το ευρώ ή τέλος εποχής;

Άρθρο του δημοσιογράφου ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ 

Δημοσιεύτηκε στις 2/1/2000 και μιλά για το ΣΗΜΕΡΑ!!!

Θα την θυμούνται τη Τρίτη, 2 Ιανουαρίου οι άνθρωποι του μέλλοντος. Θα μείνει, βαθιά χαραγμένη στη μνήμη των παλαιοτέρων, σαν η ημέρα που πέθανε το εθνικό μας νόμισμα, η δραχμή. Η ημέρα που, μετά από μία μακρά περίοδοπαραισθήσεων, η Ελλάδα ή καλλίτερα η γεωγραφική περιοχή που φέρει (τώρα) αυτό το όνομα, «αγοράστηκε» από την Ευρώπη.

Ποιες ήταν οι παραισθήσεις; Μα, εκείνες που ακούγονταν τη δεκαετία του 80 από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου και ομιλούσαν για «υπερήφανη και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική», αλλά και άλλες που έλεγαν ότι, ένα μικρό και αδύναμο κράτος σαν την Ελλάδα, μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις στη περιοχή.

Με την υιοθέτηση του εύρω και το θάνατο της δραχμής η παλιά Ελλάδα παραχώρησε τη θέση της στη καινούργια που, έχει μεν το ίδιο όνομα, αλλά όχι το ίδιο ειδικό βάρος.

Μήπως υπονοώ ότι διαφωνώ με την υιοθέτηση του εύρω; Κάθε άλλο! Μεταξύ της πιθανότητας η χώρα να μείνει εκτός νυμφώνας, παρέα με τη Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Fyrom και την Αλβανία, και της βεβαιότητας του προαστίου των Βρυξελών επιλέγω το δεύτερο με κλειστά μάτια. Γιατί; Διότι, εκτός του ότι, η Ελλάδα θα ανήκει στο κλαμπ των ισχυρών, θα διαθέτει και μία υπερκυβέρνηση (στις Βρυξέλες)που θα έχει τη δύναμη να «ρίχνει» και κανένα πρόστιμο όταν οι τοπικοί βεζίρηδες αδυνατούν να αντιμετωπίσουν προβλήματα σαν εκείνο της Ολυμπιακής ή του Κουρουπητού, για να μη πω τίποτα για έργα υποδομής όπως αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, μετρό, τηλεπικοινωνίες που έμειναν στάσιμα ή δεν ξεκίνησαν.

Με δεδομένο λοιπόν το επίπεδο μόρφωσης, τον βαθμό εμπλοκής στα κοινά του λεγόμενου «καθημερινού ανθρώπου» και την ανικανότητα του 90% των «αρμοδίων» της αποκαλούμενης «κρατικής μηχανής», να «χωρίσουν δύο γαϊδάρων άχυρα», 1000 φορές καλλίτερα να με κυβερνούν οι γραφειοκράτες της Ε.Ε. Το τι ησυχία, τάξη και ασφάλεια πρόκειται να επικρατήσει δεν λέγεται. Με αφορμή, τώρα το εύρο και αργότερα τους Ολυμπιακούς όλα θα αλλάξουν προς το καλλίτερο, από τη Σταυρού-Ελευσίνας μέχρι τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα και από τις κάμερες στους δρόμους μέχρι τις μηχανές που θα παρακολουθούν και θα καταγράφουν τα κείμενα και τα ηλεκτρονικά μηνύματα που στέλνω μέσω υπολογιστή και κινητού.

Ακόμα, ο πληθωρισμός θα μειωθεί, τα επιτόκια θα πέσουν, τα δάνεια θα γίνουν πιο φθηνά και,μία νέα περίοδος ευτυχίας θα χτυπήσει τη χώρα. Οι ΄Έλληνες θα περπατούν και θα χαμογελούν, θα αποκτήσουν ακόμα πιο «φθηνά γιωταχί» ενώ, το κυριότερο, θα πληρώνουν στις χασαποταβέρνες σε εύρω.

«Τι χρωστάμε μπάρμπα Γιώργο»;

«150 ευρά» θα απαντάει και, εμείς θα είμαστε ευτυχείς που η ανατολή συνάντησε (προσωρινά) τη δύση.

Γιατί προσωρινά; Διότι, ως γνωστός απαισιόδοξος προβλέπω ότι η κατάσταση δεν θα είναι τόσο ιδανική όσο φαίνεται. Αν πιστέψουμε αυτά που διαβάζουμε σε 10 χρόνια το σύστημα θα πρέπει να συμπεριλάβει στους κόλπους του τη Τουρκία! Ο γράφων πιστεύει ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ (τουλάχιστον με τη σημερινή μορφή της Τουρκίας), αλλά αν γίνει πως, η ελληνική οικονομία θα τα «βγάλει πέρα» με τη τουρκική; Το 2010 ο πληθυσμός της γειτονικής χώρας θα ξεπερνάει τα 80 εκ. Παράλληλα, με το τρόπο και το ρυθμό που εξοπλίζεται η Τουρκία δεν θα είναι μόνο μία περιφερειακή υπερδύναμη όπως τώρα, αλλά παγκόσμια.

Τι θα μπορέσει να κάνει η πτωχή πλην τίμια Ελλάς δίπλα σ’ αυτόν τον γίγαντα με το φθηνό εργατικό δυναμικό, τις εκατοντάδες πολεμικά αεροπλάνα πρώτης γραμμής, τις χιλιάδες τανκς, τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο κόσμο και τα …εύρο;

Τίποτα άλλο από το να καθίσει στ’ αυγά της! Κάθε άλλη κίνηση μόνο τη καταστροφή μπορεί να φέρει, ακόμα και αν η χώρα μας είναι στη μέλος της Ε.Ε. και στην ΟΝΕ.

Ηθικό συμπέρασμα; Όπως στη ταινία «Τρούμαν Σόου» πρέπει να χαμογελάμε, να χαιρετάμε κάθε πρωί τους γείτονες, να αγοράζουμε «μπεμβέ», «μερσεντέ» και «ρειτζρόβερ» και να μη ρωτάμε πολλά.

Κι’ αυτό γιατί, επειδή «η περιέργεια σκοτώνει τη γάτα» δεν αποκλείεται να «σκοτώσει» κι’ εμάς και μετά άντε να φύγεις απ’ τη ζώνη του εύρο και να επιστρέψεις στη ζώνη της δραχμής.

Ετοιμαστείτε λοιπόν για το μεγαλύτερο πάρτι της νέας χιλιετίας καθώς, χιλιάδες εδωδιμοπώλες, ωποροπώλες, βιοτέχνες, έμποροι, εισαγωγείς, «βιομήχανοι» και λοιποί επαγγελματίες του νεοελληνικού «σουκ» θα έλθουν αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα και, προς βοήθεια, θα σπεύδει ο ….δήμιος τους!

Από