Τελικά, πώς δημιουργείται το χρήμα; Ποιός το δημιουργεί; Πώς αποφασίζεται πόσα χρήματα θα δημιουργηθούν; Πόσα χρήματα υπάρχουν στον κόσμο;
Τι είναι ο πληθωρισμός, τι είναι ο ρυθμός ανάπτυξης και πώς συνδέονται αυτά μεταξύ τους; Τι είναι το εθνικό χρέος; Πώς είναι δυνατόν, όλα τα κράτη να έχουν εθνικά χρέη; Πού χρωστάνε;
Γιατί διαβάζουμε συχνά ότι η Αμερική κάνει πολέμους για να βοηθήσει την οικονομία της ξοδεύοντας χρήματα στα όπλα; Γιατί δεν βελτιώνεται και η δική μας οικονομική κατάσταση όταν ξοδεύουμε άσκοπα τα χρήματα;
Πώς είναι δυνατόν όλοι, οι απλοί άνθρωποι, οι εταιρίες και οι κυβερνήσεις που με την εργασία τους παράγουν όλο τον πραγματικό πλούτο, να είναι χρεωμένοι στις τράπεζες, δηλαδή σε αυτούς που απλά διαχειρίζονται τον πλούτο;
Γιατί δεν αρέσει στις τράπεζες να εξοφλούμε νωρίτερα το δάνειό μας και μας χρεώνουν πρόστιμα; Δεν θέλουν να πάρουν πίσω τα λεφτά τους για να τα ξαναδανείσουν;
Ποιά είναι η διαφορά της τράπεζας και του τοκογλύφου; Και οι δύο δανείζουν έντοκα, έτσι δεν είναι; Ο τοκογλύφος δανείζει τα δικά του χρήματα. Η τράπεζα;
Γιατί κάθε οικολογική προσπάθεια αποτελεί άσκηση ματαιότητας στην σημερινή κοινωνία; Τι είναι αυτό που καθιστά αναπόφευκτη την καταστροφή του πλανήτη; Δεν φτάνουν οι φυσικοί πόροι για όλους;
Τι σημαίνει “κραχ”; Γιατί είναι μαθηματικά αναπόφευκτος ο ερχομός μιας παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, πιθανότατα χειρότερης από αυτήν του 1929;
Πού οφείλεται η σημερινή κρίση και πόσο φρικτά ειρωνικό είναι να δίνουν οι κυβερνήσεις τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών (σε μορφή οικονομικής βοήθειας) στις τράπεζες για να “ορθοποδήσουν”;
Το σύντομο ντοκυμαντέρ “Money as Debt” του Paul Grignon (Ιουν. 2006) έρχεται για να μας εξηγήσει με απλό τρόπο το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα και να μας βοηθήσει να απαντήσουμε σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα.
1. Όταν μια τράπεζα δανείζει, στην ουσία χορηγεί χρήμα που παράγεται εκείνη την στιγμή εκ του μηδενός (χρεωστικό χρήμα)
2. Τα κράτη παράγουν μέσω των νομισματοκοπείων το χρήμα, το οποίο εκδίδεται στο κοινωνικό σύνολο, μέσω των δανειακών συμβάσεων που υπογράφουν οι τράπεζες με δανειζόμενους
3. Για την ίδρυση μιας τράπεζας απαιτείται η κατάθεση ενός αρχικού ποσού στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ (Χρήμα Υψηλής Αξίας), οπότε στην συνέχεια μπορεί να χορηγήσει η τράπεζα αυτή το πρώτο της δάνειο εννεαπλάσιου ύψους του κατατεθειμένου Χ.Υ.Α. και να παραχθεί ισόποσο νέο χρήμα
4. Η Τράπεζα χορηγεί δάνεια (δηλαδή παράγει χρήμα μέσω χορηγούμενων δανείων) μέχρι ύψους το 90% του κατατεθειμένου σε αυτήν κεφαλαίου (απαιτούμενο κλασματικό απόθεμα)
5. Η οποιαδήποτε κατάθεση σε μια τράπεζα (πχ επιχειρηματικά κέρδη) οδηγεί σε αύξηση της δυνατότητας της τράπεζας αυτής να παράγει νέο χρήμα
6. Το αποθεματικό μιας τράπεζας αποτελείται από το κατατεθειμένο Χ.Υ.Α. στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ συν το συνολικά κατατεθειμένο σε αυτή κεφάλαιο
7. Το χορηγούμενο από μια τράπεζα χρήμα κατόπιν δανείου, δεν προέρχεται από το καταθειμένο στην τράπεζα αυτή κεφάλαιο
8. Το παραγόμενο νέο χρήμα από την χορήγηση ενός δανείου από μια τράπεζα, μετά την χρήση του, καταλήγει πάλι ως κατάθεση στην ίδια ή σε άλλη τράπεζα, επιστρέφει δηλαδή ως κεφάλαιο στο τραπεζικό σύστημα (ενιαίο τραπεζικό δίκτυο)
9. Δηλαδή μια τράπεζα αυξάνει το κατατεθειμένο της κεφάλαιο μέσω χρήματος που δεν διαθέτει (και που δεν υπάρχει), ώστε να μπορεί να παράξει περαιτέρω νέο χρήμα
10. Εάν αναληφθεί από τους καταθέτες μιας τράπεζας το σύνολο του κατατεθειμένου κεφαλαίου, τότε η τράπεζα αυτή δεν θα μπορεί να παράγει νέο χρήμα, επειδή δεν θα μπορεί να χορηγεί δάνεια.
11. Από ένα ποσό Χ.Υ.Α., παράγεται συνολικά νέο χρήμα ύψους 2 x 90 x X.Y.A, το οποίο επιστρέφει
11.1. μια φορά ως κατατεθειμένο κεφάλαιο (πχ από τους πωλητές των δανειζόμενων) στο τραπεζικό σύστημα, ύψους 90 x X.Y.A (πρόκειται για το άθροισμα απείρων όρων μιας γεωμετρικής ακολουθίας, όπου είναι Σν = α1 / (1 – λ), και α1 = 9 x ΧΥΑ και λ = 0,9. Για α1 = 1.111,12€ το Σν = 100.000,00€).
11.2. και μια δεύτερη ισόποση φορά (δηλ. ύψους 90 x X.Y.A) σταδιακά από τα κατατεθειμένο κεφάλαιο μέσω των τοκοχρεωλύσιων των δανειζομένων
12. Τα παραπάνω ποσά δεν ισχύουν κατά την περίπτωση που κάποιος αποδέκτης του δανειακού χρήματος (πχ πωλητής) κρατήσει χρήμα εκτός των τραπεζών (πχ κρύψει χρήμα)
13. Τα ποσά των κατατεθειμένων τόκων στην τράπεζα μέσω των τοκοχρεολυσίων των δανειζόμενων, συνιστούν εισόδημα για την τράπεζα, απ’ όπου προκύπτουν τα κέρδη της και η πληρωμή τόκων στους καταθέτες της κεφαλαίου .
14. Μπορεί μια τράπεζα να δανείζεται και η ίδια από άλλη τράπεζα, οπότε έτσι παράγεται νέο χρήμα, το οποίο αυξάνει τις καταθέσεις στον εαυτό της και έτσι μπορεί αυτή να δανείζει (να παράγει) νέο χρήμα
15. Τα κράτη μέσω της νομοθεσίας επιβάλουν την χρήση του εκδιδόμενου από τις τράπεζες χρήμα ως κρατικό, καθώς επίσης και την ποινικοποίηση της οφειλής χρήματος
16. Τα κράτη δανείζονται από τις τράπεζες το χρήμα που τα ίδια παράγουν και πληρώνουν κυρίως μέσω της φορολογίας των πολιτών τους δανειακούς τόκους
17. Υπάρχει τόσο διαθέσιμο χρήμα όσες ανάγκες για δανεισμό προκύψουν
18. Το σύνολο της κοινωνίας, δηλαδή πολίτες, επιχειρήσεις, κράτη, χρωστάει σε ένα και μοναδικό χρηματοδότη, τις τράπεζες
19. Το παραγόμενο χρήμα καλύπτει το δανειακό κεφάλαιο και όχι τους τόκους που πρέπει να καταβληθούν στην τράπεζα. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε συγκεκριμένη χρονική στιγμή το σύνολο του υπάρχοντος χρήματος είναι μικρότερο του συνολικά οφειλόμενου χρήματος, κατά το ποσό των τόκων
20. Η ανάγκη αύξησης του διατιθέμενου ποσού χρήματος, οδηγεί σε πίεση χορήγησης νέων δανείων (μέσω της αύξησης του καταναλωτισμού, χορήγησης πιστωτικών χαρτών, τάση για ολοένα νέες επενδύσεις κλπ), η οποία επιτυγχάνεται μέσω της διατήρησης σταθερού ετήσιου ρυθμού ανάπτυξης (πχ 3%), ο οποίος είναι εκθετικός διαχρονικά
21. Η αναγκαιότητα για εκθετικό ρυθμό ανάπτυξης οδηγεί σε κατασπατάληση των φυσικών πόρων και σε μη αειφόρο ανάπτυξη. Άρα αειφόρος ανάπτυξη (ή πράσινη πολιτική) δεν συμβαδίζει με την διατήρηση του σημερινού τραπεζικού συστήματος
2. Τα κράτη παράγουν μέσω των νομισματοκοπείων το χρήμα, το οποίο εκδίδεται στο κοινωνικό σύνολο, μέσω των δανειακών συμβάσεων που υπογράφουν οι τράπεζες με δανειζόμενους
3. Για την ίδρυση μιας τράπεζας απαιτείται η κατάθεση ενός αρχικού ποσού στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ (Χρήμα Υψηλής Αξίας), οπότε στην συνέχεια μπορεί να χορηγήσει η τράπεζα αυτή το πρώτο της δάνειο εννεαπλάσιου ύψους του κατατεθειμένου Χ.Υ.Α. και να παραχθεί ισόποσο νέο χρήμα
4. Η Τράπεζα χορηγεί δάνεια (δηλαδή παράγει χρήμα μέσω χορηγούμενων δανείων) μέχρι ύψους το 90% του κατατεθειμένου σε αυτήν κεφαλαίου (απαιτούμενο κλασματικό απόθεμα)
5. Η οποιαδήποτε κατάθεση σε μια τράπεζα (πχ επιχειρηματικά κέρδη) οδηγεί σε αύξηση της δυνατότητας της τράπεζας αυτής να παράγει νέο χρήμα
6. Το αποθεματικό μιας τράπεζας αποτελείται από το κατατεθειμένο Χ.Υ.Α. στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ συν το συνολικά κατατεθειμένο σε αυτή κεφάλαιο
7. Το χορηγούμενο από μια τράπεζα χρήμα κατόπιν δανείου, δεν προέρχεται από το καταθειμένο στην τράπεζα αυτή κεφάλαιο
8. Το παραγόμενο νέο χρήμα από την χορήγηση ενός δανείου από μια τράπεζα, μετά την χρήση του, καταλήγει πάλι ως κατάθεση στην ίδια ή σε άλλη τράπεζα, επιστρέφει δηλαδή ως κεφάλαιο στο τραπεζικό σύστημα (ενιαίο τραπεζικό δίκτυο)
9. Δηλαδή μια τράπεζα αυξάνει το κατατεθειμένο της κεφάλαιο μέσω χρήματος που δεν διαθέτει (και που δεν υπάρχει), ώστε να μπορεί να παράξει περαιτέρω νέο χρήμα
10. Εάν αναληφθεί από τους καταθέτες μιας τράπεζας το σύνολο του κατατεθειμένου κεφαλαίου, τότε η τράπεζα αυτή δεν θα μπορεί να παράγει νέο χρήμα, επειδή δεν θα μπορεί να χορηγεί δάνεια.
11. Από ένα ποσό Χ.Υ.Α., παράγεται συνολικά νέο χρήμα ύψους 2 x 90 x X.Y.A, το οποίο επιστρέφει
11.1. μια φορά ως κατατεθειμένο κεφάλαιο (πχ από τους πωλητές των δανειζόμενων) στο τραπεζικό σύστημα, ύψους 90 x X.Y.A (πρόκειται για το άθροισμα απείρων όρων μιας γεωμετρικής ακολουθίας, όπου είναι Σν = α1 / (1 – λ), και α1 = 9 x ΧΥΑ και λ = 0,9. Για α1 = 1.111,12€ το Σν = 100.000,00€).
11.2. και μια δεύτερη ισόποση φορά (δηλ. ύψους 90 x X.Y.A) σταδιακά από τα κατατεθειμένο κεφάλαιο μέσω των τοκοχρεωλύσιων των δανειζομένων
12. Τα παραπάνω ποσά δεν ισχύουν κατά την περίπτωση που κάποιος αποδέκτης του δανειακού χρήματος (πχ πωλητής) κρατήσει χρήμα εκτός των τραπεζών (πχ κρύψει χρήμα)
13. Τα ποσά των κατατεθειμένων τόκων στην τράπεζα μέσω των τοκοχρεολυσίων των δανειζόμενων, συνιστούν εισόδημα για την τράπεζα, απ’ όπου προκύπτουν τα κέρδη της και η πληρωμή τόκων στους καταθέτες της κεφαλαίου .
14. Μπορεί μια τράπεζα να δανείζεται και η ίδια από άλλη τράπεζα, οπότε έτσι παράγεται νέο χρήμα, το οποίο αυξάνει τις καταθέσεις στον εαυτό της και έτσι μπορεί αυτή να δανείζει (να παράγει) νέο χρήμα
15. Τα κράτη μέσω της νομοθεσίας επιβάλουν την χρήση του εκδιδόμενου από τις τράπεζες χρήμα ως κρατικό, καθώς επίσης και την ποινικοποίηση της οφειλής χρήματος
16. Τα κράτη δανείζονται από τις τράπεζες το χρήμα που τα ίδια παράγουν και πληρώνουν κυρίως μέσω της φορολογίας των πολιτών τους δανειακούς τόκους
17. Υπάρχει τόσο διαθέσιμο χρήμα όσες ανάγκες για δανεισμό προκύψουν
18. Το σύνολο της κοινωνίας, δηλαδή πολίτες, επιχειρήσεις, κράτη, χρωστάει σε ένα και μοναδικό χρηματοδότη, τις τράπεζες
19. Το παραγόμενο χρήμα καλύπτει το δανειακό κεφάλαιο και όχι τους τόκους που πρέπει να καταβληθούν στην τράπεζα. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε συγκεκριμένη χρονική στιγμή το σύνολο του υπάρχοντος χρήματος είναι μικρότερο του συνολικά οφειλόμενου χρήματος, κατά το ποσό των τόκων
20. Η ανάγκη αύξησης του διατιθέμενου ποσού χρήματος, οδηγεί σε πίεση χορήγησης νέων δανείων (μέσω της αύξησης του καταναλωτισμού, χορήγησης πιστωτικών χαρτών, τάση για ολοένα νέες επενδύσεις κλπ), η οποία επιτυγχάνεται μέσω της διατήρησης σταθερού ετήσιου ρυθμού ανάπτυξης (πχ 3%), ο οποίος είναι εκθετικός διαχρονικά
21. Η αναγκαιότητα για εκθετικό ρυθμό ανάπτυξης οδηγεί σε κατασπατάληση των φυσικών πόρων και σε μη αειφόρο ανάπτυξη. Άρα αειφόρος ανάπτυξη (ή πράσινη πολιτική) δεν συμβαδίζει με την διατήρηση του σημερινού τραπεζικού συστήματος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου