνήθηκε, για να μη δώσει, λέει, αφορμή, σε κανέναν ξένο να κακολογήσει την πατρίδα του ότι ξεχνάει τους ανθρώπους της. Αυτή η  μεγαλειώδης ομολογία

πατριωτικής αγάπης είναι ικανή να κάνει ένα δάκρυ να κυλήσει.

Όμως δεν είχε θέση για όλους αυτούς η νέα, ελεύθερη Ελλάδα. Ούτε και η «Ψωροκώσταινα» φυσικά. Με τα χρόνια, η συλλογική μνήμη των νεοελλήνων άρχισε να διαστρέφεται, εξαιτίας των ιδανικών μιας νέας ανερχόμενης αστικής τάξης, που είχε ως μοναδικό της σκοπό την κοινωνική καταξίωση και την ευμάρεια. Με επίκεντρο της την ξενόφερτη βασιλεία, και υπό την επίδραση του Διαφωτισμού και των δυτικών, έντονων πολιτισμικών επιρροών,  κάθε λαϊκή μορφή, κάθε τι γνήσια ελληνικό, υπέστη μια τεράστια υποβίβαση. Μετεξελίχθηκε σε έναν περιφρονητικό ορισμό, που θύμιζε απλώς το μίζερο παρελθόν από το οποίο, η νέα αυτή μεγαλοαστική τάξη, η γεμάτη με συμπλέγματα κατωτερότητας, προσπαθούσε να ξεφύγει με την προσμονή του πλήρους εξευρωπαϊσμού της. Η δουλοπρέπεια των νεοελλήνων έναντι των δυτικών, χρονολογείται ήδη από τα πρώτα χρόνια της Εθνικής μας Επανάστασης.

Η ζητιάνα «Ψωροκώσταινα», ήταν μια τέτοια περίπτωση υποτίμησης και άδικης  περιφρόνησης. Δεν ταίριαζε δίπλα στην madam Pompidou και στα σαλόνια, και επειδή η δεύτερη λογιζόταν σαν όντως κυρία, η «Ψωροκώσταινα» έγινε η προσωποποίηση της εθνικής μας ντροπής. Και ενώ θα έπρεπε να την τιμούμε και να την μνημονεύουμε ευλαβικά, όπως ακριβώς και στην παραβολή με τον οβολό της πτωχής χήρας, εμείς αντίθετα την περιφρονήσαμε. Κάθε φορά που την

αποκαλούμε «Ψωροκώσταινα», καθένας από εμάς, είναι σαν να της δίνει μία ακόμη μαχαιριά.

Σκοπός του άρθρου, είναι να διαδόσουμε και να διαφωτίσουμε τους συμπατριώτες μας για  αυτήν την τεράστια ατιμία, που  γίνεται εις βάρος της αρχόντισσας Ελληνίδας Πανωραίας Χατζηκώστα.

Διαβάστε την ιστορία της και κρίνετε μόνοι σας.

Σίγουρα την ξέρετε. Σίγουρα έχετε ακούσει το "όνομά" της τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σας. Πιθανόν να το έχετε πεί και σεις.

Ποια ήταν η Πανωραία Χατζηκώστα; "Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στο Αϊβαλί μια πολύ όμορφη και πλούσια αρχόντισσα, σύζυγος εύπορου εμπόρου.

Όταν οι Τούρκοι πυρπόλησαν το Αϊβαλί, η Πανωραία έχασε σύζυγο, παιδιά και όλα τα πλούτη της. Κατάφερε να φτάσει ως τα Ψαρά και από κει στην  Πελοπόννησο, όπου άρχισε να ξενοπλένει για να ζήσει. Με τον καιρό όμως "ψήλωσε ο νους της" και άρχισε να θολώνει. Ζητιάνευε για να ζήσει και θεωρούσαν ότι "τάχει χαμένα".

Μια Κυριακή του 1826 [?] όταν  κυβερνούσε ο Καποδίστριας, στήθηκε ένα τραπέζι στην πλατεία του Ναυπλίου για να γίνει έρανος για το Μεσολόγγι. Κανείς δεν έκανε καμιά κίνηση, μέχρι που πρώτη η Πανωραία πλησίασε το τραπέζι: " Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι" είπε περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο  τραπέζι.

Τότε κάποιος από το πλήθος φώναξε "Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της".

Εκείνη την εποχή, σε μια συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει για την φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου, το παρομοίασε με την γνωστή ζητιάνα τη Ψωροκώσταινα.

Ο χαρακτηρισμός έμεινε για να χαρακτηρίζει για χρόνια ολόκληρα όχι μόνο το Ελληνικό Δημόσιο αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα."

Τι απέγινε η Πανωραία Χατζηκώστα; Όταν, μετά το περιστατικό, ο Καποδίστριας ίδρυσε το Ορφανοτροφείο, η Πανωραία προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς πληρωμή...

Σύμφωνα με το ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ:

"Ψωροκώσταινα: Το ελληνικό κράτος, η Ελλάδα ως κράτος φτωχό, που βασίζεται για την ύπαρξή του περισσότερο στην εθελοντική συνδρομή και προσπάθεια των κατοίκων του παρά στη σωστή και ορθολογική οργάνωση και διαχείριση των εσόδων του". 

Η ψωροκώσταινα έγινε συνώνυμο της μιζέριας.

Μετά από αυτή την ιστορία, για μένα είναι συνώνυμο μεγαλείου και δύναμης αντίστοιχου αυτού της Πανωραίας Χατζηκώστα, όχι γιατί πρόσφερε ό,τι είχε αλλά κυρίως γιατί έζησε μια καταστροφή και είχε τη δύναμη να ξανασταθεί στα πόδια της. Όπως και όλος αυτός ο κόσμος που ξεριζώθηκε τότε. Οπως όλος αυτός ο κόσμος που ξεριζώνεται και σήμερα.

Πηγές:

1. "ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ» του ΤΆΚΗ ΝΑΤΣΟΥΛΗ.

2. ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ του Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ

3. Το ημερολόγιο της γιαγιάς μου

Γιάννης Πάριος -Σήμερα

Σταμάτης Σπανουδάκης

Rosemary Clooney - Mambo Italiano

Vassilikos -Famous blue raincoat

It's four in the morning, the end of December
I'm writing you now just to see if you're better
New York is cold, but I like where I'm living
There's music on Clinton Street all through the evening.

I hear that you're building your little house deep in the desert
You're living for nothing now, I hope you're keeping some kind of record.

Yes, and Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
Did you ever go clear?

Ah, the last time we saw you you looked so much older
Your famous blue raincoat was torn at the shoulder
You'd been to the station to meet every train
And you came home without Lili Marlene

And you treated my woman to a flake of your life
And when she came back she was nobody's wife.

Well I see you there with the rose in your teeth
One more thin gypsy thief
Well I see Jane's awake --

She sends her regards.
And what can I tell you my brother, my killer
What can I possibly say?
I guess that I miss you, I guess I forgive you
I'm glad you stood in my way.

If you ever come by here, for Jane or for me
Your enemy is sleeping, and his woman is free.

Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes
I thought it was there for good so I never tried.

And Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear

Vassilikos - I (who have nothing)

I, I who have nothing
I, I who have no one
Adore you, and want you so
I'm just a no one,
With nothing to give you but Oh
I Love You

You, you buy her diamonds
Bright, sparkling diamonds
But believe me, dear when I say,
That she can give you the world,
But she'll never love you the way
I Love You

She can take you anyplace she wants
To fancy clubs and restaurants
But I can only watch you with
My nose pressed up against the window pane

I, I who have nothing
I, I who have no one
Must watch you, go dancing by
Wrapped in the arms of somebody else
When darling it's I
Who Loves you

I Love You
I Love You
I Love You

Ο George Carlin λέει για τα γηρατειά

Έχετε αντιληφθεί ότι η μόνη περίοδος της ζωής μας που μας αρέσει να μεγαλώνουμε είναι όταν είμαστε παιδιά; Εάν είσαι κάτω των 10 ετών, είσαι τόσο ενθουσιασμένος που μεγαλώνεις που σκέφτεσαι τμηματικά..

«Πόσων ετών είσαι;», «Είμαι τέσσερα και μισό!» Ποτέ δεν είσαι τριάντα έξι και μισό. Είσαι τέσσερα και μισό, και περπατάς στα πέντε! Αυτό είναι το κλειδί.

Μπαίνεις στην εφηβεία, και τώρα κανείς δεν μπορεί να σε συγκρατήσει. Πηδάς στον επόμενο αριθμό, ή ακόμη και μερικούς αριθμούς μπροστά.

«Πόσων ετών είσαι;» «Θα γίνω 16!» Μπορεί να είσαι 13, αλλά έ, θα γίνεις 16! Και τότε έρχεται η καλύτερη μέρα της ζωής σου! Γίνεσαι 21. Ακόμα και οι λέξεις ακούγονται σαν ιεροτελεστία.ΓΙΝΕΣΑΙ 21.. ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ !!!

Αλλά τότε περνάς στα 30. Ωωωω, τί έγινε εδώ; Ακούγεσαι σαν χαλασμένο γάλα! Αυτός ΠΕΡΑΣΕ, έπρεπε να τον πετάξουμε. Δεν έχει πλάκα πια, είσαι απλά ένας ξινισμένος λουκουμάς. Τι πάει στραβά; Τί άλλαξε;

ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30, και τότε ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40. Ουάου! Πάτα φρένο, όλα σου ξεγλυστρούν. Πριν να το καταλάβεις, ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και τα όνειρά σου χάνονται...

Αλλά! για περίμενε!!! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60. Δεν πίστευες ότι θα τα έφθανες!

Οπότε ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30, ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40, ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60.

Έχεις αναπτύξει τόσο μεγάλη ταχύτητα που ΧΤΥΠΑΣ τα 70! Μετά απ'αυτό, η κατάσταση είναι μέρα με τη μέρα. ΧΤΥΠΑΣ την Τετάρτη!

Μπαίνεις ! στα 80 και κάθε μέρα είναι ένας πλήρης κύκλος. ΧΤΥΠΑΣ το γεύμα. ΠΕΡΝΑΣ στις 4:30.. ΦΘΑΝΕΙΣ την ώρα του ύπνου. Και δεν τελειώνει εκεί. Στα 90 σου, αρχίζεις να οπισθοδρομείς. «Ήμουν ΜΟΛΙΣ 92».

Και τότε κάτι παράξενο συμβαίνει. Εάν καταφέρεις να ξεπεράσεις τα 100, ξαναγίνεσαι μικρό παιδί. «Είμαι 100 και μισό!».

Μακάρι να φθάσετε όλοι στα υγιή 100 και μισό!!

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΝΕΟΙ

1. Πετάξτε τους ασήμαντους αριθμούς. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ηλικία, το βάρος και το ύψος. Αφήστε τους γιατρούς να νοιάζονται γι'αυτά. Γι'αυτό τους πληρώνετε άλλωστε.

2. Κρατήστε μόνον τους ευχάριστους φίλους. Οι γκρινιάρηδες σας ρίχνουν.

3. Να μαθαίνετε συνεχώς! Μάθετε περισσότερα για τους υπολογιστές, τις τέχνες, την κηπουρική, ο,τιδήποτε, ακόμη και για το ραδιόφωνο. Να μην αφήνετε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό. «Ένα ανενεργό μυαλό είναι το εργαστήρι του Διαβόλου». Και το επίθετο του διαβόλου είναι Αλτζχάιμερ.

4.Απολαύστε τα απλά πράγματα.

5.Γελάτε συχνά, διαρκώς και δυνατά. Γελάστε μέχρι να σας κοπεί η ανάσα.

6.Τα δάκρυα τυχαίνουν... Υπομείνετε, πενθήστε, και προχωρήστε παραπέρα. Το μόνο άτομο, που μένει μαζί μας για ολόκληρη τη ζωή μας είναι ο εαυτός μας. Να είστε ΖΩΝΤΑΝΤΟΙ ενόσω είστε εν ζωή.

7.Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ό,τι αγαπάτε, είτε είναι η οικογένεια, τα κατοικίδια, η μουσική, τα φυτά, τα ενδιαφέροντά σας, ο,τιδήποτε. Το σπίτι σας είναι το καταφύγιό σας.

8. Να τιμάτε την υγεία σας: Εάν είναι καλή, διατηρήστε την. Εάν είναι ασταθής, βελτιώστε την. Εάν είναι πέραν της βελτιώσεως, ζητήστε βοήθεια.

9.Μην κάνετε βόλτες στην ενοχή. Κάντε μια βόλτα στα μαγαζιά, ακόμη και στον διπλανό νομό ή σε μια ξένη χώρα αλλά ΜΗΝ πηγαίνετε εκεί που βρίσκεται η ενοχή.

10. Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε ότι τους αγαπάτε, σε κάθε ευκαιρία. ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:

Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα.

Το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φθάσουμε στον τάφο με ασφάλεια σ'ένα καλοδιατηρημένο σώμα, αλλά κυρίως για να ξεγλυστρούμε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντλημένοι, φωνάζοντας «...ρε γαμώτο.....τί βόλτα!».

tetris

Glee -Imagine

από τη θεία Ξένη

Invasions, the Animated Short Film

Lou Reed -Perfect day

Πυξ Λαξ -Μόνο για κείνη μη μου λες

maltese

Ήρα

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ιδιαίτερα δημοφιλής μια και πρόκειται για πολύ παλιά φυλή και όπως φαίνεται και από την ονομασία του κατάγεται από τη Μάλτα και αποτελούσε το συνοδό ευρωπαίων ευγενών.

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Παρά το μικρό του μέγεθος θεωρείται πολύ καλός φύλακας, είναι πιστός, πολύ έξυπνος και ιδιαίτερα αγαπητός.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΜΕΓΕΘΟΣ: Το ύψος του δεν πρέπει να ξεπερνά τα 25.5 εκ.

ΤΡΙΧΩΜΑ: Μακρύ, ίσιο σε κάτασπρο χρώμα.

Έχει μετρίου μεγέθους κεφάλι και η κορυφή του κρανίου του είναι ελαφρώς στρογγυλοποιημένη και οβάλ σκούρα καστανά και με μαύρο περίγραμμα μάτια. Τα αυτιά του είναι μακριά και με άφθονο τρίχωμα τοποθετημένα χαμηλά. Έχει επίπεδη πλάτη με αδύνατους ώμους, κοντά και ίσια πόδια και πλούσια μακρύτριχη ουρά.

Μ. Χατζιδάκις -Αθανασία

The Cranberries -Zombie

The Cranberries -Dreams

The Walkabouts - The light will stay on

The Stranglers -Golden Brown

Wanda Jackson -Funnel of love

Kesslers Knigge στον παράδεισο

Over The Rhine -All I need is everything

Slow down. Hold still.
It's not as if it's a matter of will.
Someone's circling. Someone's moving
a little lower than the angels.
And it's got nothing to do with me.
The wind blows through the trees,
but if I look for it, it won't come.
I tense up. My mind goes numb.
There's nothing harder than learning how to receive.

Calm down. Be still.
We've got plenty of time to kill.
No hand writing on the wall:
just the voice that's in us all.
And you're whispering to me,
time to get up off my hands and knees,
'cause if I beg for it, it won't come.
I find nothing but table crumbs.
My hands are empty. God I've been naive.

All I need is everything.
Inside, outside, feel new skin.
All I need is everything.
Feel the slip and the grip of grace again.

Slow down. Hold still.
It's not as if it's a matter of will.
Someone's circling. Someone's moving
a little lower than the angels.
This voice calling me to you:
it's just barely coming through.
Still, I clearly hear my name.
I've been fingering the flame
like tomorrow's martyr.
It gets harder to believe.

All I need is everything.
Inside, outside, feel new skin.
All I need is everything.
Feel the slip and the grip of grace again.

So from now till kingdom come,
taste the words on the tip of my tongue.
'Cause we can't run truth out of town,
only force it underground.
The roots grow deeper
in ways we can't conceive.

All I need is everything.
Inside, outside feel new skin.
All I need is everything.
Feel the slip and the grip of grace again.

All I need is all I need.

Kesslers Knigge έλεγχος εισιτηρίου

τα καλύτερα γκολ

Γιάννης Σερβετάς ανέκδοτο

Χάρις Αλεξίου -Μεγάλωσα

Στίχοι - Μουσική: Χάρις Αλεξίου

Μεγάλωσα
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέματα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα τη δίψα μου να δω… γιατί είμαι εδώ
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε – Πάντα γι’ άλλους μιλάμε

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα
Τέρας της οικογένειας
Ανούσιας ευγένειας με ψευτο – υποταγή
Ηθοποιός παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δεν σου μιλώ για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Σε μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας μετά νευρωτικός
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα
Σύνδεση ‘’otenet’’
Γλυκά απ’ το ‘’Palette’’
Μετά στα ‘’Silhouette”
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαΐ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γι’ άλλα μια ζωή πάμε γι΄άλλα
Βάλτο στα πόδια – πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ – δε σε πάω μα σ’ αγαπώ
Παράνοια – διάνοια – επιφάνεια
Επιφάνεια – επιφάνεια – επιφάνεια
Στεριά – Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα…καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα καλά μου δάκρυα – Βιολογικός καθαρισμός
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε – Πάντα γι’ άλλους μιλάμε

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το Άλφα
Και κάτω απ’ το μηδέν το υποσυνείδητό μου
Το χώμα του λασπώνει
Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει
Δεν ξέρει γιατί φταίει. Δεν έχει πού να πάει
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη
"Καλά να πάθει – Καλά να πάθει - Καλά να πάθει"
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια θα το μεγαλώνει

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα θα πει – να κάνεις το παπί
Να ζεις την απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις μ’ αυτό που σ’ αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ’ άλλους τ’ άδικα
Να βλέπεις πρωϊνάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για ειδήσεις
Να λες και yes να λες και no
Να συνηθίζεις τα πορνό
Να πολεμάς στον καναπέ
παλικαράκι του φραπέ

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε

Μεγαλώνω θα πει
Να ‘ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά να σου γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Και να βρίσκεις οάσεις
Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουν για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε

50 χρόνια Αστερίξ

Top Gear

25 years

Σαββόπουλος -Άδεια μου αγκαλιά

Σαββόπουλος -Άγγελος εξάγγελος

Γιώτης Κιουρτσόγλου - Σταύρος Λάντσιας

Down & Out

The Kinks -Lola

Διονύσης Σαββόπουλος «Ανεμοστρόβιλος» στην Αθήνα

 Βεντάλια εκδηλώσεων σε όλη την πόλη για τη δεκαετία του ’60

Εορταστικές εκδηλώσεις, σε ιστορικούς χώρους του κέντρου, στο μετρό, το City Link, το «Παλλάς» (μικρό και μεγάλο), συναντήσεις και ομιλίες πάνω στα σημαντικότερα πολιτικά, κοινωνικά, επιστημονικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα της δεκαετίας αυτής, προβολές 23 ταινιών, δύο εκθέσεις στο Μουσείο Μπενάκη και στην Παλαιά Βουλή και συναυλίες.

Διάσημοι καλεσμένοι

Και ποιοι δεν θα είναι εκεί: Δήμητρα Γαλάνη, Λουκιανός Κηλαηδόνης, Μανώλης Μητσιάς, Μαρία Φαραντούρη, Μελίνα Ασλανίδου, Μελίνα Κανά, Μαρίζα Κωχ, Νίκος Κουρκούλης, Γιώργος Μαργαρίτης, Καίτη Ντάλη, Ορφέας Περίδης, Αρλέτα, Στέφανος Κορκολής, Μάρω Μαρκέλλου, Ζακ Στεφάνου, Ονιράμα. Εντεχνοι, λαϊκοί, ποπ και ροκ. Ολοι θα δώσουν το «παρών» χωρίς καμία προκατάληψη σε αυτή τη γιορτή.

Για την άνοιξη των ιδεών, της Αριστεράς και της τέχνης. Οπως την έζησαν πολλοί απ' αυτούς κι άλλοι όπως τη γνώρισαν με την απόσταση του χρόνου.

Μέχρι και ο Τομ Χέιντεν έχει προσκληθεί σε αυτό το πάρτι. Ο συγγραφέας του «Μανιφέστου της Αριστεράς» και δημιουργός του φοιτητικού κινήματος στην Αμερική, η ψυχή όλων των διαδηλώσεων εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ, αλλά και ο Tαρίκ Αλί, ο πρώτος και τελευταίος αριστερός πρόεδρος στην ιστορία του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης για τον οποίο έγραψε μέχρι και ο φίλος του ο Μικ Τζάγκερ. Αυτοί μαζί με τον Γιάννη Γιαννουλόπουλο (της ΕΦΕΕ) θα σταθούν στο φοιτητικό κίνημα και την πολιτική πλευρά αυτής της δεκαετίας, ενώ για την αρχιτεκτονική έκλαμψη της περιόδου 1958 - 1966, που έδωσε μια νέα ταυτότητα όπως σημειώνει ο Τάκης Κουμπής, θα μιλήσουν οι Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας, Τάσος Μπίρης, Αλέξανδρος Τομπάζης, Δημήτρης Αντωνακάκης.

Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Το θέατρο (Β. Παπαβασιλείου), τα εικαστικά (Μ. Κοτζαμάνη), τη φωτογραφία και τη μόδα (Πλ. Ριβέλλης, Γ. Τσεκλένης), τη λογοτεχνία (Γ. Χρονάς), την επιστήμη και την τεχνολογία (Ν. Ξυδάκης), το σινεμά (Σ. Τριανταφύλλου) ή μήπως το αφιέρωμα στα παιδιά με παραμύθια και τη μεγάλη συναυλία 18 του μηνός στο «Παλλάς».

Οργανωτές, συντονιστές, καλεσμένοι, εθελοντές, όλοι είναι ενθουσιασμένοι με αυτό που ετοιμάζεται. Οπως με το ταλέντο του αγαπητού τροβαδούρου να διαχειρίζεται τόσους ανθρώπους. Εχει βάλει 150 άτομα να τρέχουν εδώ και μήνες, έλεγε η Σ. Τριανταφύλλου γι' αυτήν την εμπειρία.

Εντυπωσιακές και οι εκθέσεις, αλλά και όσα θα μπορεί να βλέπει το κοινό. Στο Μουσείο Μπενάκη, στο νέο κτίριο για παράδειγμα, θα φιλοξενηθούν οι παρτιτούρες του Μ. Θεοδωράκη από τον «Επιτάφιο» και το «Αξιον Εστί», το Οσκαρ που ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πετάξει στα σκουπίδια και έσωσε η αδερφή του Μιράντα, μια βιτρίνα με υλικό του Γιώργου Σεφέρη, το μπουζούκι που έπαιζαν ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Μανώλης Χιώτης, η κιθάρα του Διονύση Σαββόπουλου που ήταν και κιθάρα του Κώστα Χατζή.

Για να ξαναγαπήσω

Γιατί τα κάνει όλα αυτά, ρωτήθηκε ο Δ. Σαββόπουλος που έκλεισε προχθές τα 65 του χρόνια. «Για να ξαναγαπήσω, να αγαπηθώ ξανά, να ξαναγυρίσω στη μεγάλη σκηνή». Ηταν μια συγκλονιστική δεκαετία όπως είπε. Οχι μόνο από άποψη επιτευγμάτων, αλλά και πολιτικών αλλαγών. «Ακόμη και οι άνθρωποι ήταν πιο ευγενείς και ευαίσθητοι. Από τη χούντα και μετά γινόταν το χάλασμα. Μετά άλλαξαν οι Ελληνες. Ωσπου φτάσαμε στη χειρότερη δεκαετία, τη σημερινή».

Αισιόδοξος παρόλα αυτά: «Και τώρα θέλουμε να βρούμε ένα νόημα». Οσο για τους νέους που ψάχνουν το δικό τους, δεν είμαι καθόλου γκρινιάρης όπως άλλοι 65άρηδες. «Δεν είναι άξεστοι. Ξέρουν πολλά. Βλέπουν και Τριφό και Τζέιμς Μποντ, ακούνε και Ρόλινγκ Στόουνς».

Θέση πήρε και για τις κινητοποιήσεις που έγιναν πέρυσι τέτοια εποχή. «Ηταν δικαιολογημένη η αναστάτωση της νεολαίας και του κόσμου. Θα συνεχιζόταν με δημιουργικότερο τρόπο γιατί έχουμε βαλτώσει. Αλλά βγήκαν τα καλάσνικοφ»...

Σημειώστε λοιπόν: 18/12 συναυλία στο «Παλλάς», 19, 20, 26, 27/12 και 2, 3/1 στο μικρό «Τα πιο ωραία παραμύθια». Χάπενιγκ με πέντε υπαίθρια προγράμματα και 70 μυθικά τραγούδια απ' όλο τον πλανήτη, ομιλίες πώς βιώσαμε τα 60'ς, προβολές κ.ά. Οπως μας έμαθε «μην πετάξεις τίποτα».