ζωή σε λόγου μας

Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ

«Το πρόγραμμά μας είναι ρεαλιστικό», επιμένει ο πρωθυπουργός, «και ΟΧΙ σουρεαλιστικό όπως δείχνει μέχρι τώρα».

Σαφώς, από όσο κατάλαβα, υπάρχουν πολλές ερμηνείες του όρου «ρεαλισμός» στις άγριες μέρες μας. Κάποιοι πιστεύουν πως πρόκειται για το ήθος της ποδοσφαιρικής ομάδας «Ρεάλ» και άλλοι, όπως εγώ, επιστρέφουμε στην «αθώα» εποχή τής προ μισού αιώνα Ελλάδας, όπου «ρεαλιστικό» στην κινηματογραφική πιάτσα θεωρούσαν οποιαδήποτε ταινία είχε περίπτυξη της πρωταγωνίστριας με κομπινεζόν. Ο παρτενέρ φορούσε πάντα -ή σχεδόν πάντα- ένα διακριτικό «κασκορσέ» φανελάκι αν ανήκε στην εργατική τάξη κ.λπ. Σήμερα απαξάπαντες οι όροι αυτοί περνούν τεράστια κρίση, όχι μόνο γιατί τα φανελάκια και τα κομπινεζόν αντικαταστάθηκαν από τα σχεδόν ομόηχα «φακελάκια» και «κομπίνες», αλλά γιατί στην κυριολεξία χάσαμε τον μπούσουλα και μέρα με τη μέρα οδηγούμαστε σε φραστικές αλαμπουρνέζικες ακρότητες που κάνουν τους γάτους να χάνουν τη λίμπιντό τους και τις γάτες να θρηνούν ερωτικά στις ταράτσες και τα εναπομείναντα κεραμίδια. Ο Φλεβάρης βέβαια προχωρά ακάθεκτος να συναντήσει την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς την πρώτη του Μάρτη, ενώ τα σενάρια για εκλογές χαμηλώνουν τη στάθμη των πολιτικών ηθών ακόμη περισσότερο.

Το ΠΑΣΟΚ φυσικό είναι ν' αγωνιά αν θα προλάβει η κυρία Μαργαρίτα Παπανδρέου να δει τον γιο της πρωθυπουργό, κάτι που δυστυχώς χρειάζεται μια ελαφρώς χρονοβόρα και όχι τόσο κομψή σειρά σπασμωδικών ενεργειών. Οσο για μας... φυλλομετράμε παλιά ληγμένα ημερολόγια με το ερωτηματικό «Ποια ήταν πραγματικά τα καλύτερά μας χρόνια». Τότε που υπήρχε «Τείχος» στο Βερολίνο, τότε που ο Μπρέζνιεφ καταριόταν τον Χίτσκοκ για το «κατασκοπικό» φιλμ «Σχισμένο παραπέτασμα» με τον Πολ Νιούμαν και την Τζούλι Αντριους (χάλια ταινία, για φάπες), τότε που η γλυκυτάτη Δέσποινα Παπαδοπούλου ντυνόταν με καπελάκια στιλ «γαβάθα για τραχανά», τότε που ΟΛΟΙ μισούσαμε χορωδιακά τον «αόρατο» δικτάτορα, τότε που μας 'καναν πλύση εγκεφάλου πως δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το έργο «Κάντο Χενεράλ», τότε που κοροϊδεύαμε τον ακαδημαϊσμό του αείμνηστου Γεωργίου Ράλλη, τότε που δεντροφυτεύτηκε -εν μια νυκτί- η Συγγρού για να διευκολυνθεί η είσοδός μας στην ΕΟΚ, τότε που λόγω «Αλλαγής» χορεύαμε τσάμικα στους δρόμους κι έπειτα τρέχαμε να ουρλιάξουμε από το γέλιο στις επιθεωρήσεις «Αλλαγή και πάνω τούρλα», «Το ΠΑΣΟΚ της Χάιδως», «Ραντεβού με την υστερία» κ.λπ.;

Τα ερωτηματικά φυσικά και συνεχίστηκαν με τον πιο αλόγιστα λαϊκίστικο τρόπο: Είχε δίκιο η «Αυριανή» με το α πριόρι εισαγγελικό της ύφος; Μήπως αδικήσαμε τον Γκέμπελς; Μήπως η Ελλάδα -κατόπιν «αορτής», όπως έλεγε ο Λαζόπουλος- έπρεπε να κάτσει να σκεφτεί πιο σοβαρά την κατάσταση; Μήπως η αφίσα του κ. Μητσοτάκη ως ηθοποιού Μπέλα Λουγκόζι σε ρόλο Δράκουλα προξένησε τερατογενέσεις; Μήπως ο κ. Σαρτζετάκης έπρεπε να βάψει ξανθά τα μαλλιά του για να δείξει ότι διαθέτει χιούμορ; Μήπως παρασιγουρευτήκαμε για την ελαστικότητα της Δημοκρατίας μας; Μήπως τα χρόνια του Σημίτη ήταν μια κούρα ανάρρωσης προτού πέσουμε στα «σκληρά»; Μήπως μας κατατρέχει η κατάρα της βασίλισσας Εκάβης της Τροίας, κάτι που διαισθάνθηκε μόνον ο Ευριπίδης στον καιρό του; Μήπως κάποιος θα έπρεπε να επισημάνει εκ νέου στους κυρίους που κόπτονται να γίνουν υπουργοί και πικραίνονται ΑΝ δεν γίνουν, πως ΤΑ ΜΕΤΑΞΩΤΑ ΒΡΑΚΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΕΞΙΟΥΣ ΚΩΛΟΥΣ;

Μήπως το παραχέσαμε -έτσι για να χοντρύνουμε το θέμα- με το πολύ «μπλα μπλα» και τις τηλεοπτικές αλλαξοκωλιές; Μήπως ο Καραμανλής ΔΕΝ κατάλαβε ότι εδώ και πολύ καιρό αποτελεί ένα φιγκιράν μιας καφενόβιας λογικής κυβέρνησης; Μήπως τα τρία τέταρτα της Βουλής τα καταλαμβάνουν γραφικά και κατεπειγόντως αμήχανα άτομα; Μήπως είμαστε κάτι παραπάνω από γελοίοι, αφού δεν σηκωνόμαστε να αυτοπυρποληθούμε για τα φλέγοντα θέματα υγείας, παιδείας και ανεργίας; Μήπως δεν δικαιούμαστε να πεθαίνουμε αξιοπρεπώς αλλά μας κοροϊδεύουν οι εκάστοτε χαβαλετζήδες, μέντορες της υγείας;

Σας υπενθυμίζω πως από το 1981 ο κ. Αυγερινός του ΠΑΣΟΚ -αν δεν απατώμαι- υποσχέθηκε «ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΡΑΝΤΣΑ». Μάλλον δικαίως καταλάβαμε ότι εννούσε ράντσα καουμπόηδων. Κατά τα άλλα, σήμερα είναι μεγάλο Ψυχοσάββατο κι ας φάμε κόλλυβα για συχώριο. *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 21/2/09