ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ...

 
Το πολιτικό μας πρόβλημα δεν είναι ηθικό. Όποιος θέλει να σταματήσει τη διαφθορά, δεν ζητά βαρύγδουπες συστρατεύσεις εναντίον της, δεν τα βάζει γενικόλογα με την πλουτοκρατία, δεν κατηγορεί παγκόσμιες κερδοσκοπικές συνομωσίες, δεν καταγγέλλει τους εγχώριους επίορκους, τα κόμματα, το ΔΝΤ, το διευθυντήριο των Βρυξελών κ.λπ. Όλα αυτά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη γνωστή ακινησία που ισχυρίζεται ότι φταίει ο κακός καπιταλισμός και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, γιατί έτσι είναι ο άδικος κόσμος. Όποιος θέλει να σταματήσει τη διαφθορά, αντί για λόγια, κάνει πράγματα! 

Σταματά τις χαριστικές επιδοτήσεις,
κλείνει τους ειδικούς λογαριασμούς,
καταργεί τα μυστικά κονδύλια,
εισπράττει τα χρέη,
φτιάχνει το κτηματολόγιο,
μηχανογραφεί όλο το δημόσιο,
ανοίγει νόμιμα ΧΥΤΑ,
δεν αναθεωρεί ανά εξάμηνο τους μειοδοτικούς διαγωνισμούς δημόσιων έργων,
ακυρώνει όσες αγοραπωλησίες δεν έγιναν από νομίμως υφιστάμενους λογαριασμούς,
κλείνει όλα τα νομικά παράθυρα φοροδιαφυγής κ.ο.κ. 

Όσο γκρινιάζουμε γενικόλογα, υποκριτικά και μικροκομματικά για το έλλειμμα της ηθικής (των άλλων), απλά φυσάμε σαν ούρειοι αληγείς άνεμοι στα πανιά του κύριου προβλήματός μας (της ακινησίας, της μη-παραγωγής και της καθυστέρησης). Το πρόβλημα λύνεται μόνο με πράξεις και επιμονή στην εφαρμογή τους έναντι όλων, χωρίς εξαιρέσεις (...σόρι Ρους)! 

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη πρόσφατη απόφαση της υπουργού Υγείας για την απαγόρευση καπνίσματος. Ισχύει για όλους τους χώρους πλην των καζίνων και των σκυλάδικων. Δηλαδή, οι καπνιστές εκκόντες άκοντες ωθούνται προς κάποια συγκεκριμένα μαγαζιά. Γκάφα ύποπτη και τζάμπα διαφήμιση!
Θες να σταματήσεις το κάπνισμα; Απαγορεψέ το παντού και βάλε τελεία.
Θες να σταματήσει η βία στα γήπεδα; Σταμάτα τον αγώνα με τη πρώτη παρεκτροπή.
Θες να κοπεί το φακελάκι κι η μίζα; Δήμευσε περιουσίες!
Θες να μειωθεί το χρέος; Κάνε ανάπτυξη!
Θες να κτίσεις; Σκάσε και κτίσε!
Θες κοινωνική δικαιοσύνη; Σταμάτα πρώτος εσύ να αδικείς (τη νοημοσύνη, την τσέπη και τα όρια της υπομονής μας)!
Τέρμα τα λόγια, οι ωραιοποιήσεις κι οι δικαιολογίες του στυλ “Ο όφις με ηπάτησε” ή “Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις...”!