σελιδες

20/4/10

να ξαναγίνουμε φτωχοί

του Γιάννη Ξανθούλη
...Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Οπως ήμασταν πάντα. Οπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Οπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους... Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου. Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ. Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Εθνους. Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας. Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας. Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βοϊδόπουτσες, βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας.

Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.

Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Ελληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς.

Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει, τώρα μάλιστα που ξεκινά και το Τριώδιο. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.

15/4/10

Λάκης Παπαδόπουλος -Το παλιό μου παλτό

Λάκης Παπαδόπουλος -Μενεξεδιά



Μεναξεδένια
Μεταξένια

Dreamer & the Fool moon -Sandrina



VOCALS: ΜΑΝΟΣ ΞΥΔΟΥΣ
GUITAR / VOCALS: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
GUITAR: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΙΠΙΝΕΛΗΣ
BASS: ΝΙΚΟΣ ΠΙΠΙΝΕΛΗΣ
PIANO / ACCORDEON: ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ
DRUMS: ΤΟΛΗΣ ΣΚΑΜΑΝΤΖΟΥΡΑΣ

Οδός ονείρων (Κάθε κήπος) -Γιώργος Μαρίνος

Konstantinos Vita -Transformations

8/4/10

παραλλαγές σε ξένο στίχο


"Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα, με πληγώνει"
Γ. Σεφέρης

1. Όσα φάσκελα κι αν φάει, η Ελλάδα, δεν θυμώνει

2. Δώσ΄ της αγνή τροφή κι η Ελλάδα μουλαρώνει

3. Δώσ΄ της σαλόνι και φρουφρου κι η Ελλάδα ξεσαλώνει

4. Χόρτασέ τη ρητορεία κι η Ελλάδα μαστουρώνει

5. Σαν το γύφτικο σκεπάρνι, η Ελλάδα, καμαρώνει

6. Αρκεί να βρει φτηνά καρφιά κι η Ελλάδα σε σταυρώνει

7. Ό,τι μεγάλο, η Ελλάδα, το μειώνει

8. Ό,τι μικρό κι ασήμαντο, η Ελλάδα, το τεντώνει

9. Όποιο κεφάλι ξεχωρίζει, η Ελλάδα, το σκοτώνει

10. Κι ένας μικρός λεκές στην Ελλάδα μεγαλώνει

11. Ο γόνιμος ο σπόρος στην Ελλάδα δεν φυτρώνει

12. Το φαρμακερό το χάπι, η Ελλάδα, το χρυσώνει

13. Ό,τι και να προέχει, η Ελλάδα, το χουφτώνει

14. Ό,τι και να φυτέψεις στην Ελλάδα μαραζώνει

15. Μ΄ ό,τι καταπιαστεί, η Ελλάδα, τα σκατώνει

16. Το λασπωμένο δρόμο, η Ελλάδα, τον λασπώνει

17. Τα παιδιά της απ΄ την κούνια, η Ελλάδα, τα στειρώνει

18. Μόνο με τον εαυτό της, η Ελλάδα, δεν μαλώνει

19. Από τους πάντες τα πάντα η Ελλάδα αξιώνει

20. Με το Φειδία και τον Περικλή, η Ελλάδα, ξεχρεώνει

21. Με φούσκες τ΄ άπλυτα, η Ελλάδα, τα στεγνώνει

22. Μ΄ ένα στουπί τη Λογική, η Ελλάδα, τη στομώνει

23. Ό,τι φιλήσει πια, η Ελλάδα, το νεκρώνει

24. Με δόσεις και τα σάβανα, η Ελλάδα, θα πληρώνει

25. Δώσ΄ της σαβούρα α λα κρεμ κι η Ελλάδα σαβουρώνει

26. Πλήρωσε λύτρα κι η Ελλάδα σε λυτρώνει

27. Όταν παντού ξημερώνει, στην Ελλάδα σουρουπώνει

28. Ό,τι κι αν της πουν να δηλώσει, η Ελλάδα, το δηλώνει

29. Η Ελλάδα των τριών θαλασσών και των δύο ηπείρων, γιατί τάχα σουρώνει;



30. Μα προχωρώντας με την όπισθεν, η Ελλάδα, δεν κωλώνει;



31. Με τόσα παραμύθια πια, η Ελλάδα, σ΄ αποχαυνώνει.



32. Χύνεται το αίμα της πληγής σου, Ελλάδα μου, κι απλώνει

33. Πώς να μεθύσει πια αφού το κρασί της, η Ελλάδα, το νερώνει

34. Τόπος αφόδευσης στην Ελλάδα το αλώνι

35. Ούτε στ΄ άχυρα δεν βρίσκεις στην Ελλάδα ένα βελόνι

36. Κάθε σαπιοκάραβο, η Ελλάδα, το ναυλώνει

37. Κάθε μπουχό και κουρνιαχτό, η Ελλάς, το λέει σκόνη

38, Μόνο με φούντες και φοντάν, η Ελλάδα, θα φουντώνει

39. Ούτε και με την κεφαλή της Μέδουσας, η Ελλάδα, δεν πετρώνει

40. Είτε στη Δύση είτε στην Ανατολή, η Ελλάδα, θα νυχτώνει

41. Στόμωσαν στην Ελλάδα τα μαχαίρια χωρίς ακόνι

42. Ακόμη και τη λέρα, η Ελλάδα, τη λερώνει

43. Ήταν επόμενο: με τόσες κουκούλες, η Ελλάδα, λογικά θα κουκουλώνει

44. Ό,τι ήδη έχει αλωθεί, η Ελλάδα, το αλώνει

45. Μετά τόσο ντερλίκωμα, η Ελλάδα, ξαλαφρώνει

46. Εθνικό μας επάγγελμα ο ένας τον άλλον, στην Ελλάδα, να καρφώνει

47. Όπου και να στρέφω τα μάτια, η Ελλάδα, με τυφλώνει

48. Σαν την ταφόπλακα, η Ελλάδα, μας πλακώνει

49. Λόγος βαρύς, σοφός και σοβαρός, στην Ελλάδα ελαφρώνει

50. Λόγος σαχλός, βλακώδης και σαθρός, στην Ελλάδα βαλαντώνει

51. Τον πεθαμένο λόγο, η Ελλάδα, δεν τον θάβει, τον παραχώνει

52. Ακόμη το νόμιμο θεσμό, η Ελλάδα, τον κερατώνει

53. Μια μέθοδο και παιδαγωγική, η Ελλάδα, αποθεώνει, το καψώνι

54. Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα, με πεισμώνει

55. Στη θέση της πέτρας στην καρδιά, έβαλε η Ελλάδα το κοτρώνι

56. Βαρύ το κύρος της Ελλάδας, αλλά βαρύ πεπόνι

57. Έφυγε καβαλώντας τ΄ άλογο, η Ελλάδα του Ομέρ Βρυώνη

58. Το όπιο του λαού στην Ελλάδα το λέν΄ αφιόνι

59. Τι λέτε τώρα; Κάθε μέρα τον Διάκο, η Ελλάδα, παλουκώνει

60. Ακόμη και τυφλόν τα τ΄ ώτα, τα τ΄ όμματα τον τε νουν, η Ελλάδα, με αγχώνει.



61. Χιλιάδες σφυριά βαρούν κι η Ελλάδα ένα αμόνι.



62. Η Ελλάδα είθισται τη μνήμη ν΄ ασβεστώνει.



63. Είναι που ντύνεται με δανεικά κι η Ελλάδα δεν κρυώνει.



64. Κάθε που ξημερώνει δεν σημαίνει στην Ελλάδα πως εξημερώνει

65. Ό,τι με ταπεινώνει, γιατί στην Ελλάδα λέμε πως χαλαρώνει;



66. Μ΄ άφθονο το σκοινί και το σαπούνι, δεν εφεύραν στην Ελλάδα την αγχόνη

67. Μα και με τόσες πατητές, η Ελλάδα, δεν πατώνει

68. Είναι γιατί το Χάρο αντάμωσε και με το Χάρο αντάμα ξεφαντώνει

του Κώστα Γεωργουσόιπουλου
Related Posts with Thumbnails